Littekens van het Verleden

61

13 januari, vrijdag, 7:10

De ochtend begint zoals elke andere: met een zucht en de gedachte dat ik wéér slecht heb geslapen. Mijn nachten worden steeds onrustiger, alsof mijn brein me gewoon geen rust gunt. Ik lig vaak urenlang naar het plafond te staren, mijn gedachten cirkelen eindeloos rond, zonder een duidelijke uitweg. Het is alsof ik vastzit in een film die ik niet kan pauzeren of stoppen. Na een tijdje geef ik het op en trek ik mezelf moeizaam uit bed.

De frisse kou van de vloer onder mijn voeten maakt me even wakkerder. Ik loop richting de badkamer, op zoek naar verlichting. Misschien dat een warme douche me kan helpen om me beter te voelen, om de mist in mijn hoofd te verjagen. Zodra het water mijn huid raakt, sluit ik mijn ogen en probeer ik al mijn zorgen van me af te spoelen. Het helpt een beetje, maar diep van binnen weet ik dat het niet genoeg zal zijn om deze dag door te komen. Toch blijft er een sprankje hoop: vanavond is de AFAS-show van Matthy en zijn vrienden, en dat is iets waar ik echt naar uitkijk.

Na het douchen wikkel ik mezelf in een handdoek en kleed me snel aan. Een simpele jeans en een shirt, iets comfortabels voor mijn stage vandaag in het Michelin-restaurant. Terwijl ik mijn haar in een losse knot draai, werp ik een blik op de klok. Nog genoeg tijd om wat te eten voordat ik de deur uit moet.

In de woonkamer word ik begroet door Beau, die enthousiast met zijn staart kwispelt en tegen mijn been duwt. Ik glimlach, kniel naast hem en geef hem een paar aaien over zijn zachte vacht. "Goedemorgen, jongen." fluister ik zachtjes. Beau lijkt altijd te weten wanneer ik me niet helemaal goed voel, en zijn aanwezigheid is een soort geruststelling die ik vaak nodig heb. Hij leunt tegen me aan, en voor een kort moment voelt het alsof alles weer even normaal is.

Ik sta op en kijk naar de deur van Nova's kamer, die nog dicht is. Geen geluid. Ze slaapt nog, waarschijnlijk, of is nog niet helemaal wakker. Ze heeft vandaag online les, dus ze kan het zich permitteren om iets langer in bed te blijven liggen.

Ik loop naar de keuken, open de koelkast en grijp wat yoghurt en muesli. Niet veel, gewoon iets kleins om de dag mee te beginnen. Eten is de laatste tijd een soort verplichting geworden, iets wat ik moet doen maar waar ik geen echte zin in heb. Het is een van de weinige dingen die ik kan controleren, en soms is dat het enige dat me een gevoel van macht geeft over mijn eigen leven.

Terwijl ik mijn ontbijt klaarzet, dwaal ik af met mijn gedachten naar vanavond. De AFAS-show van Matthy en zijn vrienden. Ik ben zo benieuwd hoe dat zal zijn. Het idee dat hij daar op het podium staat, omringd door zijn fans en vrienden, maakt me trots. Maar er is ook een klein beetje zenuwachtigheid in me – ik heb nog nooit zo'n groot evenement meegemaakt waar hij op zo'n belangrijke manier betrokken is. Ik glimlach om de gedachte hoe hij waarschijnlijk zenuwachtig zal zijn, hoewel hij dat niet zou toegeven.

Zodra ik mijn ontbijt op heb, zet ik de kom in de vaatwasser en laat ik Beau nog snel even naar buiten.  Vandaag is het een stage dag, en dat betekent lange uren in het restaurant. Ik probeer de gedachte van vermoeidheid weg te duwen en me te concentreren op de taken van de dag. Als ik de dag maar doorkom, dan kan ik vanavond genieten van de show. Na de wandeling neem ik mijn spullen en vertrek ik naar mijn stageplek.

~

De rit naar mijn stage in Utrecht voelt korter dan normaal, waarschijnlijk omdat ik zenuwachtig ben. Vandaag komt mijn stagebegeleider langs om te kijken hoe ik het doe en een beoordeling te geven. Ondanks dat ik mijn best doe om me te concentreren op mijn werk en het leren, blijft er een knoop in mijn maag zitten. Die knoop gaat ook niet weg, hoe hard ik mezelf ook probeer te vertellen dat het allemaal wel goedkomt.

Het restaurant is al druk in de weer als ik binnenkom. Het ritme van de keuken brengt altijd een bepaalde energie met zich mee, alsof iedereen in een onzichtbare choreografie werkt. Ik trek snel mijn schort aan en duik de keuken in. Vandaag staan er weer heel wat interessante gerechten op het programma, en de chef begint meteen met een uitleg over de verschillende technieken die we gaan gebruiken.