Tamamen alt üst olmuş bir hayat. Yüzüne zorluk dışında yerleşemeyen, unutulmuş bir gülümseme...
Acı dolu, dopdolu pırıl pırıl parlayan gözler.
Öyle bir ağrı vardı ki kalbinde, gözlerinde...
Hayatta tek bir sebebi vardı; yaşamak için tek bir sebep. Çıkmazda gibiydi; bu çıkmazdan onu çekip alacak kişinin onun olacağını nerden bilebilirdi....
" Senden korkmuyorum. Aramızdaki bu güçlü çekimden korkuyorum. "
Dedi kadın acı dolu gözlerle karşısındaki adama bakarken. Gözleri acı dolu yaşlarla bütünleşmeye yeniden başlarken gözyaşları yanaklarını ıslatmaya başlamıştı.
Adam ona acı dolu şekilde bakarken kalbinin ezildiğini hissetti. Kendine çekip başını göğsüne yasladıktan sonra sesini kontrol etmeden en samimi şekilde konuştu.
"Ne benden ne de aramızda ki bu çekimden korkma. Herşeyi unutturacağım sana. Seninle birlikte bende unutacağım. Bu yaralar kabuk bağlayacak, karanlıktan çıkacağız. Tünel bitecek. "
Girdikleri çıkmaz, tünel gerçekten bitecek miydi?
Bitecek miydi yoksa yeni mi başlıyordu? Unutulmak istenen acılar gerçekten kapanacak mıydı?
Yoksa tüm gerçekliğiyle yeniden mi açılacaktı?
Bu tünelin sonunu, tünelde giden yolların gerçekliğini bilmeden ilerleyen iki acı yüklü kişi.....
-@Yazar110
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)
FanficKendi hayatını kızının üzerine adamış bir kadın... Hayatındaki en büyük şans olan o adam... Adam bir bataklıktı. Her gün farkında olmadan o bataklıkta bir hazine aradı! Hazine mucizelere gebeydi!
