YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

46.BÖLÜM

Herkese iyi güzel mutlu hafta sonları arkadaşlar♡ Umarım çok çok iyisinizdir okul döneminden biraz da olsa rahatlamışsınızdır. Kendinize vakit ayırabiliyorsunuzdur umarım.
Bu bölüm için kiminiz gelen misafire kadın kim bu araları bozulmasın gibi şeyler dediniz. Bakalım hangisi. Buyrun bölüme♥
Hepinizi çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

Kapıda duyduğu çift ses ile kendisi de kalktı oturduğu yerden ve Kerem'in yanına doğru ilerledi. Kapıda bir kadın bir de adam duruyordu yüzlerinde kocaman gülümsemeleri olan. Gözü kocasına kaydığında onun şaşkın yüzünü gördü. Kerem kapıyı açtığında karşısında Can ve Yağmuru görmeyi beklemiyordu elbette! Bir anda onlar ile karşılaşınca adeta şok olup kalmıştı.

_ Hey! Biz geldik. Bu kadar şaşırmanı beklemiyorduk.

Can kendi ile birlikte Yağmuru da belinden tutup içeri girdi ve kapıyı kapatıp Kerem'e sertçe sarıldı. Kerem sonunda yüzündeki şaşkınlığı az da olsa atıp hızlıca ona karşılık verdi gülümseyerek.

_ S-sizin bu kadar erken dönmenizi beklemiyordum. Daha sonra gelirsiniz sandım.

Can sırtına vurup geri çekildi.

_ Aslında daha erken gelecektik yılbaşına yetişecektik ama yetişemedik. Biz de hemen yola çıkalım dedik çok vakit kaybetmeden.

Onun ayrılması ile Yağmur yaklaştı ve sıkıca sarıldı Kerem'e. Kerem ona öyle bir sarıldı ki.. Zeynep daha önce kendi dışında bu şekilde farklı bir kadına sarıldığını görmemişti. Elindeki yüzükten evli olduğunu ve yanındaki afam ile evli olduğunu anladı. Kerem Yağmuru hem sıkıca hemde nazikçe kucaklamıştı.

_ Sen nasılsın bakalım anne?

Dediğini anlamasada Yağmur buna gülmüş ve yavaşça ondan ayrılmıştı.

_ İyiyim canım. Sen nasılsın? İyi misin? Onca işin içine bıraktık seni tek başına. Zaten herşeyi tek başına üstleniyorsun o ayrı da.

Kerem ona en içten şekilde gülümserken Zeyneple göz göze geldi ve diğerlerininde görmesi ile biraz ilerleyip Zeynep'in belinden kendine yasladı ve o birşey demeden yanlarına döndü geri.

_ Birazdan daha net bir şekilde tanışırsınız ama; Zeynep. Karım. Zeynep bunlar da Can ve Yağmur güzelim. Benim en yakın dostlarım.

Zeynep gülümsemeye başladığında ikisinin yüzündeki şaşkınlığı da görüyordu.

_ Kerem, abi açıkcası söylediğinde şaşırdık falan ama gerçekten görünce bir tuhaf oluyormuş. Yanlış anlama Zeynep senden değil. Kerem den. Yani pek alışkın değiliz. Haberimiz var ama yinede şaşkınız.

_ Evet. Gerçekten garip.

İkisine de bakarak gülümsemeye devam ederken biraz çekinsede Can'a uzattı elini.

_ Memnun oldum.

Can da tıpkı onun gibi karşılık verirken elini sıktı ve Yağmura geçti.

_ Seninle hemen tanışmak istiyorum.

Yağmur hemen elini sıktı ve diğer eli ile de tuttu gözlerine bakarken. Kerem onların Zeynep'i çoktan sevdiğine emin olunca içten bir nefes verdi.

_ Bende isterim.

_ Hadi içeri geçelim. Kapıda kaldık.
Can kendi montunu çıkarttıktan sonra Yağmurunkine yardım etti ve omuzlarından tutup çıkartmasına yardım etti. Zeynep bakışlarını istemeden az da olsa belli olan karnına indirdiğinde gözleri büyüyerek geri gözlerine baktı ve heyecanla sordu.