YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

73.BÖLÜM

Herkese merhabalar arkadaşlar.  Yeni bölüm getirdimm! Yorumlarınızı çok merak ediyorum lütfen beni mahrum etmeyin♥ Diğer bölümde zamanında gelecek♥ hepinizi çok seviyorum♥ İyi okumalar♥》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Gecenin geç saatinde nefesi daralırken kızının odasında ufacık elini tutup yanağını okşarken aklı kocasındaydı. Çenesi sızlıyordu. Kızının yüzüne baktıkça kocasını görsede içindeki kötü his yerli yerindeydi. Dolu gözlerinden yaşlar düşmemek için savaşıyorlardı. Zor tutuyordu onları.

_ Baba gelecek güzel kızım. Gelecek meleğim. Neden biliyor musun?  Çünkü geleceğim dedi. Baba söylediği şeyi yapar. Gelecek. Güzel ellerini o da tutup öpecek.

Gözünden düşen yaş ile kızının elini öpüp saçlarını da okşayıp ayağa kalktı ve odasına gideceği sırada vazgeçip salona indi. Aldığı nefes ona yetmezken koltuğa oturdu ve ellerini yüzüne kapattı. Beklemek ne zordu.  Dayanamıyordu. Nefes alamıyordu. Aramak istese  Kerem'in telefonunu yukarıda bıraktığını hatırladı ve derin bir nefes verdi.  Meraktan çatlayacaktı. Gözleri acıyordu, yanıyordu....

***

Arabanın direksiyonunu sıkı sıkı tutarken arkasından kendi adamlarının geldiğini gördü ve yeniden önüne döndü.  Sıktı dişleri ve kısılan koyulaşan gözleri çileden çıkmaması için onu uyarıyordu.

Sonunda dedi. Sonunda o kimse haber vermişti de gidiyordu.  Hesap sormaya gidiyordu. Onu ne bekliyordu emin değildi. Belki de büyük bir tuzaktı ama umrunda değildi.  Bebeğinin karısının kızının hesabını soracaktı. Aklı evde kalsada onların iyi ve güvende olduğunu bildiğinden az da olsa içi rahattı.  Tek odaklandığı varacağı yerdi.
Tabelayı gördüğünde hızlıca direksiyonu çevirdi ve yüksek ses çıkaran lastikleri ile dönüş yaptı.  Araba hızla dönerken dişlerini daha da sıkıyordu. Hızlı gidiyordu. Biran önce ulaşmak istiyordu.

Araba ne kadar hızda veya kaç kere döndü bilmiyordu. Karanlık olan yerleri arabanın farlarından görüyordu. Sonunda en sonunda lanet olası araba durduğunda hırsla inip kapıyı serçe vurmuş ve gördüğü gri depoya ilerlemişti. Hızla kapıya tekme arttığında kapı açılıp duvara çarpmış vr çıkardığı ses içeride yankılanmıştı. Kerem karşısında sonunda bi süliet gördüğünde hırsla ilerledi seslenerek.

_ Dön lan bana! Dön pezevenk! Cesaretin varsa dön!

Tam sadece gördüğü o kişiye dokunacaktı ki iki omzundan sertçe yakalandı.  Kendi kurtarmak isterken onu tutan adamlar oldukça zorlanıyordu. Karşısında ki kişi yavaşça ona döndüğünde sinirli nefesler alıp veriyordu.  Yüzünü gördüğünde başı biraz daha eğilip gözleri keskinleşmiş nefesi sıkılaşmıştı. Bu hali oldukça korkutucuydu.

Karşısındaki adam ona bir kaç adımda yaklaştı yüzündeki gülümseme ile. Kerem yine kendini kurtarmak istesede yapamadı. Artık iki koluda arkasından tutuluyordu.

_ Sen.

Dedi sinirle.

_ Ben Kerem Sayer... Ben. Onur Saygın. Hatırladın değil mi?

Kerem den hırsla kollarını kendi çeltiğinde başarısız olmasının veridği hırsla yeniden yeniden denedi.  Hızla ulaşmak istiyordu babasının ve annesinin katilinin ortağına.    Yüzü öyle bir aklına geldi ki kendini kaybedecekti. Babasının ve annesinin ölümüne neden olan adamın ortağıydı bu!

_ Bırakın ulan beni! Bırakın lan!

_ Güzel hatırlamışsın. Ama biraz sakin ol. Böyle kızgın boğa gibi olmaya devam edersen sana hiç de misafirperver şeklinde davranamayız. Ki öyleyiz de bilirsin.