YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

12.BÖLÜM

Hiç ara vermeden ben geldim kuzularım♥ Sizlere içinde çook duygunun bulunduğu bir bölüm getirdim. Merak etmeyin sık sık gelecek bölümler. Multi media da Duygumuz olabileceğini düşündüğüm bir bebiş var♥ Sadece biraz daha kumralını ve biraz da büyümüş halini düşünün♡ Fikri olan bana söyleyebilir♡ Çok sevinirim♡ Bu fotoğrafı da bana gösterdiği için 'cileklipuging33' e çok teşekkür ederim ♥ seni seviyorum tatlım tekrardan çok teşekkürler♥ Ha bu arada bu kuzu yeni bir hikayeye başladı; Bir Aşk Hikayesi! Yeni başladı ve kaçırmadan herkesin okumasını tavsiye ederim♥

Sizleri çok seviyorum iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

Zeynep Duygu'nun üzerini değiştirirken çalan telefonunu çantasından çıkartıp baktı. Kerem arıyordu. Duygu'nun yanına dönerken açtı.

_ Efendim.

_ Zeynep ben geliyorum yoldayım, hemen üzerimi değiştiririm çıkarız. Siz hazır mısınız ?

_ Bende Duyguyu giydiriyorum. Hazır sayılırız.

_ Tamam geldim sayılır bende. Görüşürüz.

Zeynep cevap verdikten sonra telefonu kapatıp yatağın üzerine bıraktı ve Duyguyu kucaklayıp beşiğin içine koydu. Başını öptükten sonra eşyalarını yerleştirdiği dolabı açtı. Kendi kıyafetlerine baktı bir süre. Pantolon, tişört, hırka. Başka bir şey yoktu. Elini kaldırıp alnına koydu ve derin bir nefes verdi. Böyle bir adamın ailesiyle tanışmaya gidecekti. Biraz da olsa düzenli ve özenli giyinmeliydi ama kendi kıyafetleri ile bu pek mümkün değildi. Tek tek bir ümit ile baktı kıyafetlerine ama yoktu giyebileceği bir şey.

Kendi kıyafetlerini koyduğu dolabın diğer kapağına gitti eli. Oraya birşey koymamıştı ama yinede bakmak istedi belki bir şey vardır diye. Dolabı ne kadar umutsuz olsada açtı. Hemen geri kapatmaya hazırlanırken gördüğü kıyafetlerle kaldı. Bir sürü kıyafet vardı içerisinde. Renk, renk, model, model. Şaşkınlığını atmamışken dolabın iç kapağında ki kağıt çekti dikkatini.

'Söylesem reddecektin biliyorum. Kendimi kötü hissediyorum desende ben Duyguya verdiğim hediyeden bir tane de sana vermek istedim. Lütfen kızma ve reddetme. Eğer kabul eder ve giyinirsen çok mutlu olacağım. '
-Kerem

_ Zeynep kağıdın üzerindeki okuduğunda daha da şaşırıdı. Bunların hiç birisini istemiyordu. Kendini dediği gibi kötü hissediyordu. Ama bu sefer mecburdu. İstemesede giymeliydi. Hem zaten bir kere giyecekti, o da bu gecelik. Gözü yeniden elbiselere gittiğinde hepsinin çok güzel olduğunu gördü. Alt tarafta ise ayakkabılar vardı. Elbiselere göz gezdirdiğinde en sade olan siyah kolları uzun önü v şeklinde gelen elbiseyi aldı. Hâlâ kararsız olsada üstündekileri çıkartıp giyindi. Elbise dizlerinin üzerindeydi ve göğsüne gelen v şekli göze batmayacak şekildeydi. Aynaya baktığında elbisenin modelini de duruşunu da beğendi. Kim bilir en son ne zaman giymişti böyle bir şeyi. Kaç sene önceydi. Dolabın altında bulunan ayakkabılardan çok topuklu olmayan kapalı birisini giyindi. Ayağı çok da rahat etmiyordu içinde ama görünüşü güzeldi. Banyoya geçip kıvırcık saçlarını düzeltti. Kıvırcık olduğu için pek de bir şey istemiyordu. Kapının sesini duyduğunda Duyguyu kucağına aldı ve odadan dikkat ederek çıktı. Ayağındakilerle çok da rahat ettiği söylenemezdi ama umursamadan indi merdivenlerden. Başını kaldığında merdivenlerin tam başında karşılaştı Keremle. Karşısıdaki adamın kendisini süzmesine birşey demesede rahatsız oldu.

_ Hoşgeldin.

_ Hoşbuldum. Yani kızarsın diye bekledim ama.

_ Mecbur olduğum için bir şey demiyorum. Ailenle tanışacağım ve buna uygun bir kıyafetim yoktu, bende giymek zorunda kaldım. Böyle şeylere gerek olmadığını daha ne kadar söyleyeceğim