YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

42.BÖLÜM

Ben geldim arkadaşlar♥ sizlere yeni bölüm getirdim♡ Umarım beğenirsiniz ♥ Yorumlarınızı bekliyorum♥ Hepinizi çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

_ Bu cadı nasıl uyanmadı bu saate kadar?

_ Bence şaşırıyorum. Geçte yatmadı.
_ Ben bir bakayım.

Kerem kolunu ondan çekip doğrulurken Zeynep de onunla birlikte doğrulmuş ve kasıklarına giren şiddetli ağrı ile eli karnına doğru gidip inlemişti. Olmayan ağrı başlamaya başlamıştı. Kerem hemen endişeyle onu durdurup geri uzanmasını sağladı ve yine endişeli gözler ile baktı ona.

_ Ani hareket etmek yok. Çok mu ağrıyor ?

Yüzü istemeden buruşurken canının acısı belli oluyordu.

_ Biraz.

Ve bu acı sesine de en üst seviyede yansırken Kerem içinden bir şeylerin koptuğunu hissetti. Eli saçlarında dolaşırken eğilip alnını öptü ve istemesede üstüne birşeyler geçirip hızlıca çıktı odadan. Zeynep ardından bakarken gelen acı ile yeniden buruştu yüzü. Zorlada olsa biraz doğruldu ve sırtını başlığa yaslayıp yorganı göğsüne çekti. Gözü etrafta dolaşırken kocaman olmuştu. Yerin dibine girmek istiyordu şuan. Herşey neredeyse yerdeydi ve dağılmış bir şekildeydi. Etrafa ne kadar baktığını bilmesede en sonunda elini alnına koymuştu. Kapı yeniden açıldığında elini alnından çekmişti ve Kerem'in elinde su ve ilaç ile geldiğini görmüştü. Kerem geri yanına oturmuş ve uzanıp boynunu öpmüştü Zeynep'in de şaşırdığı bir şekilde.

_ Kızımız mışıl mışıl uyuyor. Sende ilacı al ve biraz daha dinlen.

Ona fırsat vermeden ilacı çıkartmış ve dudaklarına doğru uzatmıştı. O şaşkınlığın ve büyünün altında hemen dudaklarını aralamış ve Kerem'in uzattığı suyu alıp içmişti. Sabah sabah su ve ilaç midesini bulandırmaya yetmişti bile. Ve tabiki Kerem Sayer bunu anlamıştı. Elindeki bardağı alıp yanındaki komidine bıraktıktan sonra saçlarını okşamaya başlamıştı.

_ Malesef bir şey yemeden önce alman gerekiyordu bunu güzelim. Şimdi uyuman gerek.

Başını sallayıp sözünü dinledi ve uzandı. Konuşurken sesi Kerem'in içine işleyip yeni oluşmaya başlayan duygularını ele geçiriyordu.

_ Sen gidecek misin?

_ Kalmamı ister misin?

Hiç düşünmeden başını salladı Zeynep. Onun masum hali karşısında sanki herşey yıkılıyor yerine yeni şeyler geliyordu. Gülümsemeye başlarken kalkıp diğer tarafa geçti ve tişörtünü çıkartıp yatağa girdi. Zeynep hemen ona dönerken gülümsemeye başlamıştı. Kerem'in açtığı kolunun arasına girdi hemen ve başını göğsüne yasladı. Rüya gibiydi yaşadığı. Düşünmeyi istemeyi bıraktığı hayal gibiydi. Ona sarılıp gözlerini kapatırken aklına gelen şey ile gözlerini yeniden açtı.

_ Kerem.

_ Efendim güzelim.

Başını göğsünden biraz çekti ve ona bakacak duruma geldi.

_ Bir şey sorabilir miyim?

Kerem'in derin nefes alıp sitemle geri vermesinden ve kendisine anlamasını umarak bakmasından anlamıştı ne demek istediğini.

_ Şu soruyu sormasan da direk soruya geçsen güzelim ha. Ne dersin?

_ Tamam pardon. Sen bana dedin ya bu evde, yatağımda yanımda olan ilk kadınsın diye, doğru olan bu değil mi ? Yani kendim için demiyorum bir başkasıda olabilirdi. Ama doğrusu o değil mi? Farklı şeyler mi düşünmeliyim ?