YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

72.BÖLÜM

Ben geldim.  Yeni bölüm getirdim. Umarım beğenirsiniz.  Yorumlarınızı bekliyorum♡ sizleri çok seviyorum♡ iyi okumalar♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Zeynep kızını kucağına almış koltukta otururken ona bir şey belli ettirmeyeye çalışıyordu. Karşısında oturan kocasına bakmamıştı. Düşünceleri ile bir olmuştu. Duygu bir anda küçücük sesi ile hapşırınca ellerini saçlarına götürdü ve yeniden hapşırmasını duyunca öpüp söyledi. 

_ Çok yaşa bebeğim.  Allah'ım benden alsın sana versin. 

Onu yeniden içine çekerek öptü ve başını göğsüne yasladı. Gözleri kocası ile kesiştiğinde dediği şeyin imasını gördü.  Kerem yumruk yaptığı elini dudaklarında tutarken karısının kurduğu cümledi ki rahatsız olduğu tarafı düzeltti.

_ İkinizden de değil, benden alsın size versin. Ne var ne yoksa.

Zeynep içinden onun dediği şeyin tam tersi olması için dua ediyordu.  Öyle bir şeyi düşünemezdi bile... Hele de böyle bir zamanda. Kalbi yerinden çıkacak gibi olmuştu.

_ Hiç birimizden almasın, hepimize birlikte versin. 

_ Deme o zaman öyle şeyler, güzelim. Dayanamayacağım şeyler deme.

Zeynep haklı olduğunu bildiğinden başını salladı.

_ O mañada demedim hayatım.  Diyememde. Değerlimsiniz siz. Biliyorsun.  Sadece korkuyorum.  Gerçekten korkuyorum. 

Kerem dudaklarındaki yumruk yaptığı elini çözdü ve oturduğu koltuğun kenarlarını kavrayarak kalktı, karısına ilerledi. Uzanıp kucğaındaki kızını kendi kucağına aldıktan sonra yanına oturdu ve eliyle önce yanağını okşadı. Zeynep gözlerini kaparken eli yüzünden uzaklaşdığında ise yavaşça açıp elinde hissetti elini.

_ Korkma güzelim.  Korkma. Bir daha izin vermem. Bana güven. Benim sana, size ihtiyacım var. Dediğimi de yapacağım. 

_ Sana zarar gelme...

_ Size hiç gelmeyecek güzelim benim.  Size hiç gelmeyecek. Kendime de gelmesine izin vermeyeceğim.

Zeynep'in gözleri dolarken ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Kerem uzanıp yanaklarını öptü yavaşça ve hissederek. Kocasının gözlerine bakarken elini sıktı ve o sırada kızı yeniden hapşırdı. Gözleri ona kaydığında ikiside endişelenmişti.

_ Annem, üşüttün mü yoksa sen?

Zeynep daha da endişelenirken elini kızının alnına ve boynuna koymuştu her ihtimale karşı.  

_ Doktora mı görürsek güzelim?  Ne dersin?

_ Bilmiyorum. Sadece hapşırdı ama... Yinede bilemiyorum. 

Kerem kızının yanağını öpüp baktı yüzüne. Sanki durgunlaşmıştı birden. Bu canını sıkarken ayağa kalktı ve kızını karısının kucağına verip hemen telefonunu kulağına götürdü ve çok geçmeden cevap geldi. 

_ Cihan bey, benim Kerem Sayer.

_ Kerem bey, buyrun.

_ Hemen açıklamaya geçiyorum fazla zamanım yok.  Kızım biraz rahatsız hapşırmaya başladı ve biz şuanda oraya gelemeyiz, daha fazla üşütebilir. Bu yüzden size atacağım konumuna, yani benim evime gelmenizi istiyorum. Acilen. Anlatabildim mi?

Kerem bunu ona kısaca geçerker anlamasını ve tekrar etmemek istediğini düşündü. Nitekim de öyle oldu.

_ Konumu bekliyorum Kerem bey. Elimde bir iş yok şuanda uygunum.