YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

50.BÖLÜM

Merhabalar herkese. Bölüm bir gün geç geldi çünkü yetiştiremedim arkadaşlar. Bunun için özür dilerim. Sizlere bir şey söyleyeceğim haftada üç bölüm geliyordu fakat artık üç bölüm değil iki bölüm gelecek. Hazır bölümler bitti ve yazmam gerek. Yazıyordum zaten fakat üç bölüm olunca yetişmedi.

Bu arada 50.bölüm deyiz♡ Hepinize tek tek her bölüm için ayrı ayrı çok teşekkür ederim♥ iyi ki varsınız♥ sizleri çok seviyorum♥ çok ama çok değerlisiniz inanın♥ hepiniz teker teker çok ama çok değerlisiniz♡

Herkese iyi okumalar♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Sabah gözlerini aralandığında Kerem'in yüzü ile karşılaştı. Birbirlerine sımsıkı sarılmış hiç bırakmamışlardı. Elini belinden yüzüne çıkardı ve okşadı. Dün anlattığı herşeyi uzun süre yeniden ona bakarak düşündü. Onun için herşeyi yapardı. Yanlış hissetmemesi için. Zaten yanlız olamazdı çünkü kendisi vardı ve onu asla bırakmazdı. Bu kadar severken bırakmazdı. Okşadığı yanağını öpüp kollarının arasından yavaşça çıktı ve onun üstünü örtüp banyoya girdi ve elini yüzünü yıkayıp üzeirne giyindikten sonra yavaşça odadan çıkıp merdivenlere yönelerek indi. Mutfağa yönelirken gelen sesler doğrultusunda Yağmurun sesini duydu. Mutfağa girdiğinde Nurgül'ün birşeyler hazırladığını o sırada da Yağmurun oturmuş bir şeyler yiyiyor olduğunu gördü. Bu onu gülümsetmişti. Hamileydi ve erkeden acıkıyordu.

_ Günaydın.

Yağmur başını tabağından kaldırıp güler yüzle bakan Zeynep'e bakıp tıpkı onun gibi gülümsedi.

_ Günaydın canım. Biraz erken kalktım. Acıkmışımda.

Zeynep iyice ona yaklaşıp karşısına oturdu.

_ İyi yapmışsın birtanem afiyet olsun. Bebiş acıkmış demek ki.

Yağmur elini karnına götürüp gülümseyerek okşamaya başlamıştı. Zeynep uzanıp hafifçe okşadı ve Nurgül'e döndü.

_ Günaydın Nurgül. Nasılsın?

_ Sağolsun Zeynep hanım siz nasılsınız?

_ İyiyim. Baksana nasıl iyi olmayayım aramıza bebiş gelecek.

Yağmur hemen elini Zeynep'in elinin üzerine koydu ve gözlerine bakıp gülümsedi.

_ Birazda kahvaltıya yer bırakayım. Can da kalkar birazdan. Bir yanına gideyim onun. Telaş yapmasın.

Yağmur yavaşça kalkarken Zeynep de kalkmış ve birlikte salondan çıkmışlardı.

_ Bende Kerem'e bakayım.

_ Tamam canım.

Yağmur odaya doğru ilerlerken Zeynep indiği merdivenleri yeniden çıkmış ve odalarına girmişti. Kocası bıraktığı gibi hâlâ uyuyordu. Gülümseyerek yaklaştı ve yatağa uzanıp başını eline yaslayarak izledi ve daha sonra yanağını okşayarak uyanmasına yardımcı olmaya çalıştı. Yanağını okşarken daha da yaklaştı ve duyabileceği şekilde seslendi bu sesleniş kendisininde hoşuna giderken.

_ Akın'ım, Kerem'im, hayatım.

Bunu onu çok mutlu ederken elini saçlarına doğru götürdü ve uyanmayınca yeniden yakından seslendi.

_ Hayatım.

Kerem gözlerini onun güzel sesiyle yavaşça açarken şimdide güzel yüzünü yakından görüyordu. Hemen sırt üstü dönüp bir kolunu ona doğru açarken aynı zamanda gülümsedi ve kendine çekti. Güne onun yüzü ile başlamak ilk defa bu kadar ferahlamış ve rahat başlamak öyle güzeldi ki. Bir çok şeyden arınmış gibi.