YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

11.BÖLÜM

Herkese iyi hafta sonu dilerim arkadaşlar♡ Belki biraz daha iyi geçmesi için size beğeneceğinizi düşündüğüm bir bölüm getirdim♡ kendinize çok iyi bakın♥ Sizleri çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

Zeynep Kerem'in gözlerine bakarken ne kadar samimi olduğunu gördü. Hiç tanımadığı bir adam şu ana kadar hayatına giren herkesden daha şefkat dolu daha anlamlı bakıyordu. Onun bu şefkati içini ısıtıyordu. Belki de babasının yarıda kestiği ilgiyi görüyordu ya da görmek istiyordu. Ama nedensizce iyi geliyordu. Duygu'nun kucağında kıpırdanması huysuzlanması ile gözlerini ondan çekip kızını doğrultup kucağına kendine bakacak şekilde oturttu. Duygu Kerem'i yeniden gördüğünde başını annesinin göğsüne yasladı. Zeynep gülümseyerek elini kızının saçlarına götürdü. Yavaşça okşadıktan yüzünü kendinden uzaklaştırıp yanağını okşadı. Duygu sadece annesine bakıyor Kerem'e bakmıyordu. Zeynep Duyguyu kendi tarafından Kerem'in tarafına doğru çevirince Duygu bu sefer Kerem'e bakmak zorunda kaldı. Zeynep iki elini tuttuktan sonra konuştu.

_ Anneciğim bak bu Kerem... Abi daha mantıklı galiba.

Kerem biraz yan dönerken koltuktan aşağıya kaydı ve başını koltuğa yaslayıp Duyguya baktıktan sonra Zeynep'e döndü.

_ Abi? Yarın da Kerem abi dersin artık. Bugün demesen yarın demek zorundasın.

_ İçimden gelmiyor ki. Söyleyemiyorum. Şuanda saçma değil mi böyle bir şey söylemem? Bence saçma.

_ Saçma diye düşünme, eğer düşünürsen asla söyleyemezsin. Benimde beklemediğim alışkın olmadığım bir şey ama bir şekilde kendimi hazırlamaya çalışıyorum. Duyguyu da çok sevdim.

Zeynep derin bir nefes aldıktan sonra Duyguya bakıp Kerem'e döndü. Tüm samimiyetiyle içinden gelen şeyi sordu.

_ Gerçekte senin çocuğun olmamasına rağmen ona sanki gerçekten senin çocuğun gibi davranabilecek misin? O şekilde sevebilecek misin? Ya ileride birisini seversen gerçekten evlenmek istersen o zaman ne olacak? Duygu yarın bir gün sana farklı şekilde seslenmeye başlayacak, konuşmaya başlayacak. O zaman, o zaman ne olacak? Aslında sen onun kızı değilsin nasıl diyeceğim? Hep korktuğum şey başıma gelirse ne olacak? Ben onun iyiliği için kabul ettim bu teklifi. Bu soruların cevabı bir kördüğüme dönecek mi?

_ Ben birisine aşık olmayacağım Zeynep. Bu zamana kadar da olmadım. Gerçekten birisiyle evlenmeyeceğim. Kimseyi o şekilde sevmeyeceğim ve evlenmeyeceğim içinde bir çocuğum olmayacak. Duyguya zaman geçtikçe alışırsam ne olur bilmiyorum. Öz kızımmış gibi olur. Şimdi bile öyle yaparım. Belki ilk başta kendi çocuğum gibi göremem ama zaman geçtikçe ona bağladıkça bana... O kelimeyi kullandıkça kendi çocuğummuş gibi hissettireceğinden eminim.

_ Umarım bu dediklerinin hepsi gerçek olur. Benim babam vardı ama annem yoktu yanımda. Şimdide Duygu'nun annesi yanında ama babası yok. Ben çok iyi biliyorum o eksikliği. İçinde bir tarafında bir yer boş. Ve hep de böyle olacak. Ama Duygu belkide senin sayende öyle olmayacak. Eğer dediğin gibi olursa içinde bir eksiklik olmayacak.

Kerem dinlerken Zeynep'in Duygu'nun yanında baba demesine gülümsedi. Söylemişti işte bu kadardı. Bir elini kaldırıp Duygu'nun elinin üstündeki Zeynep'in eline getirdi. Gözleri aynı anda buluşurken Zeynep'in elini yavaşça ayırdı ve kendisi tuttu Duygu'nun elini. Ufacık eli kendi elinin içinde kayboluyordu. Duygu'nun gözlerine bakmasıyla Zeynep'e baktı.

_ Bak söyledin işte Duygu'nun yanında. Bence şimdi yeninden tanıştırmalısın bizi.

Zeynep hafifçe gülümsedikten sonra tuttuğu elini oynattı biraz.