YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

101.BÖLÜM

Güzellerim!

Ben geldim!

Sizin gibi bende sizleri çok özledim. Burası burnumda tüttü desem yeridir sanırım... Çok özledim.

Ama gel gör ki biliyorsunuz, sınava hazırlık dönemindeyim ve buraya giremedim bile. Hesaba baktığımda da buraya bir şeyler yazdım. Hikayeyi siz istediğiniz için bırakmadım ve bırakmayacağım. Bölümlerimiz devam edecek, yeter ki siz burada benimle olun.

Şimdi, bol bol yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen bir sürü yorum yapın ki bende durumları anlayıp biraz moral bulayım. Sizleri çok sevdiğimi sakın unutmayın. Daha uzun bir bölüm gelecek.

İyi okumalar ballarım, sizleri seviyorum!

🌹

Not; AYSAR hâlâ profilim de son zamanlarda ona bölüm gelmese de devam edecek. Bilmeyenler, ilk kez görenler profilimden ulaşabilirler. Sizi bekleyen bir hikaye daha var, AYSAR!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Dolabından seçtiği, hamileliği başladığından beri yaptığı gibi rahat elbiseyi almıştı. Özellikle de karnı büyümeye başladığı andan itibaren karnını rahatsız etmeyen, sıkmayan kıyafetler giyiyordu Zeynep. Belki de pantolonu hayatından çıkarmıştı. Daha çok elbise, tulum gibi kıyafetler tercih ediyordu. Bunların içinde rahat ediyordu.

Duyguyu okula götüreceklerdi. Anaokuluna başlayacaktı kızları. Bunun sevincini ikisini yaşıyordu. Hemde fazlasıyla. Zeynep, Duygu'nun tepkisini merak ediyordu. Nasıl karşılayacaktı bilmiyordu. Ama onun için çok iyi olacağını biliyordu. Artık başlama zamanı gelmişti.

Aldığı siyah elbiseyi üzerine geçirdikten sonra saçlarını düzeltmişti. İşlerini hakederken elini belirgin olan karnını kavramış ve sevmeye başlamıştı. Bebeğini sevmeye bayılıyordu. Onu hissetmeye bayılıyordu. Tıpkı Kerem gibi. O sürekli yanındaydı. Sürekli. Kocası aklına geldiğinde çantasını da aldı ve odasından çıktı. Kocasının ve kızının sesleri aşağıdan geldiği için direkt merdivenlere yöneldi ve aşağıya indi. Kerem'in ceketi koltuğun üzerindeydi. Bu, Duyguyla oynuyor demekti.

Ve öyleydi de. Kızını kucağına oturtmuş onunla konuşup oynuyordu. Zeynep onları izlemeye bayılsa da yaklaşan zamanlarından dolayı Bunu kesmek zorunda kaldı.

_ Ben hazırım. Çıkalım, geç kalacağız.

İkisi de başını Zeynep'e çevirirken Kerem kızını kucağına alarak ayağa kalkmış ve ardından onu koltuğun üzerine bırakmıştı. Zeynep de bu sırada yine her zaman olduğu gibi kocasının ceketini almış, koltuğun ön tarafına geçerek giyinmesi için tutmuştu. Kerem ona gülümseyip arkasını dönmüş ve geniş omuzlarının üzerine almıştı ceketi. Zeynep kendisine dönen kocasının yakalarını düzeltmişti hemen. Kerem ise eğilip karısının yanağına sıcak bir öpücük bırakmıştı. Ve tabi ki Duygu durmamıştı.

_ Baba! Öpücük!

Kerem kızını koltuktan yeniden kucağına alıp uzun bir şekilde öptü. Duygu işte şimdi mutluydu.

_ Geç kalıyoruz şımarıklar, hadi! İki değil ki üç tane bebeğim var.

_ Ayıp ama güzelim.

Zeynep ise kocasına kaşlarını kaldırarak bakmıştı.

_ Hiç de bile.

Kerem kızını bir koluna alırken diğer eliyle karısının elini tutmuş ve kapıya ilerlemişti. Zeynep ise arkasından gülmüştü. Kapıyı açıp çıktıklarında Ufuk da arabanın kapısını açmıştı. Duygu ise kollarını babasının boynundan çekmişti.