YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

93.BÖLÜM

Yeni Bölüm getirdim sizlere camlarım. Simsiyaha da bölüm bekliyorsunuz biliyorum fakat pek müsait olamıyorum şu sıralar.  Az az yapabiliyorum.  Bir de sınav haftasına gireceğiz. Ekstra stres bilirsiniz. Ama kısa zamanda ona da bölüm gelecek. Anlayışınız isteğiniz sevginiz herşeyiniz için çok ama çok teşekkür ederim.  Sizleri çok çok seviyorum♡ İyi okumalar♥

Zeynep biraz daha kendini sakin hissederken Kerem'e kafalarının dağılması için ve merak da ettiği için Yağmurlara gitmeyi teklif etti. Kerem onun yorulacağını düşünüp dile getirse de Zeynep yorulmayacağını, ona iyi geleceğini söylemişti. Gerçekten Yağmurun yanına gitmek istiyordu. Nazlıyı görmek istiyordu. Kafasını dağıtacaktı bunlar,  düşündürtmeyecekti. Tabii Yağmurla bu konu hakkında konuşacaklarına emindi ama bunun da ona iyi geleceğini düşünüyordu.

Kerem onun isteğini kıramazken onayladı ve Yağmurlara gitmek için yola çıktılar.   Duygu onlarla olduğu için inanılmaz mutluydu. O hep oturmak istemediği çocuk koltuğun da bile ses çıkarmadan oturuyordu.  Orada oturmak istemediğini söylemiyordu, kucaklanmak istemiyordu.  Arabayı Ufuk kullandığı için Kerem arkada kızıyla oynanmaya şakalaşmaya başlamıştı.  Duygu babasına dahil olurken Zeynep de başını koltuğa yaslayarak onları izliyordu.  Her zaman ki güzelliklerini izliyordu.  Kendi bunu tekrar etmekten asla da bıkmayacaktı. Yüzünde ki gülümseme ile ikisinin gülen yüzüne bakıp attıkları kahkahaları dinledi. En huzur verici seslerin başında yer alırdı bu biri küçük tiz, diğeri kalın oturmuş tok sesin birbirine kahkahalar ile dolanarak girmesi. Bunun üstüne koyabileceği tek ses ise karnında ki bebeğinin sesiydi....

Duygu koltuktan kurtulur kurtulmaz ellerini arabanın koltuğuna dayayarak babasını beklemeden ona doğru emeklemiş ve ardından dizlerinin üzerine çıkıp kollarını açmıştı.  Kerem onu hemen kendi kolları arasına alırken kapıyı kapattı ve diğer tarafa, karısının yanına geçti. 

_ Yamuuyy!

Duygu evi tanıdığından hemen ellerini birbirine vurup sevinmeye başladı.

_ Hadi baba!

Duygu'nun heyecanına karşılık ikiside gülerken kapıya doğru ilerlediler ve varınca zile bastılar. Kapıyı Yağmur açmıştı ve karşısın da onları görünce hemen kocaman gülümsemişti.

_ Nereden çıktınız siz?! Bugün gelmezsiniz sanıyordum. Ne iyi yaptınız ya, hoşgeldiniz.

İçeri geçerlerken Zeynep montunu çıkarttı hemen ve Yağmura sarıldı.

_ Hoşbulduk. Nasılsın?

_ Çok iyiyim de sen nasılsın diye sormuyorum, konuşacağız çünkü, çok heyecanlıyım! 

Zeynep başını salladığında Yağmur ondan ayrılmış Kerem'e sarılmıştı ve Duyguyu kucağına almıştı.

_ Duygum.

_ Teyse!

Yağmur onu öperken içeri geçmişlerdi. Salona girdiklerinde Can'ı koltukta kızını severken buldular. Zeynep hemen oraya ilerledi ve  yanlarına oturdu. 

_ Nazlı!

Nazlı gözlerini babasından alıp Zeynep'e çevirirken ellerini hareket ettiriyordu. Zeynep ona gülümserken kollarının altından tutup kucağına aldı ve Can'a döndü.

_ Bölüyorum ama kusura bakma Can.

Can ona gülümserken Zeynep Nazlıyı kucağına yerleştirmiş ve sevmeye başlamıştı.  Kerem de hemen onun yanına gelirken Nazlıyı sevmeye başlamıştı. Nazlı biraz da olsa toparlanmıştı ve kendine gelmeye başlamıştı yavaş yavaş.  Yine Kerem'e bakarak kalmış ve hareketlenmişti. Kerem ise ona gülümsüyor yanağını yavaşça iki parmağı ile okşuyordu. Nazlıyı kucağına aldığın da Duygu'nun dikkatini çekmiş ve kaşlarını çatmasına neden olmuştu.  Duygu yere inmek isteyince Yağmur onu bırakmıştı ve o da hızlı adımlar ile ilerleyip babasının bacakları arasına girmişti. Bir bacağını tutup başını yukarı kaldırarak bakmıştı ona.