YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

39.BÖLÜM

Herkese merhaba arkadaşlar. Nasılsınız ? Umarım çok iyisinizdir. Arkadaşlar birşey den bahsetmek istiyorum sizlere; biliyorsunuz ben bu hikayeyi yazmaya TERSİN DÜZÜ nü yazarken başlamıştım ve bölümler hazır olarak yayımlamaya başladım. Elbette bu son bölüme kadar değildi. 48. Bölüme kadar olan bölümler şuanda hazır. Ben de size rahatlıkla yayımlayabiliyorum yani hikayenin gidişatı o ana kadar belli. Bölümlerin uzun olup kısa olmasıda belli. Sizlerin ne kadar değerli olduğunu biliyorum inanın çok değerlisiniz ve şuanda yazarken sizlerin isteklerini gerçekleştirip bölümleri elimden geldiğince uzun tutmaya çalışıyorum. Umarım istediğiniz gibi olur ve beğenirsiniz.

Szileri çok çok seviyorum♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

Karşısıdaki adama şaşkınlıkla, büyüyen gözlerle bakmaya başlamıştı. Daha önce de dile getirsede böyle gözlerine baka baka söylememişti. Duyguları içine birbir sızıp kalbinin yolunu bulurken heyecanlanmıştı. Ne diyeceğini bilemeden bakmaya başlamıştı gözlerine.

_ Hâlâ mı inandırıcı değilim?

_ H-hayır. Kerem ben sana duygularımdan çok bahsetmesemde söyledim. Gerçekten derin sana olan duygularım. Sen... Sen bana seni seviyorum diyorsun...

_ Çünkü seni seviyorum. Gerçekten seviyorum Zeynep. Benim beklemediğim bir şekilde oluştu duygularım ve ben senden saklamadım. Bu kadar kısa zamanda mı diye sorarsan evet. Bu kadar kısa sürede. Ben bu duyguları bilmeyen bir adamım. İnan öyle. Aşk sevgi ne bilmem ben. Ama Duygu da sende iyi geldiniz bana. Bir tarafımı yumuşatıp, bunları hissetmemi sağladınız. İnan başkasına böyle hissetmedim. İlk. Bu evde kahkaha sesi duyuldu. İlk kez. Bir ses geldi. İlk kez. İlk kez işten çıkıpta buraya evime gelmek istedim ben. Sen varsın kızım var diye. Sen rahatsız olma diye-bu bile ilk kez birisine karşı- diye sık sık söylemiyorum dile getirmiyorum ama hislerim bunlar. Sende birşeyler hissediyorum diyorsun. Birbirimize zaman tanıtıyıp birlikte zaman geçirelim istiyorum.

"Gerçekten iyice dibe vurmuş gibi hissediyordu. Kendisi duygularını açamazken karşısında ki adam söylüyordu. Suçluluk mu hissetse, sevinse mi bilemiyordu. Söylemenim yeriydi değil mi? Öyleydi. Bir şeyleri söyleyebilirdi. Sesini çıkartabilirse susmazsa yapabilirdi. "

_ S-sen benden daha cesursun.

_ Ben mi? Ben mi senden daha cesurum? Tek başına çocuk doğurup, bir de üstüne o halde çalışan çocuğuna tek başına bakan sensin. Sırf o rahat etsin diye bir sürü yükün altına giren sensin. Yanlız kalan ezilen sensin. O altında kaldığın şeylerin altında ezilen susan yine sensin. Sen... Sen sana el kaldıran bir şerefsize sırf çocuğun rahat etsin diye ses çıkarmayan bir kadınsın. Senden hemen bir şeyler söylemeni istemiyorum. Bu sana haksızlık. Sen ne zaman hazır hissedersen o zaman söyle. Rahat ettiğin gibi davran. Ama bana böyle deme Zeynep. Seni anlıyorum. İnan anlıyorum. Sen bir kadın olarak benden, bir çok erkekten daha cesursun.

" Hiç bir erkek babası bile böyle konuşmamıştı onunla. Ezici bakışlar, ezici sözler duymuştu hep. Ama şimdi onu anlayan bir adam vardı hayatında. Bırakmalıydı değil mi? Unutmalıydı olanları. Unutmasada rafa kaldırmalı biraz da olsa kendini düşünmeliydi. Peki nasıl yapabilirdi? Bilmiyordu. Yanağında ki elini kendi elinin arasına aldı ve tuttu. Gözleri ellerinden gözlerine çıktı. "

_ Ben kimseden duymadım ki böyle şeyleri. Hep ezici konuşuldu, öyle bakıldı. Sevgiyi bile tam görmedim ben. Buna da şükür dedim hep. Hâlâ da diyorum. Şimdi sen böyle diyince gerçekten mutlu oluyorum. Senin söylemen mutlu ediyor. Sana sık söylemesemde biliyorsun. Benim duygularımda benim anlamadığım şekilde yoğunlaştı. Çok güzel şeyler hissettiriyorsun bana. Gerçekten. Kendini beni. Hiç bilmediğim güzel şeyler hissediyorum. Senin sayende.