YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

92.BÖLÜM

Sizlere istediğiniz gibi uzun bir bölüm getirdim arkadaşlar. Yazmaktan keyif aldığım bir bölüm oldu her zaman ki gibi. Umarım sizler de aynı keyfi alırsınız.

Yorumlarınızı bekliyorum ve sizleri çok ama çok seviyorum,  iyi okumalar♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Zeynep'in bulantıları dengesizleşmeye başlamıştı. Bir gün bulanıp diğer gün hiç böyle bir şey olmayabilirdi. Ama buna dayanıyordu. Bebeği için hepsine göğüs germeye hazırdı zaten. Kerem ise ona özenle dikkat ediyordu. Her zaman gözünün önünde tutuyordu. Zeynep'in hamileliği nedenyile kafeyi de kısa bir süreliğine rafa kaldırmışlardı. Aslında Zeynep kafeyi hiç bırakmak istemiyordu. Bunun için oldukça üzülmüştü ama Kerem onu nasıl olsa yeniden açacakları için kollarında teselli etmişti.

Karısını yanlız bırakmamak için işleri eve istiyor evde hazırlıyor, şirkete geri gönderiyordu. Şirkete gitme durumunu şuanlık ortadan kaldırmıştı sadece özel durumlar için bu hakkını saklıyordu. Çünkü Zeynep tam olarak iyi değildi. Hamileliğin üzerinde ki etkileri henüz yeniydi ve onu yanlız bırakmak istemiyordu.

Zeynep masada yemek yemek için otururken, kızı ile kocası ile konuşurken yine bulanan midesi için buruşturduğu yüzü ile kalkıp kendini banyoya atmıştı. Hemen ardından kocası da gelirken yine ona destek olmuş yanında durmuştu. Ayağa kalktığında yeniden kocasına tutunmuş ve gözlerine bakmıştı. Kerem onu kendine yaslarken yüzünü elleri arasına aldı şefkatle ve güven kısık ama net sesi ile konuştu.

_ Az kaldı güzelim, geçecek..

Zeynep ise ona bakmayı sürdürürken başını yavaşça onaylarcasına salladı.

_ Biliyorum. Zaman geçtikçe azalacak. Ve şuanda da ilk seferki kadar etkisi yok üstümde. Alışmaya başladım.

_ Bak güzelim; biliyorum bu hamilelikten dolayı ama sen biraz ağır yaşıyorsun. Duygu da böyle miydi?

_ Şey... Hayır, bu kadar ağır değildi.

Kocasının gözlerine bakmaya devam ettiğinde aklında birşey olduğunu görüyordu.

_ Birazdan doktora gidelim. Ben hemen ayarlayayım gidelim bi baksın bakalım.

Zeynep hastaneyi duyduğunda bile midesinin yeniden kasıldığını hissetti. Yüzü tiksinircesine bir hal almıştı.

_ Kerem gitmeyelim. Geçecek zaten yakında.

_ Tabi ki de geçecek güzelim benim ama yine de tedbir amaçlı. Bak içim rahat etmiyor yoksa.

_ Kerem...

Demişti sızlanırken ama Kerem onu kolları arasına alıp sardığın da Zeynep kararlı olduğunu ve yapacağını biliyordu. Bu yüzden kollarını beline sardı ve başını göğsüne yasladı. Bu şekilde banyodan çıktıkların da kendi odalarına ilerlemişlerdi. İçeri girip kapıyı kapattıkların da Zeynep'in aklına bir an onu vazgeçirmek için bir şey geldi ve bunu hemen yapmak için kollarını belinden çekmeden önüne geçerek beklemeden dudaklarına kapandı. Kerem bir an şaşkınlık yaşasa da memnun bir şekilde karısının belini sarıp kendine çekerek karşılık verdi. Zeynep ondan aldığı hızlı tepki ile işe yaradığını anlarken bir elini boynuna, o çıkan damarının üzerine diğer elini ise kazağının içine sokmuştu. Eli karnında ki kasların üzerinde dolaşırken hafifçe aşağıya inmişti ki bir el elini tutmuş ve kazağının içinden alıp dudaklarını yavaşça çekmişti.

Kocasının gözleri ile buluştuğun da onun gülümsediğini gördü ve planını anladığını da anladı. Bu yüzden yüzü düşmüştü. Kerem yapmak istediği şeyi anladığı için ona gülümseyerek bakıyordu.