YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

47.BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar. Nasılsınız bugün bakalım? Haftanın ilk günü nasıl olunursa tabii ve hepimizin bir okul bir sınav derdi var. Umarım hepinizin ki istediği gibi geçiyordur. Sabredelim. Şunun şurasında ne kaldı kapanmasına. Rahat edeceğiz sonunda.

Bu bölümde de diğer bölümler de de Keremden gelen açılmalar olacak. E artık zamanı gelmişti. Onları göreceğiz sonra olacak şeyler var aklımda. Hepsine teker teker değineceğim. Unutmayın ki Kerem karısına ve kızına karşı çok sevgili. Henüz farklı olan Kerem'i tam görmediniz yavaş yavaş göreceksiniz. Belli yerlerede Zeynep'imiz de de olacak değişiklikler. Herşeyin üstüne yoğunlaşmaya çalışıyorum.

Neyse sizler bölüme buyrun efendim♥ Hepinizi çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

_ Yağmurlar burada kalacaklar değil mi?

Kerem'in göğsüne daha çok yaslanırken ellerini de göğsünün üzerine getirdi ve uykudan kalkmış olan sesi ile sordu. Kerem diğer kolu ile de onu sararken biraz ona doğru döndü ve vücudunu iyice sarıp nefesini verdi ve öpüp gözlerini kapattı.

_ Bugün de kalırlar sanırsam güzelim. Evleri henüz hazır değil bildiğim kadarıyla.

_ Daha iyi bence. Yağmurla daha çok vakit geçiririz. Bu arada, boynun omuzların falan nasıl? Hâlâ ağrı var mı ?

Kerem bir elini belinden ayırmadan omzuna doğru çıkarttı ve hafifçe okşadı. Yeniden yeniden öpüp gözlerini açtı ve onun başını kaldırması ile gözlerine baktı.

_ Senin güzel ellerin değdi nasıl ağrır. Çok iyi sayende. Herhangi bir ağrı yok bebeğim.

Zeynep gülümseyip bir elini onun gibi göğsünden ayırmadan yukarı, omuzlarına boynuna doğru çıkardı ve hafifçe sıktı hâlâ masaj yapar vaziyette.

_ Güzel. Ağrıdığı zaman söyle bana. Çok fazla yoruyorsun kendini. Üzülüyorum.

Kerem saçını geriye götürerek yüzünü tuttu ve dudaklarına uzun bir öpücük bahşedip güzel gözlerine döndü.

_ Üzülme sen. Alışkınım ben. Ama bundan sonra sana söyleyeceğim nasıl olsa o güzel ellerin beni iyileştiriyor.

Zeynep de uzanıp onu öptü kısa süreliğine ve sıkıca sarılıp iyice sokuldu. Nefesi boynuna doğru akarken aynı şekilde Kerem de sımsıkı sarmış ve öpmeye başlamıştı. Onu üzerinde bulurken kendisi de tam anlamıyla sırt üstü uzanmış oldu. Öpücüğüne karşılık verirken onun ellerini vücudunda gezinirken buldu ve ellerini yavaşça tutup görebilecek şekilde ayrıldı.

_ Artık kalkmalıyız. Misafirlerimiz var. Onlarda uyanmıştır belki. Duygu da kalkar birazdan.

Kerem dinlemeyip dudaklarına geri kapandığında yüzünü kavradı ve zor da olsa ayrıldı yeniden. Kerem'in derin bir nefes verip başını önce başka bir tarafa çevirdi ve daha sonra yeniden Zeynep'e döndü.

_ Onları bu evde istemeyeceğimi hiç düşünmezdim ama sanırım şuan da gerçekleşiyor. Karımla beş dakikayı bile birlikte geçirmek isterken çıkan engeller... Kim olursa olsun kovmama engel değil.

_ Kerem! Çok ayıp.

Zeynep gülümsemekle ciddileşmek arasında kalırken onun gayet ciddi olduğunu gördü ve sinirlendiğinin farkındayken bunu kırmak için yapmadığı şeyi yapıp dişiliğini kullandı ve doğrularak bu sefer Kerem'in yatağa geçmesini sağladı. Yer değiştirirlerken üzerine eğilip diğer elini yatağa bastırdı ve şaşkın gözlerine gülmesini tutarak daha da buğulu baktı. Bunu yaptığına bir an inanamazken bunu aklına getirmedi ve nasıl olduğunu bilmesede bakmaya devam etti. Yine nasıl olduğunu anlamazken dudakları aralanmış ve bambaşka bir ses tonu çıkmıştı ortaya.