YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

37.BÖLÜM

Evvet yeni bölümümüz geldi arkadaşlar♥ Umarım beğenirsiniz ♥ Hepinizi çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

_ Bu çocuk gerçekten senin her yaptığını yapacaksa yandık biz Kerem.

Zeynep bunu ikisine bakarak söylüyordu çünkü Duygu babasından ne duysa aynısını söylemeye başlamıştı.

_ Ne? Sana seni sevdiğini söylettirdim. Daha ne olabilir?

_ Kızımı erkek gibi değil kız gibi büyütmek istiyorum.

Kerem buna gülümserken ona doğru eğilmişti ve önce alnını daha sonra da burnunu öpmüştü. Zeynep yutkunurken olayın eykisiyle gözlerini kısmıştı. Birde onun içini ısıtan ses tonunu duyduğunda bayılacak gibi hissetmişti.

_ O zaman bir tane de oğlumuz olur. İkisi normal büyür.

Dudakları aralanırken kendini zar zor toparladı başını göğsünden çekip kızını kendi kucağına aldı.

_ Bunu oğlumuz olduğunda konuşalım.

Gerçekten içinden geçeni cesaretiyle söylemişti. Kerem'in şaşırmasına neden olurken aynı zamanda hoşuna gitmesine de neden olmuştu. Nefesini boynunda yakınında hissederken yandığını daha çok hissediyordu.

_ Ben çok fazla beklemek istemiyorum. Kızımla oğlum birlikte büyüsün istiyorum. Daha fazla çocuğum olsun birden fazla kişi baba desin istiyorum.

Nefesini tutmuşken fark edince geri vermişti. Sıcaklık dudakları boynunda gezinirken hissettiğinde bu sefer aldığı nefesde verdiği nefes de titreyek içine ulaşıp geri gitmişti.
_ Yine kız olursa.

_ Olsun. Kız olsun. Sana benzesin. Senin gibi koksun. Senin gibi baksın. Senin gibi olsun. Kızım olsun. Yeniden dünyanın en şanslı adamı olayım.

Kerem bir an o kokudan uzaklaşamazken kendini kaybettiğini hissetmişti. İlk defa kendini kaybetmişti! Dudaklarını çekemiyor, kokudan uzaklaşamıyordu. Dudakları aralanıp öyle boynunda gezinmeye devam ederken gözleri kapanmıştı.

_ Ama tüm prenseslerin arasına bir prens lazım. Bir oğlumuz olana kadar kızımız olur.

Bu dediğiyle gözleri büyümüştü. Anın büyüsünden çıkmak istemiyordu ama devam etmek hem de Duygu'nun önünde bu derece yakın olmak ne kadar doğru bilmediği için kendini yavaşça çekti ve ona döndü. Uzaklaşmamıştı sadece ona dönmüştü. Dudaklarını onun aralık dudaklarına dokundurup geri çekti.

_ Biraz dikkat edelim. Görüyorsun her şeyi hemen anlıyor.

_ Tamam.

Sesi fısıltı gibi çıkarken başını sallamıştı. Gülümseyerek hâlâ yüzüğle ilgilenen kızına döndü.

Her zaman ki soğukluğuyla üstündeki takım elbisesiyle yüzündeki gerilmiş kaslarla dudaklarından dışarıya sızan yoğun sigara dumanıyla ilerliyordu şirkete. Sigarasını son kez dudaklarına götürüp gözlerini kısarak içine çekti ve yere bırakıp içeri girdi. Odasına çıktığında babasının odasına giriyor olduğunu fakat Yasemin'in engellemeye çalıştığını gördü.

_ Tamam Yasemin. Sen işinin başına dön.

Yasemin Kerem'in sesini duyunca başını salladı ve masasına ilerledi. Ahmetle göz göze gelirken beklemeden odasına girdi ve koltuğuna oturup ceketinin yakalarını düzeltti. Elini karşısında ki koltuğa uzattı oturması için.

_ Buyrun Ahmet bey. Ayakta kaldınız oturun.

Ahmet sinirle nefes alırken kapıyı sertçe çarptı ve koltuğa oturdu. Kerem onun yüzündeki gerilmeyle gözlerini kısmış göremeyeceğine emin bir şekilde tehlikeli içinde tebessüm ediyordu.