YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

89.BÖLÜM

Ben geldim ballarım! Sizlere yeni bölüm getirdim. Yorumlarınızı bekliyorum lütfen benimle paylaşın.  Arkadaşlar bir şey söyleyeceğim sizlere; final yapmayacağım fakat diğer bölüm ne kadar süreceğini bilmediğim bu hikaye için bir sürece gireceğim.  Büyük ihtimalle geri yazacağım ama inanın ne zaman bilmiyorum.  Belkide çok uzun olduğundan yayıldı hikaye.  Ama bende sizler gibi çok ama çok seviyorum.  Ama bu süreçte SİMSİYAHI yazmaya güncellemeye devam edeceğim.  Orada benimle birlikte olabilirsiniz.

Sizleri çok seviyorum iyi okumalar♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Zeynep karşı taraftan gelen ve kocasının yüzünde gördüğü ifade ile dirsekleri üzerinde doğrulup sordu.

_ Ne oldu?!

İçinden kötü birşey olmasın diye geçirirken kocası yataktan çıkmış ve dolaba yönelmişken açıklama yapmıştı.

_ Güzelim Yağmurun doğum sancıları tutmuş!  Hastaneye gidiyorlarmış.

_ Ne?!

Zeynep hiç beklemediği bu haberi alırken hemen beklemeden yataktan çıktı ve kocası gibi dolaba yöneler hızlıca üzerine birşeyler geçirdi.

_ Kerem Nurgül burda kalacaktı bugün.  Ben hemen ona haber vereyim,  Duygunun yanında  olsun

Zeynep aceleyle cevap bile beklemeden odadan çıkarak koşarak aşağıya inip Nurgülün kaldığı odaya girdi ve ne kadar utansada onu uyandırıp hızlıca olan durumu söyleyerek özür diledi ve odasından çıktı. 

Salona vardığında Keremde aşağıya inmiş, arabanın anahtarını almıştı. İkiside hemen montlarını üzerlerine geçirip evden çıkarak arabaya geçmişlerdi. Kerem olduğunca hızlı kullanarak diken üstünde hastaneye çabucak varmıştı. Durumu bilmedikleri için içlerinde büyük bir telaş vardı.  Hastaneye girdiklerinde hemen danışmaya sormuş ve öğrenince hızlıca yukarı kata çıkmışlardı. Etrafa bakınırken Kerem Can'ı aramış ve oldukları yeri öğrenmişti. Dedikleri yeri bulurken hiç beklemeden kapıyı açıp odaya girmişlerdi ama onları güçlü çığlıklar karşılamıştı. Zeynep hemen montunun  önünü açarken Yağmura ilerledi.

Yağmur onu görünce daha da heyecan yaparken sancısından kan ter içinde kalmıştı.  Böyle bir acı ile karşılaşacağını hiç düşünmemişti. Kendini bilincini kaybedecek gibi hissediyordu. Zeynep hemen yanına varıp elini tuttu ve hâlâ anlamazken konuştu.

_Yağmur bak sakin ol. Anladığım kadarıyla beklenmedik bir durum oldu ama sakin olmaya çalış lütfen.  Bebeğiniz erken gelmek istiyor.

Yağmur bir onun elini bir Can'ın elini sıkarken zar zor konuşmuştu.

_ Zeynep çok canım yanıyor! Bayılacak gibi hissediyorum!

Zeynep de onun elini sıkarken hemen kendi bildiklerini anlattı.

_ Sakın! Sakın öyle hissetme sakin kalmaya çalış! Acını çok iyi biliyorum ama dayanmaktan başka çaren yok. Bak doğuma girdiğinde hemen bitecek. Sadece biraz daha dayan lütfen.

Yağmur artan ve hırslanan sancılar ile daha güçlü bağırırken su içinde kalmış ve başını geriye sertçe yaslamıştı. Kerem böyle bir şey görmeyi beklemiyordu. Böyle acı içinde sevdiğini görüp hiç birşey yapamamak ona göre değildi. Ama zaten donmuştu.

_ Hiç geçmeyecek mi bu sancı? !

Dişlerinin arasından sinirle söylediği şeyleri en iyi Zeynep anlıyordu. Can da tıpkı Kerem gibi kalakalmıştı.