YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

27.BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar ♥ Nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir ♥ Artık hafiften yakınlaşmaları gördük iki taraf içinde♡ Daha göreceğimiz onlardan onlar tarafından öğreneceğimiz çok sır var unutmayın; ) Çözülecek şeyler var ♡ Özellikle de Kerem tarafından♥

Hepinizi çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

" Zeynep o odadan çıktıktan sonra ağzı aralanmış şekilde baktı. Tam bir adım atmıştı peşinden gitmek için ama aklına üzerinde havlu olduğu ve kızının huysuz gelince durdu. Sinirle hızlıca ilerleyip kapıyı sertçe kapattı ve kilitledi. Odasına gelmişti! Hemde duşta olduğunu bildiği hâlde! Bir de başka şeyler söylemişti! Oysa kendisi ona böyle davranmamıştı! Hemde hiç bir zaman! Duygu'nun sesini yine duyunca onu kucağına aldı ve öptükten sonra yatağa bıraktı. Üzerini giyindikten sonra yatağa oturup onunla ilgilenmeye başladı. Gözü kapıya gidiyor ve bu daha da sinirlenmesini sağlıyordu. Duygu'nun uyumayacağını bildiğinden istediği şeyleri yaptı zamanın ve sinirinin geçmesi için Reyhan'ı aradı onunla konuştu. İyi olduğunu duyunca içi biraz rahatladı. İçi rahatladı ama telefonu kapatana kadar. Siniri nasıl geçecek bilmiyordu. Bunu Duyguya da yansıtmak istemiyordu, o kötü hissetsin istemiyordu. Ama kendini engelleyemiyordu. Onunla oynadı konuştu ama uyumayacağı belliydi. "

"En sonunda Duygu oyuna eğlenmeye yenik düşüp uyumuştu. Zeynep onu şimdilik beşiğe koydu ve üstünü örttükten sonra hızlıca ilerledi kapıya doğru. Hızıyla bir elini kapı koluna bir elini kilide koymuştu ki durdu. Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Kilidi çevirip açtı kapıyı. Ardından yavaşça kapatıp aşağıya indi. Etrafta onu göremeyince mutfağa geçti. "

_ Nurgül Kerem nerde?

" Nurgül tezgaha dönükken Zeynep'in sesi ile ona döndürdü vücudunu. "

_ En son yukarıya çıkıyordu Zeynep hanım.

_ Tamam.

" Zeynep istediği gibi bir cevap alamasa da mutfaktan çıkıp merdivenlere yöneldi. Hızlı adımlarla çıkıp çalışma odasına geldi. Kapıyı çalmadan açtığında içeri de kimseyi görmedi. En son kendi odası kalmıştı. Oraya ilerledi ama kapının önünde adımları yavaşladı ve durdu. Girse? Çalmadan girse? Hayır çalmadan giremezdi. Ne yapacağını düşünürken eli kapıya uzandı. Tam kapı kolunu tutacakken kapının açılması ve kendi odada sırtı duvara dayanmış bir şekilde bulması bir olmuştu. Korktuğundan çıkan ses odada yankılanırken gözleri yine o koyu gözlere dönmüştü. Korkudan ani hareketten olan olaydan dolayı hızlı nefesi yankılanmaya başlamıştı odada. Oda karanlıktı ve sadece camdan giren ışıktan birbirlerinin gözlerini görebiliyorlardı. "

_ N-n'apıyorsun Kerem?!

_ Daha önce de söyledim bir şey yapmıyorum.

_ Neydi o yaptığın? ! Bu yaptığın ne!?

_ Sorularının cevabını almak için önce benim sorduğum soruları yanıtlamalısın.

_ Ne sorusu?

_ Niye böyle yakınlaşınca kızarıyorsun, niye kaçıyorsun?

_ Kızarmıyorum! Kaçmıyorum sadece bu kadar yakınlığı doğru bulmuyorum ama sen sanki inadıma yapıyorsun.

_ Kızarıyorsun. Tıpkı şuan da da olduğu gibi. İnadına yapmıyorum bazı şeyleri çözmek için yapıyorum.
" Zeynep geçmek istedi ama engellenince gözlerini onun gözlerine çıkarttı. Kerem ona geçen seferkinden bile daha fazla yaklaşmaya başlamıştı. Göğsü istemsizce hızla inip kalkmaya başlamıştı. Ses çıkarsana Zeynep diyordu içinden ama öyle yapamıyordu. Beynindeki tüm hücrelerin durduğunu hissediyordu. Kerem'in kendine iyice yaklaşması arada boşluk dahi bırakmamasıyla tüm vücudunun ısındığını hissetti. Gözleri ağırlaşmaya başlamıştı. Ellerini kaldırıp durdurmak istiyordu ama yapamıyordu. Aklı farkı şeyler yapmasını söylerken başka bir şeyler onlara yeniliyordu. Kerem'in bir elini sağ tarafındaki duvara koyması ile yutkundu. Sesini duyup duymadığından emin bile değildi. Hipnotize olmuş gibiydi. Diğer elini de sol tarafında kalan duvara koyduğunda iyice yakınlaşmışlardı."