YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

66.BÖLÜM

Ben geldim! Bölüm bitmişti biraz erken ama gününü beklemek istedim! Hepimizde bir heyecan olsun diye. Ve benimde heyecanımla paylaştım sonunda!

Yorumlarınızı çok merak ediyorum hepinizi çok seviyorum iyi okumalar♥》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Kara bulutlar altında elindeki pembe az kalmış bazı yerlerleri hafif erimiş pamuk şeker kendini yerde bir köşede buldu.

Hiç canı bu denli yanıp böyle hissettirmemişti.  Bedeni içine aldığı o tanıdık olmayan şeyle gerilerken kaskatı kesilmişti. O sevinçle gülümseyerek baktığı kuşların sesi kulaklarında yankılanmaya başlarken artık güzel değil iç acıtıcıydı. Hepsi kararmış birleşmişti.

Dudakları kesilen nefesi ile aralanırken gözleri tek noktaya sabitlenmek isteyerek bakıyordu. Dizlerinde kalmayan derman onu tutamayacaktı. Kendini ve gözlerini tutamazken bedeni kocasının ellerinde yere düşmüştü. Birden gökyüzü başına dikilirken eli karnına gitmiş ve gözlerini açıp kocasına zorda olsa bakmıştı. Onun gözlerini hiç böyle bakarken görmemişti.

Bebeği...

Bacaklarının arasından giden sıcaklığı hissederken aynı zamanda giden bilinci ile de fark etmediği göz Yaşları arasından gücünün yettiğince söyledi. 

_ K-kerem k-kanı-yor! B-bebe-ğim! B-bebe-ğim!

Vücudu kendi devresinden çıkarken dudaklarından da acı dolu bir ses çıkmıştı. Tam yeniden kocasına bir şey demeye kendinde güç bulmak isteyecekti ki daha da yoğun gelen sıcaklık ile nefesinin kesildiğini kendini bıraktığı karanlıkta hissetti.

Kerem duyduğu o sağır edici sesten sonra dua etti... Bana gelsin diye dua etti. Ama... Kabul olmadı.  Lanet olası o parça kendine gelmemişti! Zeynep'in tam karnına geldiğini gördüğünde aklını yitireceğini hissetti ve sanki herşey dondu. Aklı fikri bedeni herşey donmuştu. Herşey ağır çekime geçmişti. Hissettiği bu şeyi daha önce hissetmemişti. Canı hiç böyle içten acımamıştı. Karısının arkasına sonunda hızla geçtiğinde onun bedenini kendini hiç olmadığı kadar aciz hissederek tutamayacağını düşünerek yere doğru kucağına çekti. Hissettiği, gördüğü acı öyle büyüktü ki...
Hala çıkamamıştı o şoktan. Karısının hiç görmediği o gözlerine bakarken korktuğu canını mümkünmüş gibi daha çok yakan sözleri duydu.

_ K-kerem k-kanı-yor! B-bebe-ğim! B-bebe-ğim!

Beyni işlevini kaybederken sadece acı vardı. Çok değişik bir his vardı. Onun acı dolu sesinin ardından artık gözlerini görememişti.

Hemen donuk yüzü ile yüzünü elleri arasına aldığında buz gibi olduğunu hissetti ve yavaşça vurdu yanaklarına.

_ Z-zeynep.. G-güzelim... A-aç g-gözlerini... Zeynep! Güzelim aç gözünü Zeynep!

Sessizce söylediği şeyler sonunda kocaman bir feryada dönüşmüştü. Yanaklarını okşamaya başlarken gözlerini karnına kaydı ve bir eli ile hızlıca karnına bastırdı.

_ Bebeğim... Bebeğim baba burda birtanem! Duydun mu beni sen herşeyi duyarsın biliyorum baban burda! Baban burda!

Kendi kendine söylediği şeyleri duymuyordu bile. Geri karısının yüzüne döndüğünde saçlarını kenara çekti ve yüzünü okşadı yeniden. Yüzü kaskatıydı. Tüm kasları gerilmişti. Hissetmiyordu. Sadece gösteremediğini sandığı bir acı vardı.

_ Korkma güzelim!  Burdayım ben korkma! Korkma!

Gözünden düşen yaşı dahi hissetmezken hemen onu kolları arasına alıp ayağa kalktı ve oluşan kalabalığı delip koşar adım yüzüne vuran ama hissetmediği soğuk ile arabaya ulaştı.   Hemen arka koltuğa karısını yerleştirip alnını öptükten sonra koltuğuna geçip hızla arabayı çalıştırdı.