YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

102.BÖLÜM

Geç olsa da ben geldim!

Arkadaşlar sınavım olduğundan dolayı hesaba giremedim uzun bir süre. Sizi beklettiğim için özür dilerim. Boş anımda hemen geldim ve bu bölümü bitirdim. Bir günde bitti...

Duygu yüklü bir bölüm oldu. Neler düşünüyorsunuz çok merak ediyorum.

Soran merak eden bekleyen herkese çok teşekkür ediyorum sizler çok değerlisiniz sizler için buradayım. İyi ki varınız gerçekten. Nasıl bir desteksiniz anlatamam. Çok seviyorum🌹

Hepinize iyi okumalar, yorumları merakla bekliyorum🌹

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Kerem şirkete geçmek yerine karısını bırakmayıp güzel bir yerde kafeye gitmişti. Onun üzgün hâli ile zaten yalnız bırakmazdı. Her şeyi bırakır, es geçerdi ancak karısını bir başına bırakmazdı. Zeynep aslında canı kahve istemesine rağmen içemeyeceğini biliyordu. Bu yüzden son zamanlarda sevdiği ve o anlık da olsa iyi gelecek bir şeyler istemişti. Çikolatalı pasta. Bu en azından onu bir süre idare edebilirdi. Kerem de kendine kahve söylerken Zeynep önce karnını sevmiş ardından kocasının elini tutmuştu.

"Asıl dert çocuk okula başlayınca derlermiş, gerçekten doğru.  Daha yarım saat geçmeden ben gidip çocuğumu  geri almak istiyorum. "

Kerem onun dediğine oldukça karizmatik bir gülümseme ile karşılık verirken elini avucuna almıştı.

"Kesinlikle seninle aynı düşünüyorum güzelim ama bu katlanmamız gereken bir süreç. Hem sen hamilesin ve Duygu'nun da buna alışması gerek. Bundan altı ay sonra bebeğimiz dünyaya gelecek, en azından Duygu bu süreçte daha rahat olur. Bu hepimiz için en doğru karar.  "

Başını kocası ile olan ellerine inerken yavaşça omuz silkmişti.

"Biliyorum. Hem de çok iyi biliyorum. Ama işte ne bileyim, ayrı kalmak çok zor. Dedim ya ne yapıyor diye düşünmeden duramıyorum ki. Ama haklısın, bu süreç alışma süreci olmak zorunda. İki üç gün geçsin, bende alışırım. "

Kerem elini okşamaya başlarken uzanıp çenesinden tutarak yavaşça yukarıya kaldırdı. Güzel gözleri kendine döndüğünde içine ışık doğmuştu.

"Sen çok güçlü bir kadınsın, alışacaksın. Ne zaman istersen Duyguyu görmeye gidebilirsin güzelim, biliyorsun. Zor olsa da kendine dert etme, hem Duyguyu tereddüte düşürür hem seni üzer hem de bebeğimizi huzursuz eder. Sonra ne olur biliyor musun? Üçünüz birden üzüldüğünüz için bu dünyayı yakarım."

Zeynep onun ışığıyla aydınlanırken yüzü yavaşça gülümsemeye başlamıştı. Onun bunu yapacağını biliyordu. Bu soyut şeyin net bir biçimde somutlaşacağını biliyordu.

"Hiç birimizi huzursuz etmeyeceğim. Seni de bu yükün altına sokmayacağım. Sadece ihtiyacım olan bir kaç gün. "

"Biliyorum. Şimdi söyle bakalım, benim güzelim de bebeğim de ne yemek ister?"

Zeynep o an olaydan biraz daha uzaklaşırken yemek istediği şeyi düşündü. Ama pek de bir şey istemiyordu. Başını iki yana salladı yavaşça.

"Mide bulantım yok gibi aslında ama yine de canım bir şeyler yemek istemiyor. En iyisi ben yeşil çay içeyim. Hem sakinleştiriyor beni. "

Kerem elini okşayıp geri çektiğinde yukarı kaldırarak garsonu çağırmıştı. Karısına dediği gibi yeşil çay ve kendisine de sadece kahve söylemişti. Kısa süre içinde siparişleri gelirken Zeynep elini sıcak fincanın yanına yaslamış aldığı ısıyla yeniden düşüncelere dalmıştı. Kerem onun bu halini hemen fark ederken derin bir nefes alıp vermişti.