YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

70.BÖLÜM

Merhabalar♥ Yeni Bölüm getirdim inşallah beğenirsiniz bitanelerim♥ iyi okumlar yorumlarınızı bekliyorum♥ sizleri çok seviyorum♥》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Zeynep Kerem telefonu açıp baktığında ne yazdığını görememişti fakat yüzündeki gerilemeden çenesini sıkışından birşeyler olduğunu anladı. Hemen sordu. 

_ Kim? O mu?

Kerem çattığı kaşlarını düzeltirken çenesini sıktığını yine yeni anladı ve serbest bırakıp telefonunu kapatarak karısına döndü.  Kolunu daha da beline yasladı.

_ Birşey yok güzelim

_ Bir şey var Kerem. Yüzün değişti.  Söyler misin ne oldu?

Kerem yapmayacağı şeyi yapıp mecburen de olsa ona yalan söyledi. 

_ Önemli değil.  Şirkette birşeyler olmuş onu bildiriyor Yasemin. Birazdan arar ne yapacaklarını söylerim.  Üstüne gelince sinirim bozuldu. 

Zeynep rahatlarken başını salladı ve omzuna yasladı.  Diğer türlü başka birşey olmasın küçük şeylerin önemi yoktu. Kerem de hemen sarılırken kendine olan sinirini bir kenara bırakarak saçlarını okşadı. Böyle dedi çünkü böyle demeliydi. Dişlerini sıkmamak için yumruklarını bir yere geçirmemek için çok zor tutuyordu kendini,  ama başarıp tutuyordu. 

_ Ne zaman evimize gideceğiz? Kızımıda özledim,  merak da ediyorum. 

_ Evi arıyorum güzelim,  Duygu iyiymiş. Herşey yolunda sadece bizi soruyormuş. Doktorla konuşalım o ne derse o. Senin sağlığın herşeyden önemli.  İyi olduğuna emin olalım.

_ İyiyim,  değilim.

Dedi sessizce. Başını kocasının boynuna yaslarken ve devam etti aynı sessizlikle.

_ Dıştan bir ağrım sızım yok. Sadece dikişler var rahat hareket edemiyorum o kadar.  O da geçer zaten.  İyi değilim çünkü içten çok canım acıyor.  Dile getirmek daha çok acıtacak belki ama o bizim bebeğimizdi. Bunun altından kalkmak çok zor.  Gerçekten zor.  Şimdi karnımda değil.  Yanımıza gelmesini bekleyemiyoruz. Öyle ani oldu ki... Çok iyi olduğunu yeni öğrenmiştik Kerem. Ne günahı vardı ki. Çok iyiydi. Hiç bir sorun yoktu.  Zorla gitti içimden. Üçümüzün de istemediği şekilde. 
Nasıl dayanacağız biz? Söyleyemeyeceğiz birbirimize biliyorum ama hep hissedeceğiz.

Kerem kapattığı gözlerini açıp başını omzundan çekti ve yüzünü elleri arasına alıp yüzündeki yaşları sildi.

_ Hiç bir zaman unutmayacağız. O bizim bebeğimiz. Bak güzelim, bizim yeniden bebeğimiz olabilir. Bunu sevinerek inan demiyorum ama olabilir.  Olacakta. Bebeğimiz sadece erken veda etti bize. Ama biz onu göreceğiz.  İnan göreceğiz.  Bak o melek yanımızda hemde her zaman.  Burada. Annesini babasını kardeşini çok iyi biliyor.  Hala seviyor bizi. Kardeşleri olunca da bizim gibi çok sevinecek.  İnan bana. Onun yeri hep ayrı olacak. Dokunamadık koklayamadık belki ama hep hissettik. Çok hissettik hemde. O da bizi. Ona olan aşkımızı biliyor.  Belki de yeni gelecek kardeşinde can bulacak.  Öyle gelecek yanımıza.  Hepsini görecek. O bizim meleğimiz ve hep yanımızda. Hep de öyle olacak. 

Zeynep o lafını bitirir bitirmez dayanamayıp kendini kocasının kollarına bıraktı ve sıkıca sarıldı. Başını omzuna yaslayıp yeniden boşalttı göz yaşlarını.  İhtiyacı vardı buna. Acısını açmalıydı. Kocasıyla aynı acıyı paylaşıyordu en iyi o anlardı.

Kerem hemen sarılıp yeniden saçlarını okşadı ve öptü. Dayanmıyordu böyle olmasına. Çok zordu çok iyi biliyordu. Aynı acıyı yaşıyordu.