YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

30.BÖLÜM

Herkese merhabalar arkadaşlar♥ Nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir ♥ Önceki bölümü yayınlamama rağmen çoğu kişiye bildirim gitmemiş bunu fark ettim ve aşırı derecede canımı sıktı :( Bu gibi arızalardan inanın bende bıktım. Fakat 29.BÖLÜM ümüz pazartesi günü yayımlanmıştır. Haber vereyim sizlere okumayan varsa bir önceki bölüme gidebilir. Umarım bir daha böyle bir şey yaşanmaz.

Evlendirdikte çiftimizi malum. Bu bölüm de de bizleri güzel şeyler bekliyor♥ Buyrun bölüme geçin♥ Hepinizi çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

" Arabaya bindiğinde yüzünde saçma bir ifade vardı Kerem'in tersine. Kerem yine öpmüştü ve yine karşı koymamıştı. Koyamamıştı. Ona dönemiyordu yüzünün kızardığını görür diye. Camdan dışarıya bakıyordu. Onun seslenmesi ile mecburen ona döndü. "

_ Eli versene.

_ Hı?

_ Ver elini.

" Kerem'in uzattığı eline bıraktı kendi elini. Ne yapacak diye beklerken cebinden bir kutu çıkartmıştı. Açtığında içinde çok değerli olduğu belli olan ışıl ışıl parlayan yüzük belirdi. Zeynep şok olurken elini çekmek istedi ama Kerem den izin alamadı. "

_ Kerem olmaz. Çok değerli bir şey bu. Çok pahalı. Hak eden kişinin ben olduğumu düşünmüyorum. Sadece alyansla kapatalım bu konuyu.

_ Hayır. Evet değerli ama senden değil. Benimle şuanda evli olan kişi sen olduğuna göre sen hak ediyorsun demektir. İtiraz etme lütfen. Ben çok beğendim. Sana da çok yakışacağını düşündüm. Hem artık kocan değil miyim ? Öyleyim. Belli olsun istiyorum.

_ Sende yok ama.

"Birden söylediği şeyden anında pişman olurken geri dönüşü olmadığını anladı. Kerem'in yüzünde gördüğü gülümseme siniri bozmuştu. "

_ Belli olmasını istersen bende takarım.

_ Öylesine söyledim. Banane. İster tak ister takma beni ilgilendirmiyor.

_ O zaman şu anda beni ilgilendirdiği için senden itiraz kabul etmeden bu yüzüğü takıyorum parmağına.

" Zeynep ağzını açmıştı ki çoktan yüzük girmişti parmağına. Ne kadar güzel olduğunu teninde hissettiğinde bir kez daha anladı. Herhalde yıllarca çalışsa öyle alırdı bu muhteşem yüzüğü. "

_ Çok güzel gerçekten.

_ Sende durduğu kadar değil.

"Zeynep gülümseyip elini çekti. "

_ Kötü bir yalancısın.

"Çenesindeki parmaklarla yine dönmüştü ona. Yüzündeki gülümseme gitmişti. "

_ Ben yalan söylemem.

"Yüzleri yine yakınken düşünme yetisini kaybettiği için cevap veremedi. "

_ Yakıştı diyorsam yakışmıştır.

" Onun bu yakınlaşınca ki dalgın hali ister istemez hoşuna gidiyordu. Çenesindeki elini boynuna kaydırırken soğuk havaya rağmen sıcacık olduğunu hissetti. Ne kadar zaman olmuştu böyle bir sıcaklık hissetmeyeli... Tabi kii doğduğundan beri. Aralanmış dudaklara kendi dudaklarını yerleştirdiğinde nefes aldığını hissetti. Niye ayrılamıyordu bu kadından? Niye sürekli bu yaptığı şeyi yapmak istiyordu? Diğer eli de boynuna giderken Zeynep de çıkartmıştı ellerini boynuna. Bu adamla yakın olmak ona çok iyi geliyordu sanki. Hep dokunmasını öpmesini istiyordu. Elinin altında atan damardan anlıyordu artık bu adamın hareketlerini. Ondan duyduğu hafifte olsa acı dolu bir sesle hızlıca ayrıldı ve ellerini çekmeden baktı yüzüne. "