YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

62.BÖLÜM

Erkenden ben geldim! Kim bu adam diye merak ediyorsunuz az kaldı arkadaşlar. Açılmasına az kaldı merak etmeyin. Bu bölümde Zeynep'imizin güzel kalbine şahit olacaksınız ve umarım beğenirsiniz.

Sizleri çok seviyorum iyi okumalar♥》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Parmaklarını masada belli bir ritim tutturmuş bir şekilde bekliyordu Ahmet'i. Dediği gibi onu bekliyordu ve tek istediği başına dert açıp canını sıkacak birşey söylememesiydi. Çünkü onunla uğraşmazdı birde.

Karşısına kapıya bakarken kapı birden açıldı ve Ahmet Sayer tüm öfkesi, merakı, sert rüzgârı ile girdi içeri. Oğlunun masasının karşısına gelirken hiç beklemeden sordu.

_Bana neden daha önceden söylemedin Kerem?!

_Anlamadım. Neyi?

Ahmet derin bir nefes aldı ve karşına oturdu sinirle.

_ Bu olayı. Şuanki öfkemizin nedenini. Gelen mesajları.

Kerem kaşlarını birden çattı ve öne doğru eğildi.

_ Sen nereden biliyorsun?

_ Bana da geliyor o mesajlar ve içeriği seninle Zeyneple ilgili. Haberinin olduğunu bildiğimden vakit kaybetmeden gelmek istedim.

Kerem iyice şaşırırken bir süre ona bakarak bekledi ve bazı şeyleri birleştirmeye çalıştı. Çalıştı ama düşünmesi sadece sinirlerini daha çok geriyordu. Hızlıca yerinden kalktı ve karşısında ki toplantı masasına gidip tuttuğu gibi karşı tarafa fırlattı. Can yerinden kalksada Kerem sandalyeyi de çoktan yollamıştı karşı tarafa.

_ Bulunca... Görmediği şeyleri yapacağım ona! Cesareti varsa karşıma çıksın adam gibi! Benim ailemi böyle rahatsız edemez! Derdi benimle!

_ Kimse senin karşına gelmeye cesaret edemez.

Dedi Ahmet Sayer oğlunu çok iyi bilerek ve kalkıp yanına yaklaşarak.

_Kimse seninle yüz yüze karşı karşıya gelmez. Yapan oldu mu? Döverek bile öldürebilir bir düzeydesin Kerem Sayer. İstediğinde herşeyi yapabileceğini herkes bilir. Bu yüzden kimse sana normal ulaşmaz bu yüzden dolaylı yoldan gelirler.

Kerem Ahmet'e döndü ve gözlerine baktı uzunca. Ne kadar içten söylediğini çok net görüyordu.

_ Bunları düşünen beynini dağıtacağım. Öyle bir el dayakla kurtulursa çok şanslı.

_Kim ne derse desin bunu biliyorlar işte.

_ Sonucunu da biliyordur umarım.

Ahmet tereddüt etmeden elini oğlunun omzuna koydu ve yakından şefkatle baktı gözlerine.

_ Oğlum.

Dedi en içten şekilde. Kerem o an gerçekten ilk defa bu şekilde dediğini hissetti.

_ Belki seninde bir oğlun olacak. Senin gibi. Kerem Sayer'in oğlu. Zeynep hamiyle biliyorum. Seni aramak, sormak istedim, istedik ama senin öfkeli anını biliyorum ve bu yüzden bekledim. Nasıl sevindiğimizi anlatamam. Annen çok istedi...

_ İstese çoktan arardı.

_İstedi. Hemde çok istedi, oğlum. Ben durdurdum. Senin sakinleşmeni biraz durulmanı beklemek istedim. Duygu burnumuzda tütüyor. Özlemimizi anlatamam. Kendimizi yedik bitirdik. Torunumuz onlar bizim. Senin çocukların. Senin canların. Tıpkı... Tıpkı senin benim canım olduğun gibi.

Kerem buna burukça gülümsedi ve omzunda ki elini indirmesini sağlayıp arkasını dönerek uzaklaştı ondan.

_ Yapma. Bunu söyleme. Buna böyle inanmamı bekleme. Ben senin oğlun değilim, canın değilim.