YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

75.BÖLÜM

Herkese merhaba,  ben geldim!  Erkenden geldim!  Çok ara açmadan iyi hissettiğim ve hafta tatilde olduğundan sizlere hemen bölüm yazayım dedim. Umarım beğenirsiniz birtanelerim♥ Lütfen yorumlarınızı yapın, bekliyorum♥

İyi okumalar sizleri çok seviyorum♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Zeynep hızlıca bunu dedikten sonra kendini içeride en sonda odada buldu.  Gözleri etrafı hemen tararken ilerledi ve yatağın üzerinde ki ters dönmüş telefonu aldı. Hâlâ mesaj açıktı!  Daha fazla beklemeden  odadan hızlıca çıkıp merdivenleride hızlıca indi ve yeniden kapıya çıktı. 

Ufuk birşey olduğunu bildiğinden olduğu yerde bekliyordu sabırsızlıkla.  Zeynep'i de aynı hızla karşında bulduğunda beklentiyle baktı.  Zeynep hızlıca elindekini Ufuğa uzattı ve aynı zamanda umutla konuştu. 

_ Kerem, gi-giderken telefonunu alamamıştı. Mesaj birden gelince sinirle attı ve çıktı.  Yer, yer yazıyor.

Ufuk hemen uzattığı telefonu aldığında baktı ve yerin gayet net bir şekilde yazıldığını gördü. Hemen onunda gözlerine umut dolarken Zeynep'e döndü.

_ O yerin adresi. Hemde tamamıyla. Bunu bulmanız hatırlamanız çok önemliydi. Hemen çıkıyoruz.

Ufuk geri dönecekken Zeynep onunla birlikte bir adım attı.

_ Ufuk! Bende geleceğim! 

Ufuk durup Zeynep'e dönsede dediğinin doğru olduğunu hiç düşünmüyordu. Onu riske atamazdı. Nasıl bir şeyle karşılacaktı bilmiyordu. Eğer öyle bir riskle karşılırlarsa Kerem çok fazla sinirlenirdi.

_Sizin gelmeniz doğru olmaz Zeynep hanım.  Ne ile karşılacağımızı bilmiyoruz. Sizi bu riske atamam. İnanın Kerem bey de istemez. Çok sinirlenir. Sizi burda, Duygu ile birlikte görmek ister.

Zeynep dudaklarını aralayıp karışılık verecekti ki durdu. Düşündü. Haklıydı. Demişti Kerem de. Geleceğim demişti. Gelecekti.  Evde bekle demişti. Kızımın yanında kal. Geleceğim. Gelecekti. Dediği gibi yapmalıydı. Zaten gelecekti. Bu düşünceler onu ele geçirirken başını salladı.

_ Haklısın. Evde beklemeliyim onu. Kızımızla. Çabuk ol Ufuk. Lütfen.  Lütfen hızlı olun.

Ufuk onun anlayışla yaklaşması böyle savunmasız görünmesi karşısında alıp sarılmak biraz da olsun acısını durdurmak istedi, abi gibi kardeş gibi. Bu güne kadar çok iyiliğini görmüştü bu kadının. Her yönden. Bazen birşey demesine gerek bile kalmadan gözlerinden belli ediyordu zaten. Her zaman demişti şimdi de diyordu; Kerem en doğru kararı vermişti.  İlk gün, araştırması gereken kadını söylediğinde nedenini merak etmişti. İyi bir şey beklememişti ama hiç de öyle olmamıştı. Beklediğinin tam tersine bir kadın vardı karşsında. Kimi zaten böyle çocuk gibi masum kimi zaman tam bir anne olarak şefkatli... İnsanın iyiliği veya kötülüğü dışına vuruldu. Ve bu doğruydu. Zeynep'in iyiliği her daim yüzüne vuruyordu.

_ Merak etmeyin Zeynep hanım.  Kerem bey çok geçmeden burada olacak.

*******

Beklemekten öyle sıkılmıştı ki Kerem. Aldığı darbelerden kasları ağrımaya başlamış, vücudu uykusuzluktan, herşey den dolayı yorgun düşmüştü.  Oturduğu yerde sırtını duvara yaslamış bir dizini kendine çekmişken diğerini uzatmıştı. Derin derin nefes alıp kendine güç veriyordu. Dıştan çokta yorgun gözükmüyordu zaten o derece değildi de. Daha ağır zamanları olmuştu.  Bu öyle etkili bir şey değildi.

En azından ne olacağını bilseydi. Bir karşılık olacağını bilseydi. Burada böyle beklemek istemiyordu. Böylesiydi zor olan.  Beklemek.  Kapı sesini duyduğunda içeriye ışık girmiş ve yeniden geri çekilip terk etmişti içeriyi. Sadece başını o tarafa çevirdiğinde Onur'u gördü ve onun kendisine yaklaşıp önünde durmasıyla yukarı doğru baktı.