YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

21.BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar ♥ Nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir ♥ Sizler sayesinde bende çok iyiyim. Hikayemizin gidişinden çok memnunum. Sizden gelen yorumları okumaya bayılıyorum. Biraz yavaş gidiyor diye düşünebilirsiniz ama inanın herşey yerinde ilerliyor. Daha birlikte okuyacağımız çok bölüm var inşallah. Ben sizin okuduklarınızdan ileri bölümleri yazıyorum ve hâlâ kapalı yerler var. Ama zamanla herşeyi göreceğiz özellikle de Kerem'i.

Sizleri çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

" Zeynep söylediği ile yine gözleri kararan bir Kerem görmüştü. Adamın bu hali istemedende olsa korkutuyordu kadını. Lafını toparlama gereği duydu nedensizce."
_ Yani evet birini sevmem başkasıyla evlenmem diyorsun ama başka çocuk istersem diyorsun bu yüzden söyledim. Yanlış anlama.

_ Bunu söylerken başka birini düşünmedim.

" Kaşları hafifçe çatılırken düşündü. Yani? Ne demek istiyordu? "

_ Yani?

_ Neyse önemli değil. Ben biraz daha çalışayım.

" Kerem'in Duyguyu kucağına verip yukarı çıkması ile bir süre arkasından baktı. Bir şey vardı bu adamda ama neydi? Bir türlü bulamıyordu. Onun yaptığı gibi kızını yürütmeye çalışıp istediğini yaptı. Kitap okuyup oyun oynadı ama uzun zaman geçmesine rağmen Kerem den bir ses yoktu. Duyguyu da aldıktan sonra emin olmasada koridorun sonunda ki çalışma odasına ilerledi. Eli bir süre hava da kalsa da kapıya vurdu yavaşça. Bekledi. Ama ses gelmedi. Alt dudağını dişleri arasına alırken kapıyı yavaşça açıp içeri göz attı. İlk başta çalışma masası takıldı gözüne ama orada yoktu. İçeri girdikten sonra düzgünce baktı ve koltukta kucağında dosyalarla uyuya kalmış Kerem ile karşılaştı. Önündeki masada yarıda kalmış içki bardağı kağıtlar vardı tıpkı elindekiler gibi. Ne yapacağını bilmesede uyandırması gerektiğini düşündü. Uyuyuyacaksa da en azından gidip yatağında uyumalıydı. Koltuğa yanına oturup seveceğini düşündüğünden Duyguyu ona doğru döndürüp bıraktı. Bırakır bırakmaz Duygu zaten ondan tutunup ayağa kalkmış ve bir iki paytak adım atmaya çalışıp olmayınca kendini babasının kucağına bırakmıştı. Ani hareketi Kerem'in hemen gözlerini açmasına ve hızlıca yerinden doğrulmasına neden olmuştu. Zeynep onun aniden doğrulması üzerine hemen Duygu'nun düşmemesi için iyice yakalaştı ve kucağındaki Duyguya destek verdi. Ve bu yüzden Kerem ile yine burun buruna geldi. Ama o hemen Duygu olduğu için doğruldu ve kızını düzgünce oturttu kucağına. Bir elini gözüne götürdükten sonra kendine gelmeye çalıştı ve kızını öptü. "

_ Babayı uyandırmaya mı geldiniz?

_ Uyandırmayacaktım ama en azından yatağına gidersin diye düşündüm. Pek rahat olacağını düşünmüyorum.

" Kerem kızını tekrar öpüp boynunu öptü koklayarak. "

_ İyi yaptınız. Dalmışım bir anlık boşlukta.

_ Çok çalışıyorsun. Biraz uyumalısın.

_ Devam etmem lazım. Önemli bir iş.

_ Ama dinlenmeden kafanı toplamadan yapamazsın ki. Ayrıca içki çözüm değildir bence. Bak ben sana sert bir kahve yapayım hem açılırsın sende o arada kızınla oyna biraz. Baba de ona biraz.

_ Peki. Olur o zaman. Açılmış olurum biraz.

"Zeynep gülümsedikten sonra odadan çıkıp mutfağa indi. Kerem onun ardından baktı kısa bir süre. Normalde nasıl olurdu? İçer çalışırdı sabaha kadar. Başını kaldıramaz sonra da diğer günün ağırlığını taşırdı. Ama şimdi öyle değildi. Bir farklılık daha eklenmişti evine, kendisine. Üstüne tırmanan kızını koluna yaslayarak biraz yatırdı ve doya doya öpüp kokladı. "