YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

97.BÖLÜM

Bölümü neredeyse bir anda yazdım ve sizleri bekletmemek için geldim ballarım♡ Umarım beğenirsiniz yorumlarınızı bekliyorum ve ayrıca ' diğer bölüm geldiğinde size bir bilgi getireceğim, açıklama. Diğer bölüm söylemem daha doğru olur sanırım'

Hepinizi çok seviyorum diğer bölüm görüşmek üzere♡》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Zeynep'in içi aslında zaten rahatken Kerem'in söyledikleriyle tam
olmuştu. Sinirleri oldukça gerilmişti ve elinde olmamıştı. Konu Kerem'di zaten. Daha ne olabilirdi ki. Karısıydı. Karşı taraftan gelen şeyleri göz ardı edemezdi. Hele ki düşünceleri farklı olan insanlarla. Neyse ki bu konu konuşulduğu zaman tam anlamıyla netlik kazanmıştı aralarında. Kerem ona tabi ki de anlayış gösteriyordu ve hak veriyordu. Kendine gelen davranışlar hiç hoş değildi. Buna zaten izin vermezdi.

Onlar bu olaydan sonra uyumuşlardı. İçleri konuştukları rahattı. Fakat Zeynep'in tek bir sıkıntısı vardı. Saat daha çok geç ve gecenin ortalarındaydı. Ancak Zeynep birden uykunun ortasında kalkmış ve canının çektiği şeylerin geçmesini bekliyordu. Ancak hayatta olmuyordu. Tam tersine herşey gözünün önüne geliyordu. Buna daha fazla dayanamacaktı. Yanında uyuyan kocasına döndüğünde o da kendine sırtına dönmüştü.

Emin olamasada dayanamadı ve yavaşça Kerem'e sokuldu. Çıplak sırtına sokulurken seslendi kocasına.

_ Kerem.

Gözleri karşısında dolanırken üstünden kocasına baktı ve hâlâ uyduğunu gördü. Omzunu öptü ve ardından yeniden seslendi.

_ Hayatım.

Kerem uyanmayıp tam tersine kolunu yastığın üzerine koyduğunda Zeynep derin bir nefes aldı. Daha fazla dayanamayacaktı. Kerem den geri çekildi ve istemesede yüksek sesle bağırdı.

_ Kerem! Doğuruyorum! Bebek geliyor Kerem!

Sesi kendinin de anlamadığı şekilde yüksek çıkmıştı. Ve beklediği şey olarak Kerem birden gözlerini zar zor açarak doğrulmuş kendine dönmüştü. Gözleri tam tersine şimdi koskocaman açılmış ve telaşla konuşmuştu. Hiç bir şey kavrayamıyordu.

_ Ne! Bebek geliyor mu! Hastane, hastaneye gidelim!

Kerem tam bir şeyleri idrak edemezken hareketlenmiş ve yataktan kalkacakken Zeynep kendini tutamayıp gülerken kocasının kolunu yakaladı ve kendine çekip yüzünü elleri arasına aldı.

_ Şşh, sakin ol bebeğim. Bebek yok, sakin ol.

Zeynep onun gözlerine gülümseyerek bakıyordu. Kerem ise ona anlamayarak bakıyordu.

_ Ne?

_ Şaka yaptım.

Kerem beklediği o zorlu bir kaç dakikanın içinde tüm bunları algılamaya çalışırken elini ensesine götürdü. Tam neden diyecekti ki Zeynep açıkladı.

_ Ama suç sende. O kadar sarıldım, öptüm, sevdim, seslendim. Uyanmadın. Bende böyle bir yöntem denedim, nitekim işe de yaradı. Şimdi de nedenine gelirsek; karnım çok acıktı. Ama öyle böyle değil Kerem. Aklımdan o tatlıları yemekleri atamıyorum.

Kerem onu dinlediğinde yüzünde değişen ifadeyle birlikte karısının yüzünü elleri arasına alıp öptükten sonra beklemeden yataktan çıktı. Görmek istediği şeylerdi bunlar. Yapmak istediği şeyler.  Bu yüzden başka bir şey demeden otelin telefonunu kullanarak Zeynep'in istediği şeyleri söyledi. Onlar gelmesinin biraz zaman alacağını söyleyince Kerem'in ürkütücü sesi ile başbaşa kaldılar ve bu gerçeği geri alarak hemen geleceğini söylediler.