YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

8.BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar ♥ Nasılsınız? Umarım iyisinizdir ve getirdiğim bu bölüm ile daha da mutlu olursunuz ve beğenirsiniz♥ Artık gelişmeler var! Bir araya da geldiler. Hepiniz Zeynep'in kabul etmesini istediniz etti. Zaten Cevdete olan nefretimiz ortak! Burdada o nefretimizi Kerem çıkartacak hepimiz için hiç merak etmeyin. Bundan sonrası tahminimce hem istediğiniz gibi hem kafa karıştırıcı biraz da gizli devam edecek. Bunun için benim gibi sabırlı olun lütfen çünkü bende hemen açıklamamak için çok zor tutuyorum. Ama herşey zamanla olacak merak etmeyin.

Sizleri çok seviyorum ♥ iyi okumalar ♥ 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

Zeynep yanındaki adamın arabayı birden çalıştırması ile şaşıp kalırken bir süre sadece baktı. Kendine gelmeye çalıştı, ne oluyordu? Nereye götürüyordu kendisini? Tamamen Kerem'e dönüp şaşkınlığını gizlemeyerek konuştu.

_ Nereye gidiyoruz? !

Keremden ne bir tepki ne de bir cevap alabildi o an. Bu sefer sinirlenmeye başlamıştı.

_ Ya size diyorum! Durdursanıza ineceğim ben!

Kerem Zeynep'in söylediklerini duymazdan gelirken Zeynep dışarı baktı ama karanlık hava da pek bir şey göremedi. Sıkılıp önüne döndü. Bir süre hiç bir şey demezken Kerem'in sorusunu dinledi.

_ Nerde bu ev?

Zeynep kollarını göğsünde birleştirip geri yaslandı ve başını cama çevirdi. Madem o cevap vermiyordu aynı şeyi kendisi de yapardı.

_ Zeynep!

_ Önce siz beni nereye götürdüğünüzü söyleyin sonra ben de sorunuzun cevabını vereyim!

_ O eve götürmüyorum Zeynep anladın mı? ! Gidince görürsün! Ya şimdi o evin adresini bana söylersin ya da ben iki dakika içinde öğrenirim!

Zeynep kollarını çözerken ofladı. Mecburen adresi söyledi. Dediği gibi söylemese sanki öğrenemeyecekti. İki dakikasını almazdı.

_ Neden istediniz adresi? Eve bırakmanıza gerek yok be...

_ O eve götürmüyorum dediğimi hatırlar gibiyim.

_ Bu saatte nereye gidiyoruz o zaman? Bakın yarın konuşalım lütfen, benim eve gitmem lazım.

_ O eve sen değil ben gideceğim.

_ Nasıl?

_ Sen gitmeyeceksin bundan sonra oraya!

_ O ne demek? Ben dediklerinizden hiç bir şey anlamıyorum. Kızım orda nasıl gitmeyeyim!?

Kerem cevap vermezken evinin önüne gelmesi ile kornaya bastı. Siyah demir kapı ardına kadar açılırken arabayı demir kapının tam ortasında durdurdu ve indi. Zeynep önce karşısında ki büyük eve daha sonra da Kerem'e baktı; ne yapmak istediğini anlamaya çalışarak. Kendi kapısının açılması ile baktı ve Kerem'i gördü.

_ İn Zeynep.

_ Ne?

_ İn Zeynep çabuk hadi!

Zeynep mecburen arabadan inince Kerem hemen kapıyı kapattı ve sürücü tarafına ilerledi. Hemen arabanın yanına gelen Ufuğa Zeynep'i göstererek aceleyle konuştu.

_ Ufuk Zeynep hanıma göz kulak ol. Ayağı sakat dikkat edin ben hemen geleceğim.

_ Kerem bey önemli bir durum varsa gelelim efendim.

_ Yok yok ben halledeceğim. Siz dediğim gibi Zeynep hanıma dikkat edin.

Zeynep şaşkınlıkla bir Kerem'e bir Ufuğa baktı. Ne diyordu bu adam?! Ne dikkat etmesi ne bakması! Konuşmasına fırsat bile kalmadan Kerem arabaya binip uzaklaşmaya başladı. Ufuk Zeynep'in yanına gelip konuştu.