PARAMPARÇA 2 | Bencil

23.Bölüm:Bitti

Pera : Sevdiğim Kadın.

"Sonra usulca fısıldadı çocuk; kalır gibi yapmaktansa siktir olup gitmeni tercih ederim diye."

-

Mete'den

Bir anda yükselen gürültü şehre gölge indiren bulutlara katıldığında, henüz birkaç gün önceki hava şartlarını yok etmişdi. Gündüz olmasıma rağmen, güneşin önünü kapatan o dolgun gri bulut sanki biriken tüm umutları bir anda küle çevirmişdi.

Yeryüzüne inen o soğuk damlalar şehri ıslak toprak kokusuna bürümüşdü. Kapıları kapanan dükkanlar, güneşe aldanıp kafelerin dışardaki masalarına oturan insanlarıda içine almayı başarmışdı. Ceketlerinin şapka kısmını başına örten, sokakda aceleci adımlarla ilerleyen tektük insanlar.

Ve yağmura hazırlıksız yakalanan, gidecek bir yeri olmadığı için çöp konteynırına sığınan sokak kedileri. Şiddetli yağmur bir anda insan yaşamını etkilemişdi. Tıpkı Ceyda'nın bulunduğumuz kafenin herhangi bir masasından dikkatle bana bakması gibi.

"İyi misin?" Önümdeki sodadan bir yudum alıp oturuşumu düzelttim. "Evet," Aleyna başıyla onaylarken gözlerimi bir saniye dahi Ceyda'dan ayırmamış kararmış gözlerine odaklanmışdım. Hatta yanında oturan Ece'yi dahi yeni fark etmişdim.

Ne düşündüğünü seçmek zordu, öfkeli miydi? Yoksa yine benden nefret mi ediyordu? Gözlerine örttüğü o siyah perde tüm düşüncelerini kamufle ediyordu. Onun böyle bir yeteneği vardı, düşüncelerini kolayca kamufle edebiliyordu. İstemediği takdirde kimse aklından geçenleri okuyamıyordu. Bu yüzden ona hayranım.

"Neyse, ben artık kalkayım." Kafamı Aleyn'ya çevirip, "Ney?" dedim. Kara gözlerini devirerek, "Ohoo, bu uyuyo lan. Diyorum ki, ben kalkayım artık." dedi. Nefesimi püskürterek, "Olur, kalkalım." Olduğum yerden ayaklanırken bize doğru gelen Ceyda ile kaşlarım çatıldı.

"Şansımı sikeyim."

"Bir şey mi dedin?" Kısaca Aleyna'ya bakıp ensemi kaşıyarak kafamı başka yere çevirdim. "Otur bakalım." Tekrar kafamı Aleyna'ya çevirdiğimde, Ceyda tarafından oturmaya zorlanmışdı. "N'oluyor lan? Sen kimsin?"

Ceyda omzuna koyduğu eli biraz daha bastırarak, "Ben Ceyda, peki sen kimsin?" dediğinde, sesi fazlasıyla ruhsuz ve mesafeli çıkmışdı. Rolüne odaklanamamış acemi bir oyuncu gibi.

Aleyna çatık kaşları altındaki anlamız bakan gözlerini önce omzundaki ele ardından ona ruhsuzca bakan Ceyda'ya çevirdi. "Ceyda kim kızım? Tanımıyorum öyle birini." Omzundaki eli sertçe iterken Ceyda ayağı ile sandalyeyi geri itip oturdu. "Tanışırız." Birkaç küfür daha mırıldanarak kalkdığım sandalyeye geri oturdum. Eğer asi bir pot kırarsa plan suya düşer.

"Sen ne istiyorsun, bi onu söylesene?" aralarında geçen bu bakışma bir rekabeti andırıyordu. Biri zayıf biri güçlü de değildi, ikiside öfkelerinin onlara sunduğu cesaretle iddialı olduklarını birbirlerine kanıtlamaya çalışıyorlardı. Esmerle kumralın savaşı desek fena olmaz.

"Eski sevgilimin etrafında ne bok aradığını? İstiyorum." Ceyda'nın dudaklarından dökülen sözler ile kaşlarım çatıldı. "Eski?" dedim sorarcasına. Kısaca bana bakıp tekrar Aleyna'ya döndü. Aleyna hafif bir şaşkınlıkla oturuşunu düzeltti.

"Birincisi, ben onun etrafında bi bok aramıyorum. Eski sevgilin benim etrafımda geziniyor. İkincisi, 'eski' kalıbına almış bir sevgiliye artık söz düşer mi?" Bir an ıslık çalıp tezahürat etmek istesem de son anda kendimi durdurmayı başardım.