PARAMPARÇA 2 | Bencil

2.Bölüm:Geçmişin İzleri

Gece Yolcuları:Hüzün

"Yeni bir başlangıç, yeni bir hayat, yeni bir şehir..."

-

Rüzgârın ıslığı kulaklarıma ilişirken, ceketimin şapka kısmını kafama geçirip karanlığın esiri sokağı kolaçan ettim. Sarı apartmanın önüne geldiğimde, çantamdan anahtarı çıkarıp anahtar girişine yerleştirdim ardından kapıyı yavaşça iterek apartman dairesine girdim.

Merdivenleri ağır ağır çıkarken, hareketlenmem ile apartman dairesinin ışığı aniden yanıp merdivenlerin basamağını seçmeme yardımcı olmuştu. Üçünü kata çıkdığımda elimdeki anahtarlıkdan kapıya ait olanı seçip anahtar girişine yerleştirdim. Kapı açıldığı an zaman kaybetmeden kendimi içeri atıp kapıyı kilitledim.

Ağır adımlarla salona doğru ilerleyip ışığı açtım. Kırmızı, siyah ve beyazın hakim olduğu salonu aydınlattım. Elimdeki çantayı siyah koltuğa attıktan hemen sonra üzerimdeki ceketi çıkartıp koşaradım banyoya ilerledim.

Üzerimdeki kıyafetlerden kurtulduğum an kendimi soğuk suyun altına bıraktım. Aslında bakılırsa bu havada buz gibi suyun altına girmek delilikti, deli sayılırdım ancak hayatı boktan olan da benim. Kısmi olarak bu gün küçük bir depresyona girdiğim acı bir gerçek. Âşık olduğum adam ölmüştü, en yakın arkadaşım bana destek olmak yerine gitmişti. Kendim öylesine yalnız hissediyordum ki... Bazen keşke İzmir'de bir üniversite kazansaydım diyorum, en azından yalnız olmazdım.

Zeynep'i öylesine özlüyordum ki, şu durumda bana en iyi o destek olurdu. Ama yaşanılan olaylar karşısında dersleri boşvermişdi ve sonuç olarak sınıfta kalmıştı, tahmin edersiniz ki 12. Sınıf tekrarına kaldı.

Mete'nin ölümünden sonra, daha doğrusu o kazadan sonra sinir krizi geçirdim, her aklıma gelişinde kırdım döktüm küfürler savurdum. Ardından sessizleştim ve kendimi odaya kapattım, sonra ne oldu biliyor musunuz? Bir gün Mete'nin annesi geldi, bana binlerce nasihtalar yağdırdı. Olanların çok acı olduğunu hatta zor olduğunu söyledi.

Yapdıklarından, söylediklerinden dolayı pişman olduğunu söyleyip özür diledi, sonrada sessizce odamdan çıkıp gitti ve ben tek kelime etmemiştim. O günden sonra uzunca düşündüm ve kendimi toparlamaya karar verip sınavıma odaklandım. Ve tahmin edeceğiniz üzere baraj puanı aşıp ikinci sınavlardan Ankara Üniversitesi Hemşirelik bölümünü kazandım.

Ece'yle aynı üniversiteleri tercih kağıdına yazarken tıpkı bizim gibi baraj puanı aşan Sefa'yı da Ankara Üniversitesi'ni yazmaya zorladık. Tabii üçümüzde farklı bölümlerden burayı kazandık.

Onun dışında, Nur maalesef ki baraj puanı aşamadığı için seneye tekrar sınava girmek için hazırlanıyor.

Bora ve Yasemin'e gelirsek; Bora Çatılının yok oluşunun ardından karanlık taraftaki saygınlığını kaybettiği için her şey onun için film şeridi gibi başa sardı. O artık basit bir sokak serserisi. Yasemin ise onu yalnız bırakmamak istediği için yanından ayrılmama kararı aldı. Son olarak tüm yaşanılanların sebebi Esra'ya gelirsek... O belasını kör olarak buldu. Şu an nerede kimsenin fikri yok, bir anda kayıplara karıştı ve bir daha da ortaya çıkmadı.

Ne acı bir son.

Saçlarımı duruladıktan sonra duş kabininden çıkıp havluyu bedenime sardım, ardından zaman kaybetmeden odama ilerleyip dolabımdan pijamalarımı çıkarıp bir çırpıda üzerime geçirdim.

Kurutmayla saçlarımı kuruttukdan sonra yüzümü boy aynasına çevirdim. Uzun süredir bakamadığım o ayna, belki de Esra'nın yüzüme asit dökmesinden sonra nadiren aynaya bakmışımdır. Bir kız için dış görünüş önemliydi, hatta psikoloji üzerine etki yaratabilirdi. Bu yüzden bir kıza çirkinsin diyen bütün erkekleri boğmak istiyorum.