İSYANIM AŞKA ( TAMAMLANDI )

Tanıtım 1

           

Kötü şeyler olacaktı hissediyordu. Karşıdan onlara doğru süratle ilerleyen savaşçılar genç kızın cesur yüreğini korkutuyor, nefesini kesiyordu. Atına, Kızıl'ına daha da sıkı sarıldı ve ağabeyinin yanında diğer savaşçılar gibi korkusuz olmaya çalışarak kalabalığa doğru ilerledi. Sonuna kadar dayanacaktı! Buna tüm yüreğiyle inanıyordu. Kimse onun bir kız olduğunu anlamayacak, bunun için elinden geleni yapacaktı. Şahranbolu Beyinin karşısına geçip onunla savaşacaktı, sonunda ölümde olsa babasının kanı yerde kalmayacaktı.

Yüreği inançla dolu genç kız kuşağından kılıcını çıkardı ve senelerdir beklenen çatışmanın tam merkezinde yerini aldı. Kılıçlar, savaşçılar birbirlerine girerken genç kız ordunun başında olan simsiyah atının üzerindeki heybetli savaşçıya odaklandı. O kadar iriydi ki genç kız onun seviyesine bile yaklaşabileceğini düşünmüyordu ama vazgeçmedi. Kılıcı elinde, atıyla ona doğru gitti. Gözü kara Şahranbolu Beyi ona saldırmayı hedefleyen savaşçıları hiç tereddüt etmeden kuvvetli kılıcıyla saf dışı bırakıyordu. Genç kız yere yığılan birkaç savaşçıya baktığında büyük bir hata yaptığını anladı, onlara bakmamalıydı. Göğüs kafesine ağır bir darbe yemişçesine nefessiz kalmıştı. Midesi bulanıyor, başı dönmeye başlıyordu. Başını aniden kaldırdı ve gözlerinin dolmasına aldırmadan ona doğru ilerlemeye devam etti. Biraz daha hızlanarak kılıcını hedefine doğru büyük bir güçle yöneltti ama Şahranbolu Beyi ani refleksle daha hızlı davranarak kılıcını durdurdu. Bey kendisine saldıran savaşçıya sert bir kılıç darbesiyle karşılık verirken savaşçıyla göz göze geldiler.

Genç kız korkusuz cesur savaşçının kara gözlerinde boğulacaktı. Kolunda hissettiği acıyla boğulacaktı. Her şeyin bittiğini fark ettiği anda boğulacaktı. Gözlerini acıyla yumdu ve bedenini bıraktı.

Şahranbolu Beyi önünde yığılan genç kıza büyük bir şaşkınlıkla bir süre baktı ve sonra aniden atından inerek yanına yaklaştı. Genç kızın savaşçı kıyafetinin kolunu sıyırdı ve yarasına baktı ama yarasına bakarken bileğindeki dövmeyi fark ettiğinde kanı dondu.

Kızılkara arması...

"Kadir, Kadir... - yanına koşan savaşçıya başını çevirdi- kimseye fark ettirmeden bu kızı kaleye götür. Duydun mu, kimse bilmeyecek, duymayacak!"