«Ναι όμως με χάλαγε που το δωμάτιο ήταν τόσο μακριά από...» Μου περιέγραφε το σπίτι που είδαν χθες όσο εγώ διάβαζα στο γραφείο μου και αυτός ξάπλωνε στο κρεβάτι μου. Ξάφνου η μητέρα του μπήκε στο δωμάτιο και μας διέκοψε.
«Συγνώμη παιδιά μου αλλά Θωμά μου πρέπει να συζητήσουμε κάτι με τον πατέρα σου και πρέπει να φύγουμε οπότε ετοιμάσου.» Εξήγησε και ο Θωμάς σηκώθηκε πάνω. Φόρεσε τα παππούτσια του και αφού με φίλησε στο μάγουλο έφυγε από το δωμάτιο μου αφήνοντας με μόνη με τα βιβλία μου.
Διάβασα λίγη ακόμα, συμμάζεψα το δωμάτιο μου και έπεσα φαρδιά πλατιά στο κρεβάτι μου. Είναι νωρίς για να πέσω για ύπνο, σκέφτηκα, και πήρα το αγαπημένο μου βιβλία από το κομοδίνο μου. Άρχισα να διαβάζω και σύντομα απορροφήθηκα τόσο πολύ που δεν κατάλαβα πως κάτι χτυπούσε το παράθυρο μου.
Σηκώθηκα τρομαγμένη και το άνοιξα για να δω τι συμβαίνει. Ένα χέρι πιάστηκε βιαστικά από το περβάζι μου και κρατήθηκα για να μην πατήσω τις φωνές όμως ανακουφίστηκα όταν το κεφάλι του Άρη ξεπρόβαλλε από το παράθυρο.
«Τι στο καλό κάνεις; Είσαι τρελός;» Ρώτησα ψυθιριστά όσο προσπαθούσα να τον βοηθήσω να ανεβεί πιο εύκολα.
Όταν επιτέλους έπεσε με φόρα στο κρεβάτι μου τον χαστούκισα αυθόρμητα και με κοίταξε μπερδεμένος.
«Αυτό γιατί είσαι τελείως ηλίθιος και κόντεψες να σκοτωθείς άσκοπα!» Χαμογέλασα διαβολικά και έτριψε το μάγουλο του με παράπονο.
«Ενδιαφέρον δωμάτιο.» Σχολίασε λίγη ώρα αργότερα, καθώς περιεργαζόταν τον χώρο και εγώ ανασήκωσα αδιάφορα τους ώμους μου.
Άνοιξα ξανά το βιβλίο μου γιατί το είχα αφήσει σε πολύ κρίσιμο σημείο και τον άφησα να κόβει γύρες τριγύρω.
«Μου λες τώρα ότι αυτό το φοράς εσύ;» Αναρωτήθηκε και ανασήκωσα το κεφάλι μου μπερδεμένη. Κοίταξα μια αυτόν και μια το αντικείμενο που κρατούσε κατακόκκινη. Πετάχτηκα σαν γάτα και έτρεξα καταπάνω του.
«Άσε τα εσώρουχα μου ήσυχα!» Τσίριξα παραπάνω από ό,τι έπρεπε και κάλυψα βιαστικά το στόμα μου. Αυτός γέλασε με την αντίδραση μου και έβαλε το εσώρουχα μου στην τσέπη του λες και του άνηκε.
«Αυτό είναι κλοπή προσωπικών αντικειμένων αν θες να ξέρεις, γι' αυτό φέρτο μου τώρα πίσω!» Επέμεινα όσο αυτός αρνούταν πεισματικά να το επιστρέψει.
«Έλεος!» Φώναξα αγανακτισμένη και προσπάθησα να το πάρω μόνη μου όμως ντρεπόμουν να τον ακουμπήσω.
YOU ARE READING
Anarchy
Teen Fiction[ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ] "Για που νομίζεις ότι το έβαλες;" Με ρώτησε, ενώ εγώ εστίασα το βλέμμα μου στα καταγάλανα μάτια του που ξεπρόβαλαν μέσα από την μαύρη μάσκα του. Μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον που επιθυμούσα να την τραβήξω και να αποκαλύψω το πρόσωπο τ...
