Κεφάλαιο 33

11.5K 921 128
                                    

"Τι εννοείς;" Την ρώτησα και ανακάθισα στην θέση μου. Είχαμε καιρό να μιλήσουμε για τον Θωμά και η έκφραση της και μόνο με έκανε να καταλάβω πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.

"Δεν ξέρω πως θα το πάρεις αλλά νομίζω πως ο Θωμάς είναι μπλεγμένος με.. ναρκωτικά" Μου είπε και γούρλωσα τα μάτια μου. Αν είναι δυνατόν!

"Αποκλείεται Αναστασία! Όσο και αν πληγώθηκε από όλο όσα συναίβησαν ο Θωμάς ποτέ δεν θα κατέστρεφε τον εαυτό του. Πόσο μάλλον με αυτόν τον τρόπο" Είπα και κοντοστάθηκε μπροστά μου.

"Αλήθεια σου λέω! Δεν θα έκανα ποτέ πλάκα με κάτι τέτοιο. Προχθές γυρνούσα από από την θεία μου και καθώς περνούσα από την γειτονιά του τον είδα να μιλάει με έναν πολύ περίεργο τύπο και του έδινε κάτι σαν λευκή σκόνη" Μου είπε και το πρόσωπο μου άσπρισε. Δεν υπήρχε περίπτωση ο Θωμάς να ήταν μπλεγμένος με ναρκωτικά!

"Αποκλείεται!" Φώναξα και κατέβασα το κεφάλι μου. Γιατί ξεσπούσα σε αυτή; Δεν μου έφταιγε σε τίποτα.

"Τι άποκλειεται ρε Κάλη; Και τι του έδινε; Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του;" Ρώτησε ειρωνικά και ξεφύσηξα. Έπρεπε να του μιλήσω!

"Πρέπει να φύγω" Είπα βιαστικά και μάζεψα την σχολική τσάντα μου από το πάτωμα. Με συνόδεψε μέχρι κάτω και από εκεί και πέρα πήρα μόνη μου τον δρόμο για το σπίτι του Θωμά.

[...]

Ανέβηκα αργά τα σκαλάκια πριν το κατώφλι και κοντοστάθηκα. Είχα να του μιλήσω από εκείνο το βράδυ που αλλάξαν όλα. Πήρα μια βαθειά ανάσα και χτύπησα το κουδούνι.

Δεν άργησε να μου ανοίξει ο ίδιος αυτοπροσώπως και έμεινε να με κοιτάει με ένα βλέμμα αηδίας, από πάνω μέχρι κάτω.

"Δείτε ποιά μας έκανε την τιμή παιδιά" Γέλασε ειρωνικά και με έβαλε κάτω από το χέρι του για να φαίνομαι στο εσωτερικό του σπιτιού.

Μερικοί άγνωστοι άνθρωποι για εμένα και φανερά μεγαλύτεροι μας καθόντουσαν στο σαλόνι και με περιεργαζόντουσαν χυδαία.

"Τι θες εδώ ομορφούλα;" Σηκώθηκε ένας από αυτούς και άρχισε να μας πλησιάζει. Έκανα πέρα τον Θωμά και βγήκα βιαστικά έξω γιατί είχα αρχίσει να φοβάμαι.

"Μπορώ να σου μιλήσω λίγο; Μόνο σου" Τον ρώτησα και ξεφυσώντας έκλεισε την πόρτα και βγήκαμε στην αυλή.

"Άντε λέγε γιατί έχω και δουλειές" Είπε και συνειδητοποίησα ότι τόσην ώρα δεν είχα παρατηρήσει την αλλαγή του εξωτερικά.

Anarchy Where stories live. Discover now