Και κάπως έτσι πέρασε μια εβδομάδα.
Είχα εξαντληθεί τελείως, καθώς αφιέρωνα όλο μου τον χρόνο στο διάβασμα και τις επαναλήψεις. Αγκαλιά με τα βιβλία και τα τετράδια, καταπίνοντας λέξεις, οι οποίες μετά από τόσο καιρό αποχής μου φαίνονταν σαν κάποια μορφή ξένης γλώσσας. Τα μάτια μου πονούσαν πίσω από τα γυαλιά μυωπίας που στηρίζονταν πάνω στην μύτη μου και κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να αποφύγω να σκέφτομαι άλλα. Πάντως μην φανταστείτε... πάντα κατέληγε να σκέφεται εκείνον.
Φυσικά που και που έπαιρνα και κάποιο τηλέφωνο την Αναστασία για να δω πως τα πηγαίνουν. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ποτέ οι συζητήσεις μας δεν κατέλήγαν σε καλό.
"Ναι όμως ο Άρης προσπάθησε να-" θα ξεκινούσε κάπως αυτή.
"Ειλικρινα Αναστασία, αν δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις, μην ανοίγεις καν αυτή τη συζήτηση." Εγώ θα απαντούσα. "Εγώ και ο Άρης δεν μπορούμε να είμαστε μαζί για πολλούς λόγους." Και θα της το έκλεινα στα μούτρα.
"Πφ..." Αναστέναξα και κοίταξα το ρολόι της οθόνης του κινητού μου. Η ώρα είχα πάει κιόλας οκτώ και μισή. Πότε πέρασε ολόκληρη μέρα, αναρωτήθηκα έτοιμη να σηκωθώ από το γραφείο μου και να ετοιμαστώ για ύπνο.
Αρχικά πήγα στην κουζίνα και ζέστανα λίγο από το μεσημεριανό φαγητό που περίσσεψε. Αφού το έφαγα, έπλυνα και καθάρισα την κουζίνα, όπως έκανα κάθε βράδυ. Ύστερα έκανα μια στάση στο σαλόνι και το συγύρισα πολύ σύντομα εφόσον ήταν ήδη καθαρό και τακτοποιημένο. Τέλος, το αγαπημένο κομμάτι της βραδινής μου ρουτίνας, ένα πολύωρο καυτό μπάνιο. Γεμίζοντας γενναιόδωρα την μπανιέρα με νερό και σαπούνι, αφαιρώντας κάθε ίχνος υφάσματος από πάνω μου και κάνοντας ένα μεγάλο βήμα μέσα, βύθισα το εξαντλημένο μου σώμα. Επέτρεψα σε κάθε μου μυ να χαλαρώσει και σύντομα το γνώριμο συναίσθημα της αγαλλίασης με κατέλαβε.
Πρέπει να κάθισα παραπάνω από το κανονικό στον επίγειο αυτόν παράδεισο, όπως μου άρεσε να τον αποκαλώ, γιατί όταν βγήκα το νερό ήταν παγωμένο και το ρολόι στον διάδρομο σήμανε λίγα λεπτά μετά τις δέκα το βράδυ.
Αναστέναξα τυλίγοντας τον καστανό χείμαρρο των μαλλιών μου με μια βαμβακερή λευκή πετσέτα. Κοίταξα το είδωλο μου μέσα από τον θολό καθρέφτη και σήκωσα το δάχτυλο μου τελείως ασυναίσθητα για να σχεδιάσω μια χαμογελαστή φατσούλα. Αξιολύπητη, γέλασα από μέσα μου. Φεύγοντας άφησα την πόρτα πίσω μου ανοιχτή, για να φύγουν οι υδρατμοί από το μπάνιο, και κατευθύνθηκα προς την κρεβατοκάμαρα μου.
VOUS LISEZ
Anarchy
Roman pour Adolescents[ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ] "Για που νομίζεις ότι το έβαλες;" Με ρώτησε, ενώ εγώ εστίασα το βλέμμα μου στα καταγάλανα μάτια του που ξεπρόβαλαν μέσα από την μαύρη μάσκα του. Μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον που επιθυμούσα να την τραβήξω και να αποκαλύψω το πρόσωπο τ...
