Anarchy

Κεφάλαιο 13

«Εγώ πρέπει να φύγω.» Είπε ο Θωμάς και μου έδειξε το κινητό του. Οι γονείς του είχαν στείλει μήνυμα και του έλεγαν να ετοιμαστεί γιατί από σήμερα θα ξεκινούσαν να ψάχνουν για σπίτι.

«Μην βιαστείς καθόλου.» Τον κοροΐδεψα και χαμογέλασε. Σηκώθηκε για να φορέσει τα παππούτσια του και όταν ακούσαμε την κόρνα του αυτοκινήτου, τον αποχαιρέτησα με μια αγκαλιά.

Ανέβηκα πάνω και μπήκα στο δωμάτιο του Στέλιου, χτυπώντας την πόρτα δυνατά πίσω μου. Αυτός από την τρομάρα του πετάχτηκε πάνω και με κοίταξε έτοιμος να με δείρει.

«Τι συμπεριφορά ήταν αυτή πριν λίγο;» Ρώτησα αυστηρά και στριφογύρισε τις κόρες των ματιών του.

«Τι θες ρε Κάλη μεσημεριάτικα;» Αγνόησε την ερώτηση μου και ξανάπεσε πίσω στο κρεβάτι του, ανοίγοντας το κινητό του.

«Τι θέλω; Να μου εξηγήσεις γιατί ήσουν τόσο αγενής με τον Θωμά πριν λίγο.» Τον πλησίασα και πριν κάτσω κοντά του με πρόλαβε και μίλησε.

«Γιατί δεν τον πάω και δεν γουστάρω να το αλλάξω.» Απάντησε νευριασμένος και μου έδειξε την πόρτα πίσω μου, εννοώντας πως ήθελε να φύγω.

Χωρίς να μιλήσω βγήκα από το δωμάτιο του και πήγα στο δικό μου ελπίζοντας να καταφέρω να συγκεντρωθώ και να διαβάσω.

[...]

Σήκωσα το κεφάλι μου από τα βιβλία και έτριψα τα μάτια μου κουρασμένη. Κοίταξα το κρεβάτι μου και κρατήθηκα για να μην βουτήξω στα παπλώματα μου, μιας και είναι μόνο 9 και μισή.

Μάζεψα τα σκορπισμένα βιβλία μου και τα έβαλα μέσα στον σάκο μου. Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και είδα πως είχα ένα μήνυμα.

Dragon

Φόρα κάτι πρόχειρο και κατέβα. Σε λίγη ώρα θα είμαι από κάτω.

Παραδόθηκε, 9:16 μ.μ.

Γούρλωσα τα μάτια μου και έτρεξα στην ντουλάπα μου σαν κυνηγημένη. Άλλαξα γρήγορα τα ρούχα μου και κατέβηκα κάτω.

«Κάλη που πας;» Με ρώτησε ο πατέρας μου την ώρα που έβγαινε από την κουζίνα και τον κοίταξα χωρίς να ξέρω τι να πω.

«Εμ... η Αναστασία χρειάζεται βοήθεια με τα αυριανά μαθήματα και μου ζήτησε να περάσω από το σπίτι της.» Εξήγησα αμήχανα και από ό,τι φαίνεται με πίστεψε.