Anarchy

Κεφάλαιο 25

"Ποιοί είναι οι TDC;" Ρώτησα τον Άρη την ώρα που μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Κοίταξα το ψηφιακό ρολόι πίσω από το τιμόνι. 5:47 π.μ.

"Είναι κάτι μαλακοπίτουρες που το παίζουν αναρχικοί, ενώ δεν ξέρουν που πάν' τα τέσσερα" Είπε εκνευρισμένος την ώρα που έκανε όπισθεν και βγήκαμε από το στενό.

Σε όλη την διαδρομή τον άκουγα που φυσούσε, ξεφυσούσε και μονολογούσε απελπισμένος όσο κοιτούσε μπροστά του.

"Και γιατί είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα για εσάς;" Ρώτησα με απορία και άλλαξε ταχύτητα.

"Η συμμορία παλιότερα είχε μερικά θεματάκια μαζί τους και από τότε δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις. Λέγοντας ότι επιστρέψαν εννοούμε ότι το καλοκαίρι τους μπουζουριάσαν για εμπλοκή σε φόνο και τους βγάλαν πολύ πρόσφατα, όσο εγώ ήμουν στο νοσοκομείο" Συνοφριώθηκα με την ανάμνηση και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

"Δηλαδή είναι εγκληματίες;" Ρώτησα προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω την κατάσταση μέσα στο μυαλό μου. Αυτός μούγκρισε θετικά και το στόμα μου άνοιξε ελαφρώς από την έκπληξη.

"Δηλαδή είναι επικίνδυνοι" Συνειδητοποίησα και ο Άρης γέλασε με την έκφραση μου λες και έλεγα κάτι αστείο.

"Μικρή και αθώα Κάλη καλωσόρισες στον κόσμο μου" Χαμογέλασε διαβολικά και πάτησε το πεντάλ λίγο περισσότερο. Ξεροκατάπια ανήσυχα και δεν απάντησα σε αυτό που είπε.

"Από πότε είσαι στην συμμορία; Θέλω να πω από πότε είσαι αναρχικός;" Ρώτησα για τελευταία φορά και δάγκωσα το χείλος μου γνωρίζοντας ότι είχα γίνει πολύ φορτική με τις ερωτήσεις.

"Θεωρητικά από πάντα. Δεν γούσταρα να με ελέγχει κάποιος ή να μου βάζουν όρια. Θεωρώ πως η 'αταξία' σαν όρος ταιριάζει περισσότερο στον χαρακτήρα μου. Στην συμμορία είμαι από τα 16 μου και πλέον είναι κάτι παραπάνω από την οικογένεια μου. Μαζί τα περνάμε όλα, είναι αδέρφια μου" Εξήγησε και ο τρόπος που μιλούσε και η ζεστασιά στην φωνή του πρόδιδαν πόσο πολύ αγαπούσε αυτό που έκανε. Χαμογέλασα και βυθίστηκα στο κάθισμα μου.

"Πάντως παίζει να είναι πολύ απαίσιο" Σχολίασε κάπως ειρωνικά και γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του.

"Ποιό;" Απόρησα και χαχάνισε.

"Το να έχεις πατέρα μπάτσο μωρέ" Ξεφύσηξε και στριφογύρισα τις κόρες των ματιών μου.

"Όχι δεν είναι! Μπορεί εσένα να σου φαίνεται περίεργο ή απαίσιο, αλλά εγώ πραγματικά δεν έχω μεγάλο θέμα. Δεν με επηρεάζουν τα επαγγέλματα των γονιών μου ακόμη κι αν μερικές φορές όντως έχουν κάποιες επιπτώσεις στο σπίτι" Είπα και γέλασε με τα μάτια καρφωμένα μπροστά.