Κεφάλαιο 26

12.5K 909 116
                                    

"Θωμά;" Ρώτησα μόλις σήκωσε το τηλέφωνο και κάθισα στο γραφείο μου κοιτώντας ευθεία.

"Έλα Κάλη μου, πως είσαι;" Με ρώτησε με ενδιαφέρον και χαμογέλασα. Τι ετοιμαζόμουν να κάνω..;

"Μια χαρά. Ήθελα να σε ρωτήσω αν θες να πάμε καμιά βόλτα γιατί έχουμε να βγούμε καιρό" Του είπα και αμέσως δέχτηκε.

"Ωραία λοιπόν! Σε μισή ώρα να είσαι στο πάρκο κοντά στα παγκάκια" Του είπα και το έκλεισα.

Σήκωθηκα πάνω και πλησίασα την ντουλάπα μου. Φόρεσα κάτι πολύ πρόχειρο και δροσερό και μάζεψα όλα όσα χρειαζόμουν πριν φύγω.

Κατέβηκα τα σκαλιά αργά και μπήκα στο σαλόνι, όπου καθόντουσαν οι γονείς μου και συζητούσαν αμέριμνα, όσο ξεφυλλίζαν εφημερίδες και ακούγαν τις ειδήσεις.

"Θα πάω μια βόλτα με τον Θωμά στο πάρκο και μπορεί να αργήσουμε λίγο" Τους ενημέρωσα και σηκώσαν και οι δύο τα κεφάλια τους πάνω.

"Ναι πάτε κόρη μου!" Είπε ο πατέρας μου και άλλαξε χαμογελαστός την σελίδα του στην εφημερίδα.

"Φυσικά και να πάτε. Μην αργήσεις πολύ όμως γιατί το βράδυ θα τους κάνουμε το τραπέζι και πρέπει να γυρίσεις νωρίς για να ετοιμαστείς" Μου είπε η μητέρα μου και γούρλωσα τα μάτια μου. Το είχα ξεχάσει τελείως!

"Εννοείτε" Τραύλισα και πελαγωμένη αποχώρησα από το σαλόνι. Τώρα εγώ πως θα το έκανα αυτό;

Πήρα μια βαθιά ανάσα πριν ανοίξω την εξώπορτα, για να μαζέψω όλο μου το θάρρος. Βγήκα έξω και το καλοκαιρινό αεράκι χτύπησε το νυσταγμένο μου πρόσωπο.

Χθες το βράδυ μόλις γύρισα σπίτι μου έπεσα όπως όπως στο κρεβάτι μου και έμεινα άγρυπνη μέχρι τις 9 το πρωί. Σκεφτόμουν τόσα πολλά που δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα και έτσι κατέληξα να κοιμηθώ μόνο δύο ώρες!

Το καλό είναι ότι μετά από τόση συζήτηση με τον εαυτό μου κατέληξα κάπου και αποφάσισα πως αυτό ήταν το καλύτερο για όλους μας.

Μπαίνοντας στο πάρκο έκατσα σε ένα από τα κενά παγκάκια και παρατήρησα όλα τα χαρούμενα παιδάκια που τρέχαν και παίζαν.

Ο Θωμάς δεν άργησε να έρθει και όταν τον είδα να πλησιάζει το στομάχι μου δέθηκε κόμπος και σηκώθηκα να τον χαιρετήσω.

"Μου έλειψες!" Μου είπε και γέλασα.

"Ούτε μια μέρα δεν έχεις να με δεις!" Είπα και τον αγκάλιασα αυθόρμητα.

Anarchy Where stories live. Discover now