"Μπορεί η Κάλη να την βγάλει βόλτα!" Πρότεινε η Αλεξάνδρα και η μητέρα μου με κοίταξε αβέβαιη.
"Δεν ξέρω.. είναι πολύ μικρή για να βγαίνει έξω από τώρα. Υπάρχουν τόσες γρίπες και τα μωρά είναι πολύ ευαίσθητα σε αυτά" Είπε σκεπτική και η Αλεξάνδρα στιφογύρισε τα μάτια της με αγάνακτηση.
"Τι λες μαμά! Η μικρή σχεδόν θα σαραντήσει σε λίγο και την έχουμε βγάλει έξω ελάχιστες φορές" Επέμεινε και η μητέρα μας ξεφύσηξε υποχωρητικά.
"Εντάξει! Αλλά η μικρή πρέπει να είναι πολύ καλά ντυμμένη και θα προσέχεις εκατό φορές περισσότερο από τις άλλες φορές" Έγνεψα θετικά και έτρεξα πάνω μαζί με την Αλεξάνδρα για να ντύσουμε την μικρή.
"Έναν μήνα τώρα είσαι κλεισμένη μέσα και την προσέχεις, πάρτον τηλέφωνο και ζήτα του να βρεθείτε όσο εγώ την ετοιμάζω" Μου είπε και μου έδειξε το κινητό μου που απέφευγα να σηκώσω εδώ και καιρό.
Ίσως όλον αυτό τον καιρό ήμουν υπερβολικά πολύ αφοσιωμένη στην μικρή. Πολλές φορές ερχόταν και η Αναστασία εδώ και μου έκανε παρέα όμως δεν είχα μιλήσει ακόμη καθόλου με τον Άρη.
Συμφώνησα κατευθείαν με την πρόταση της και έβγαλα μερικά πρόχειρα ρούχα, για να φορέσω, από την ντουλάπα. Ύστερα πήρα την συσκευή στα χέρια μου και την ξεκλείδωσα.
Εγώ:
Εμ.. γειά! Να σου πω μήπως μπορείς να έρθεις στην πλατεία στις 7; Αν όχι τότε απάντα μου εγκαίρος. Τα λέμε..
Στάλθηκε, 6:35 μ.μ.
Έκλεισα βιαστικά το κινητό και το πέταξα στο κρεβάτι πρωτού μετανιώσω αυτό που έστειλα. Ήθελα να τον δω.. απλώς φοβόμουν τι θα μου έλεγε.
Ντύθηκα και πλησίασα την Αλεξάνδρα, η οποία εκείνη την στιγμή φορούσε το μπουφανάκι στην μικρή. Μου την παρέδωσε και ύστερα μου έδωσε και την τσάντα μου, την οποία είχε γεμίσει με διάφορα πράγματα με το μωρό.
"Καλά να περάσεις" Μου έκλεισε πονηρά το μάτι και ορκίζομαι πως αν δεν κρατούσα τόσα πολλά πράγματα θα την είχα χαστουκίσει.
"Βρε άντε από εκεί!" Τσίριξα και γελάσαμε. Κατεβήκαμε μαζί κάτω και αφού πέρασα από τον έλεγχο της μητέρας μας, βγήκα από το σπίτι και ξεκίνησα για την πλατεία.
Στον δρόμο προσπαθούσα να ασχοληθώ με την μικρή για να κρατήσω μακριά από το μυαλό μου αρνητικές σκέψεις περί του Άρη.
YOU ARE READING
Anarchy
Teen Fiction[ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ] "Για που νομίζεις ότι το έβαλες;" Με ρώτησε, ενώ εγώ εστίασα το βλέμμα μου στα καταγάλανα μάτια του που ξεπρόβαλαν μέσα από την μαύρη μάσκα του. Μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον που επιθυμούσα να την τραβήξω και να αποκαλύψω το πρόσωπο τ...