Κεφάλαιο 57

7.9K 485 65
                                    

Έξαλλο εξώφυλλο ξέρω😉.

"Τι κάνεις τόσην ώρα εκεί μέσα παιδί μου; Θα αργήσετε στο σχολείο" Φώναξε για ακόμη μια φορά η μητέρα μου και φόρεσα γρήγορα το τζιν παντελόνι μου. Ο Άρης καθόταν στο κρεβάτι μου και με κοιτούσε, γελώντας, να τρέχω πάνω κάτω στο δωμάτιο για να προλάβω να ετοιμαστώ.

"Τώρα έρχομαι!" Απάντησα και άρπαξα την τσάντα μου από το πάτωμα. Γύρισα στον Άρη και του έδειξα το παράθυρο.

"Όπως είπαμε, θα περιμένεις εμένα και τον Στέλιο για να μας πετάξεις στο σχολείο" Υπενθύμισα και με διαβεβαίωσε γνέφοντας θετικά. Έτρεξα κοντά του και τον φίλησα μια τελευταία φορά στο χείλη προτού ανοίξω την πόρτα και βγω στον διάδρομο.

"Ανάσταση!" Σχολίασε ο Στέλιος ειρωνικά, μόλις με είδε να κατεβαίνω τις σκάλες, και τον κοίταξα δολοφονικά. Τον τράβηξα από το χέρι και αφού αποχαιρετήσαμε τους γονείς μας βγήκαμε στην αυλή.

"Θας μας πάει ο Άρης" Μουρμούρισα και το πρόσωπο του έλαμψε, μάλλον γιατί κατάλαβε τον λόγο για τον οποίο άργησα τόσο να ετοιμαστώ.

"Μουσίτσα!" Με έσπρωξε και τον χτύπησα για να σταματήσει προτού μας καταλάβει ο Άρης, που μας κοιτούσε ερωτηματικά καθώς τον πλησιάζαμε.

"Γειά σου μικρέ" Τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη ο Άρης και ο Στέλιος κατσούφιασε. Εγώ γέλασα με την αντίδραση του και του έδειξα την πίσω πόρτα εννοώντας ότι ήταν ώρα να φύγουμε.

Μπήκαμε όλοι στις θέσεις μας και ο Άρης ξεκίνησε να οδηγά σιωπηλά. Ο Στέλιος ασχολούταν με το κινητό του και εγώ κοιτούσα έξω από το παράθυρο και σκεφτόμουν τι είχα να κάνω σήμερα.

"Κάλη ξύπνα φτάσαμε!" Με σκούντηξε ο αδερφός μου από τα πίσω καθίσματα και κοίταξα τριγύρω μου.

"Εε.. ναι! Τα λέμε μωρό" Έσκυψα γρήγορα πάνω από το κάθισμα του και τον φίλησα στο μάγουλο. Μετά βγήκα έξω, βόλεψα την τσάντα μου καλύτερα στους ώμους μου και έτρεξα πίσω από τον Στέλιο που είχε προχωρήσει πολύ πιο μπροστά από εμένα.

"Πρέπει να αράζουμε πιο συχνά με τον Άρη.. φαίνεται κουλ τύπος" Μου είπε ο Στέλιος, μόλις έφτασα δίπλα του, και κόντεψα να πνιγώ με το ίδιο μου το σάλιο!

"Τι;" Αναφώνησα με γουρλωμένα τα μάτια και γύρισε το κεφάλι του χαρίζοντας μου ένα καθησυχαστικό χαμόγελο.

"Πλάκα κάνω.. αν και δεν θα ήταν κακή ιδέα. Είναι ο γκόμενος της αδερφής μου και δεν τον ξέρω καν! Βρε δεν λες πάλι καλά που δεν είμαι κανένας υπερπροστατευτικός;" Τον στραβοκοίταξα και τον σκούντηξα για να σταματήσει τις βλακείες.

Anarchy Onde histórias criam vida. Descubra agora