Κεφάλαιο 51

11.5K 852 130
                                    

Άρης

Άνοιξα αργά τα μάτια μου και προσπάθησα να κουνηθώ αλλά μου ήταν δύσκολο γιατί ένιωθα κάτι βαρύ να με πλακώνει. Σήκωσα ελάχιστα το κεφάλι μου και αντίκρισα την Κάλη, που με αγκάλιαζε σφιχτά, να κοιμάται ήρεμα πάνω στο στέρνο μου.

Χαμογέλασα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το ζεστό της κορμί και να την σηκώσω πιο ψηλά. Έδιωξα μερικές τούφες που έπεφταν στο πρόσωπο της και έμεινα να παρατητώ πόσο όμορφη ήταν. Ξαφνικά άρχισε να πεταρίζει τα βλέφαρα της και χασμουρήθηκε νυσταγμένα.

"Καλημέρα όμορφη" Χαμογέλασα και μούγκρισε, μάλλον επειδή ακόμη κοιμόταν και δεν καταλάβαινε τι της γινόταν. Γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος μου και τα μάτια της γούρλωσαν απότομα.

"Μην με κοιτάζεις έτσι!" Παραπονέθηκε και έκρυψε το μισό της πρόσωπο κάτω από τα σκεπάσματα γελώντας παιχνιδιάρικα. Εγώ χαμογέλασα στραβά και σηκώθηκα ελάχιστα από το στρώμα, τράβηξα το σεντόνι και ένωσα τα χείλη μας με ένα αργό φιλί.

Επίτηδες όταν απομακρυνθήκαμε έριξα το βάρος μου πάνω της και ξέσπασα σε γέλοια γιατί ένα μικρό βογγητό πόνου της ξέφυγε. Αυτή στένεψε τα μάτια της και με κοίταζε επιθετικά όσο προσπαθούσε να με σηκώσει από πάνω της, ώσπου τα παράτησε.

"Άρη σήκω με πονάς" Κλαψούρισε αλλά δεν της έδωσα σημασία. Το γεγονός ότι ήταν ακόμα γυμνή και τόσο κοντά μου με αποσυντόνιζε. Έκρυψα το πρόσωπο μου στον λαιμό της και ξεκίνησα να την φιλάω.

"Ρε Άρη" Επανέλαβε με τον ίδιο τόνο και έκανα πίσω κλείνοντας της το μάτι παιχνιδιάρικα. Αυτή απλώς ξεφύσηξε αλλά μετά μου χαμογέλασε.

"Επειδή σήμερα είναι ειδική περίσταση και είμαι και πολύ χαρούμενος το πρωινό σερβίρεται στο κρεβάτι!" Ανακοίνωσα εύθυμα και την φίλησα πεταχτά στα χείλη.

"Και γιατί είσαι ακόμα εδώ;" Άρχισε πάλι να με σπρώχνει ώσπου κατάφερε να με ρίξει από το κρεβάτι. Σηκώθηκα επάνω γελώντας και άρχισα να ντύνομαι.

"Για μισό! Γιατί είναι ειδική περίσταση;" Με ρώτησε καχύποπτα και ανακάθισε στο στρώμα κοιτώντας με επίμονα.

"Δεν ξέρω σκέψου το" Απάντησα πονηρά και έφυγα τρέχοντας από το δωμάτιο πρωτού προλάβει και μου πετάξει κανένα μαξιλάρι στο κεφάλι.

"Μπορώ να περπατήσω βλάκα!" Τσίριξε παρεξηγημένη και έβαλα το κεφάλι μου μέσα στο δωμάτιο επιφυλακτικά πάντα.

Anarchy Where stories live. Discover now