Anarchy

Κεφάλαιο 16

"Μπορείς να μου εξηγήσεις τι σε έχει πιάσει;" Ρώτησα χαμηλόφωνα και τίναξα το χέρι μου για να απελευθερωθώ όμως δεν με άφηνε. Για την ακρίβεια έσφυξε περισσότερο το χέρι μου και με έκανε να ανοίξω το στόμα μου από τον οξύ πόνο.

"Εμένα τι με έχει πιάσει; Εσένα τι σου συμβαίνει και συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι του δρόμου;" Φώναξε και αυτός. Την τράβηξα μακριά από την αυλή και λίγα μέτρα πιο κάτω σταμάτησα.

"Τι λες; Πότε έκανα εγώ κάτι τέτοιο;" Τον ρώτησα έξαλλη και άρχισε να γελά σαν διεστραμμένος. Πραγματικά έχει θολώσει από τα νεύρα..!

"Ναι έχεις δίκιο πότε έκανες εσύ κάτι τέτοιο ε; Απλά να πεις στον φιλαράκο σου να είναι πιο διακριτικός έξω γιατί κανείς δεν έχει όρεξη να σας βλέπει να σαλιαρίζετε" Ειρωνεύτηκε και άνοιξα το στόμα μου έκπληκτη.

"Ποιό είναι το θέμα σου τέλος πάντων; Δεν σε αφορά το τι κάνω με το αγόρι μου!" Έδωσα έμφαση στην δεύτερη μου πρόφαση και σχεδόν με έσπρωξε μακριά του. Έσφυξε τις γροθιές του και κατέβασε το κεφάλι του σαν να προσπαθούσε να ελέγξει τον εαυτό του. Πολύ φοβόμουν όμως για το αντίθετο αλλά και πάλι, δεν μπορούσα να μην με υπερασπιστώ!

"Με αφορά από την στιγμή που εμπλέκομαι και εγώ μέσα σε όλα αυτά" Είπε πιο ήρεμα αυτή την φορά και με ξανακοίταξε. Τα μάτια του πρόδιδαν το χάος μέσα στο κεφάλι του. Ήταν σαν παράθυρο που μπορούσες να κοιτάξεις κατευθείαν μέσα στις σκέψεις του.

"Αναφέρεσαι σε όλες εκείνες τις φορές που εσύ με φίλησες;" Τον ρώτησα για να βεβαιωθώ πως όντως με κατηγορούσε για κάτι που δεν έφταιγα.

"Δεν έκανες ποτέ κίνηση για να με σταματήσεις!" Υπερασπίστηκε τον εαυτό του και τον κοίταξα επίμονα.

"Μην προσπαθείς να ρίξεις το φταίξιμο σε εμένα! Ήξερες πολύ καλά πως όλον αυτό τον καιρό είμαι σε σχέση και επίσης μου είναι αδύνατο να σε σταματήσω. Είσαι εκατό φορές δυνατότερος από εμένα!" Γέλασε με τα λόγια μου.

"Τι άλλο περίμενα να ακούσω από μια πουτάνα ε;" Αναρωτήθηκε και με κοίταξε γελώντας ειρωνικά. Τα τελευταία του λόγια κάναν το ποτήρι να ξεχειλίσει!

"Είσαι τόσο.. μαλάκας!" Φώναξα και τον χαστούκισα με όση δύναμη είχα. Το κεφάλι του γύρισε από την άλλη πλευρά και το χέρι μου έτσουξε μετά από την επαφή. Ήταν σαν να χρησιμοποίησα όλα τα νεύρα που είχαν συσσωρευτεί μέσα μου πάνω σε αυτό το χαστούκι.

"Εγώ μαλάκας ή εσύ που δεν μπορείς να αποδεχτείς την πραγματικότητα; Σε ποιόν λες ψέματα Κάλη; Σε εμάς ή στον εαυτό σου;" Με ρώτησε αγνοώντας το χαστούκι και έκανα ένα βήμα πίσω.

"Μην βάζεις εσένα και τον Θωμά στην ίδια κατηγορία! Όσο για τα ψέματα. Είσαι τόσο εγωπαθής αγοράκι μου. Ίσως πρέπει να το κοιτάξεις γιατί δεν θα σε βγάλει σε καλό" Έφτυνα τις προσβολές μου την μια μετά την άλλη χωρίς ντροπή, για πρώτη φορά ζωή μου.

Ύστερα του γύρισα την πλάτη μου υπερήφανα και ξεκίνησα να περπατάω πίσω προς το σπίτι μου. Μπήκα μέσα και χωρίς να χαιρετήσω τους υπόλοιπος, ανέβηκα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.

Μα τι ανισσόροπος άνθρωπος..

[...]

Το επόμενο πρωί με ξύπνησαν οι φωνές τις μητέρας μου από τον διάδρομο. Γύρισα πλευρό μουγκρίζοντας και ξαφνικά οι κουρτίνες πάνω από το κεφάλι μου άνοιξαν και το πρωινό φως με τύφλωσε.

"Σήκω Καλλιρόη, έχεις σχολείο και θα αργήσεις" Άρχισε να με ταρακουνά και σηκώθηκα πάνω. Τι ωραία που ξεκίνησε η εβδομάδα..

Κοίταξα το ρολόι μου και είδα ότι η ώρα ήταν επτά όμως προτίμησα να μην το κάνω θέμα γιατί ήξερα πως ότι και να έλεγα δεν θα έβρισκα το δίκιο μου.

Κατέβηκα στην κουζίνα, φτιάχνοντας τα μαλλιά μου στις σκάλες, και συνάντησα τον Στέλιο στον δρόμο.

"Ωπ και εσύ πρωινός;" Τον ρώτησα γελώντας και χτύπησε το κεφάλι του στην τραπεζαρία, νυσταγμένος.

"Ναι, αφού το ξυπνητήρι της Άννας χτύπησε τρεις ώρες πριν το κανονικό" Ο Στέλιος εδώ και μερικά χρόνια δεν μπορεί να αποκαλέσει τους γονείς μας μαμά και μπαμπά. Δεν ξέρω τον λόγο και ούτε τον έχω ρωτήσει ποτέ.

"Έλα μωρέ τώρα μπορούμε να απολαύσουμε μαζί το πρωινό μ.." Γύρισα για να καθίσω στην τραπεζαρία και είδα πως τον είχε ξαναπάρει ο ύπνος. Γέλασα στην όψη του και έκατσα στην δίπλα καρέκλα.

Όσην ώρα έτρωγα αμίλητη τα δημητριακά μου σκεφτόμουν τα λόγια που ειπώθηκαν από τον Άρη. Ίσως έπρεπε να το συζητήσω περισσότερο μαζί του, ίσως έπρεπε να τον ρωτήσω τι του δημιούργησε αυτή την εντύπωση. Ήξερα πολύ καλά όμως ότι δεν θα κατάφερνα ποτέ να κάνει μια ειρηνική συζήτηση μαζί του πάνω σε αυτό το θέμα.

Συνειδητοποίησα πως η ώρα είχε περάσει αρκετά, οπότε έριξα το σχεδόν άθικτο μπολ με τα δημητριακά μου στον νεροχύτη και έφυγα σαν σφαίρα πάνω στο δωμάτιο μου.

Αφού άλλαξα και συμμάζεψα τα πράγματα μου, κατέβηκα κάτω και κοίταξα το ρολόι. Είχα αρκετό χρόνο οπότε αποφάσισα να πάω με τα πόδια, μιας και ο καιρός έξω ήταν πραγματικά υπέροχος.

Όταν πέρασα από το σημείο που συνέβησαν τα χθεσίνα κάτι σαν να έσβησε μέσα μου και ένιωθα πως άρχισα να μαραζώνω. Όσο και αν τον μισώ αυτόν τον άνθρωπο δεν ήθελα να τον βγάλω μια για πάντα από την ζωή μου.

Από την άλλη όμως δεν κάνω τίποτα περισσότερο από κακό σε εμένα και τους τριγύρω μου. Πρέπει να συγκεντρωθώ στα  καθήκοντα μου και στους ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά για εμένα και δεν με θεωρούν μια.. του πεταματού.

--