Κεφάλαιο 70

7.5K 428 90
                                    

Η επόμενη μέρα με βρήκε αποκοιμισμένη σε μια πολύ περίεργη στάση. Οι ηλιαχτίδες που τρύπωναν από το ανοιχτό παράθυρο μου χάιδευαν γλυκά την πλάτη και ενοχλούσαν τα μάτια μου. Μούγκρισα παραπονεμένα και έκρυψα το κεφάλι μου κάτω από το μαξιλάρι με την ελπίδα να βρω εκεί λίγη σκιά αλλά αποδείχτηκα λάθος.

Τελευταία μέρα σήμερα, σκέφτηκα από μέσα μου για να πείσω τον εαυτό μου να σηκωθεί, έχω τόσα πράγματα να τακτοποιήσω που αν δεν τσακιστώ τώρα δεν θα τα προλάβω ποτέ! Με ένα τεμπέλικο τέντωμα σήκωσα την πλάτη μου από το στρώμα και κάθισα για μερικά λεπτά στην άκρη του. Ένα δυνατό γουργούρισμα της κοιλιάς μου με ώθησε να σηκωθώ τελείως από το κρεβάτι και να κατεβώ στην κουζίνα για να τσιμπήσω κάτι.

Χωρίς πολύ σκέψη γέμισα ένα μπολ με γάλα και δημητριακά και κάθισα στην τραπεζαρία για να φάω με την ησυχία μου. Κατάπινα κάθε μπουκιά με αργό και βασανιστικό τρόπο, ελπίζοντας έτσι να μπορούσα να επιβραδύνω την ημέρα.

"Εδώ είσαι εσύ;" Με ξάφνιασε ο πατέρας μου που έμπαινε στην κουζίνα. "Τώρα ξύπνησες; Μούγκρισα θετικά επειδή ήμουνα μπουκωμένη.

"Τι ώρα υπολογίζεις να φύγεις αύριο;" Με ρώτησε καθώς γέμιζε ένα ποτήρι με νερό. Έβγαλε ένα από τα χάπια του και το κατάπιε με γρήγορες κινήσεις.

"Όσο το δυνατόν νωρίτερα." Απάντησα εγώ, έχοντας τελειώσει το γεύμα μου. "Θα πάω να μαζέψω τα πράγματα μου, για να είμαι έτοιμη και για να μπορέσω να βγω το βράδυ." Σηκώθηκα και άφησα το μπολ μου στον νεροχύτη. Πριν φύγω από την κουζίνα έσκυψα και του άφησα ένα φιλί στο μάγουλο που τον έκανε να χαμογελάσει.

Όταν έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου, στάθηκα πάνω της και κοίταξα τον χώρο γύρω μου με βαρεμάρα. Αναστέναξα και σήκωσα τα μαλλιά μου σε μια ψηλή κοτσίδα έτσι ώστε να μην με ενοχλούν. Κατέβασα τις βαλίτσες μου από την ντουλάπα και της άνοιξα στο πάτωμα. Σιγά-σιγά είχαν αρχίσει να γεμίζουν με ρούχα, προσωπικά είδη, φωτογραφίες και πράγματα τα οποία είχα αφήσει όταν έφυγα και αποφάσισα ότι ήθελα να τα πάρω ξανά μαζί μου.

Μετά από αρκετούς διαχωρισμους, μάζεμα και ιδρώτα έκλεισα την τελευταία μου βαλίτσα και έκανα έναν σύντομο πανηγυρισμό. Κάθισα στο κρεβάτι μου και ένιωσα τα πόδια μου να μουδιάζουν από την ορθοστασία. Τέλεια, στραβομουτσούνιασα, και θέλω να βγω σήμερα. Ίσως προτείνω στα παιδιά κάποια εναλλακτική και μπορέσω να αποφύγω το κλαμπ.

Anarchy Where stories live. Discover now