Anarchy

Κεφάλαιο 24

Τον κοίταξα πελαγωμένη και ύστερα ξανά την διαλυμένη φωτογραφία στα πόδια μου. Έσκυψα να μαζέψω την ζημιά που είχα κάνει και τον άκουσα να χτυπά με ορμή την πόρτα πίσω του, αφού βγήκε από το δωμάτιο.

Με πολύ προσεκτικές κινήσεις και με όλα τα κομμάτια γυαλιού στα χέρια μου σηκώθηκα κα βγήκα έξω. Μπήκα στην κουζίνα και τα πέταξα στον κάδο αμίλητη.

Είχε γυρισμένη την πλάτη του σε εμένα και στηριζόταν στο ξύλινο τραπέζι απέναντι μου. Διστακτικά έκανα ένα μικρό βήμα προα το μέρος του και τέντωσα το χέρι μου τρέμοντας.

"Άρη κοίταξε με, σε παρακαλώ" Ικέτευσα ψυθιριστά και τον ακούμπησα στην πλάτη του τρυφερά. Δεν αντέδρασε στα παρακάλια μου και ξεφύσηξα.

Η γρήγορη και ανεξέλεγκτη ανάσα του έκανε το στέρνο του να ανεβοκατεβαίνει με έναν πολύ ασταθή ρυθμό. Το ζεστό δέρμα του κάτω από την παλάμη μου έτρεμε και βούρκωσα. Τι έκανα;

Τον γύρισα όσο πιο απαλά μπορούσα και ντρεπόμουν να τον κοιτάξω στα μάτια. Η δικιά του καταγάλανη ματιά γυάλιζε. Χωρίς να το σκεφτώ τρύπωσα στην αγκαλιά του και τον έσφυξα επάνω μου.

"Συγνώμη" Ψυθίρισα και τότε πήρε μπρος. Πέρασε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά μου διστακτικά και με αγκάλιασε και αυτός, ακουμπώντας το κεφάλι του στην καμπύλη του λαιμού μου.

Η ανάσα του σιγά σιγά ηρεμούσε και πλέον το σώμα του δεν έτρεμε μέσα στην αγκαλιά μου. Τον έσφυξα για μια τελευταία φορά και απομακρύνθηκα. Σκούπισα τα λιγοστά δάκρυα που είχαν ξεφύγει από τα βλέφαρα μου και χωρίς να το καταλάβω έπιασε απαλά τους καρπούς μου και κατέβασε τα χέρια μου από το πρόσωπο μου.

"Γιατί κλαις;" Με ρώτησε βραχνά και κοίταξα αλλού. Το βλέμμα του έκαιγε το αναψοκοκκινησμένο πρόσωπο μου σαν να προσπαθούσε να με ψυχολογήσει.

"Δεν.. Άρη εγώ πραγματικά δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση πριν. Φταίω που μπήκα σε εκείνο το δωμάτιο και εννοείτε ότι δεν ήταν δουλειά μου να παραμείνω εκεί μέσα. Απλά μου τράβηξε την προσοχή εκείνη η φωτογραφία και συγνώμη που την κατέστρεψα και εκείνη. Εγώ φταίω που δεν.." Ξεκίνησα να λέω όμως με διέκοψε όταν έσκυψε πάνω από το πρόσωπο μου και η ζεστή του ανάσα χτύπησε πάνω από το δικό μου.

"Μην μιλάς άλλο" Ψυθίρισε και έκανε πέρα μια τούφα που έπεφτε ακατάστα πάνω στο πρόσωπο μου, βάζοντας την πίσω από το αυτή μου. Ύστερα σήκωσε αργά το πηγούνι μου, δημιουργώντας μια νοητή γραμμή με το δάχτυλο του από τον λοβό του αυτιού μου μέχρι το ευαίσθητο δέρμα του σαγονιού μου.