Anarchy

Κεφάλαιο 50

Τι ετοιμάζομαι να γράψω η αθεόφοβη:'(

"Άφησε με κάτω!" Τσίριξα για ακόμα μια φορά μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο του και ξεκίνησα να χτυπιέμαι.

"Όπως θέλεις" Είπε χαλαρά και με άφησε να πέσω πάνω στο κρεβάτι του με φόρα. Έσκυψε από πάνω μου και πριν με φιλήσει πεταχτά στα χείλη μου χαμογέλασε παιχνιδιάρικα.

"Άρη σου είπα κάτι! Είμαι πολύ νευριασμένη μαζί σου και θέλω να με γυρίσεις σπίτι" Του υπενθύμισα αλλά φάνηκε να μην δίνει σημασία στα λόγια μου. Σηκώθηκα και κάθισα στην θέση μου κοιτώντας τον ερωτηματικά.

Με έφερε κοντά του τυλίγοντας το χέρι του πίσω από τον λαιμό μου. Αυτή την φορά με φίλησε με περισσότερη ορμή και μου ήταν αδύνατο να αντισταθώ. Έκλεισα τα μάτια μου και ήρθα όσο πιο κοντά του μπορούσα ανεβαίνοντας πάνω στα πόδια του. Όταν απομακρύνθηκε χαμογέλασε και ξεκίνησε ένα μονοπάτι μικρών φιλιών από την άκρη των χειλιών μου μέχρι τον λαιμό μου.

"Άρη" Μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός όταν η γλώσσα του ξεκίνησε να γλύφει ένας συγκεκριμένο σημείο κοντά στην κλείδα μου.

"Αν... αν έχεις σκοπό να με κάνεις να σου ζητήσω.. να σου ζητήσω συγνώμη δεν θα.. δεν θα το κάνω" Κατάφερα να πω με δυσκολία και με δάγκωσε για να σταματήσω. Αμέσως και εγώ το βούλωσα και απόλαυσα το συναίσθημα που μου προκαλούσαν τα χείλη του.

Όταν ξανασήκωσε το κεφάλι του για να με αντικρίσει χαμογελούσε νικητήρια και έκανε και εμένα να γελάσω. Αυτή την φορά πήρα την πρωτοβουλία και τον φίλησα εγώ ξαφνιάζοντας τον. Με έσφιξε με δύναμη πάνω του και ανταποκρίθηκε με δίψα στο φιλί μου.

"Θα μπορούσα να το κάνω ολόκληρο το βράδυ" Είπε με βραχνή φωνή και εγκλώβισε το κάτω χείλος μου στα δόντια του.

"Μου ήρθε μια ιδέα" Είπα αδιάφορα και γούρλωσε τα μάτια του μόλις κατάλαβε τι εννοούσα. Κατάφερα να τον ρίξω πίσω με ευκολία και έσκυψα από πάνω του χωρίς να έχω ιδέα τι κάνω.

"Είναι άδικο να μην έχεις τα δικά μου σημάδια" Παραπονέθηκα και κάθισα χαμηλά στην κοιλιά του. Έκανα πέρα τα μακριά μαλλιά μου που έπεφταν μπροστά μου και προσπάθησα να μιμηθώ τις προηγούμενες κινήσεις του. Κατάλαβα ότι το έκανα σωστά όταν άρχισε να προφέρει με δυσκολιά το όνομα μου.

"Αρκετά!" Φώναξε και μας γύρισε κατευθείαν ανεβαίνοντας αυτή τη φορά αυτός από πάνω μου. Γέλασα με το πόσο ασυγκράτητος ήταν και ένιωσα τα χέρια του να ταξιδεύουν αργά σε όλο μου το σώμα προκαλώντας μου ανατριχίλα.