Anarchy

Κεφάλαιο 69

Μεγάλη ανακοίνωση!!!!!!

Για όσες ενδιαφέρονται για το καινούργιο μου βιβλίο θα το βρείτε στο προφίλ μου. Ονομάζεται "Bella Muerte" και το πρώτο κεφάλαιο είναι ήδη ανεβασμένο!

Ελπίζω να σας αρέσει!

--

"Τελευταία βαλίτσα." Αναστέναξα κουρασμένη αφήνοντας κάτω την βαριά αποσκευή της Δήμητρας.

"Να καλέσω ταξί;" Ρώτησε η μητέρα και την κοίταξα θυμωμένα.

"Φυσικά και όχι! Θα τους πάω εγώ εννοείτε." Την αποπήρα και υποχώρησε γελώντας με την αντίδραση μου. Εκείνη την ώρα στον χολ κατέβαινε και ο Γιάννης με τον δικό του σάκο.

"Έτοιμοι και οι δυό σας;" Τους ρώτησα και γνέψανε θετικά. Αμέσως κατσούφιασα. Αν και γυρνούσα μετά από τέσσερις μέρες θα μου λείπαν απίστευτα και οι δύο τους. Καλά γίνομαι υπερβολική τώρα, μάλωσα τον εαυτό μου και χαμογέλασα με το ζόρι.

"Να σας αποχαιρετήσω καρδούλες μου!" Έτρεξε πάνω τους η μαμά και τους έκλεισε στην αγκαλιά της. Και οι δύο την δεχτήκαν πρόθυμα και παραμείναν έτσι αγκαλιασμένοι για μερικά λεπτά.

"Θα μας λείψετε πολύ κυρία Άννα." Είπε με πνιχτή φωνή η Δήμητρα και ο Γιάννης συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι του.

"Αλλά μην ανυσηχείτε. Τώρα πλέον θα σας επισκεπτόμαστε και οι τρεις πιο συχνά, δεν θα ξανακούσουμε την κόρη σας." Την διαβεβαίωσε με την σειρά του ο Γιάννης και τον κοίταξα στραβά.

"Τρία χρόνια την παρακαλάμε να έρθουμε!" Παραπονέθηκε η Δήμητρα και η μητέρα μου γέλασε κοιτώντας με με αυτό το βλέμμα που σου έδινε να καταλάβεις ότι ήξερε το γιατί.

"Τελειώσατε με τους αποχαιρετισμούς; Θα χάσετε το αεροπλάνο!" Τους διέκοψα πριν η συζήτηση επεκταθεί περισσότερο σε θέματα που δεν ήθελα να επεκταθεί.

"Καλά μωρέ πως κάνεις έτσι; Τον μπαμπά σου δεν θα τον αποχαιρετήσουμε;" Με πρόλαβε πριν ανοίξω την εξώπορτα και αναστέναξα.

"Ο Γιώργος κοιμάται παιδιά μου. Βλέπετε ήταν αρκετά κουρασμένος από το βράδυ στο νοσοκομείο, αλλά θα φροντίσω να του μεταφέρω τους χαιρετισμούς σας." Τους διαβεβαίωσε η μαμά και αυτοί συμφωνήσαν κάπως στεναχωρημένοι.

"Πάμε;" Είπα λίγο πιο έντοντα και ξαναξεκινήσαμε να μαζεύουμε τις βαλίτσες και να τις πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο μου.