Anarchy

Κεφάλαιο 41

"Δεν έπρεπε να του το πεις" Λέει μετά από λίγο και με κοιτάζει. Παραμένω συγκεντρωμένος στην οδήγηση και σκέφτομαι για λίγο τι να πω. Την αλήθεια ηλίθιε, ουρλιάζει η φωνή μέσα στο κεφάλι μου.

"Αν δεν του το έλεγα τώρα θα σε έσερνε από το μαλλί μέχρι το σπίτι σου και θα σε κλείδωνε στο δωμάτιο σου. Θα έκανες να δεις τον ήλια κανέναν αιώνα" Απάντησα και κούνησε το κεφάλι της.

"Δεν εννοώ αυτό. Τέλος πάντων ξέχνα το. Έκανες πολύ καλά λοιπόν" Το τερμάτισε και δυνάμωσε την μουσική του ραδιοφώνου.

Ξεφύσηξα και έστριψα απότομα σε μια στροφή βγάζοντας μας από τον δρόμο για το σπίτι. Δεν αντέδρασε, παρέμεινε σιωπηλή.

"Βγες" Μουρμούρισα και άνοιξα την πόρτα μου. Βγήκα έξω και στηρίχτηκα για λίγο στο αυτοκίνητο. Μάλλον ήρθε η ώρα να μιλήσουμε..

"Τι κάνουμε εδώ πάλι;" Ρώτησε μόλις την πλησίασα και κοίταξα τριγύρω μου αδιάφορα. Το ίδιο πάρκο όπως και κάθε άλλη φορά.

"Έλα μαζί μου" Δεν απάντησα στην ερώτηση της. Έπιασα το χέρι της και την τράβηξα προς τα μέσα. Αυτή στην αρχή αντιστάθηκε όμως μετά με ακολούθησε.

"Δεν μου απάντησες σε αυτό που σε ρώτησα όμως" Επανέλαβε μόλις κάθισα σε μια από τις κούνιες και με αντέγραψε. Η σιωπή που επικρατούσε ήταν υπερβολικά αμήχανη και για τους δύο.

"Θέλω να σου μιλήσω" Είπαμε ταυτόχρονα και γελάσαμε. Γύρισα προς το μέρος της και την κοίταξα.

"Ξεκίνα εσύ" Μου είπε όμως αρνήθηκα. Ήθελα να ακούσω τι θα μου έλεγε η ίδια.

"Ήθελα καιρό να σου μιλήσω για εκείνη την ημέρα που σου είχα πει ότι.. είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Το είχα πει πάνω στα νεύρα μου και έτσι όπως έφυγα μετά τα μπέρδεψα όλα ακόμη περισσότερο. Για να ξεκαθαρίσω την δική μου θέση είναι όντως αλήθεια. Μην ανυσηχείς ξέρω πως τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία και δεν έχω κανένα θέμα με αυτό. Απλώς θέλω να σιγουρευτώ πως το γεγονός αυτό δεν θα καταστρέψει όλα τα υπόλοιπα" Κοιτούσε τα χέρια της και μπορούσα να καταλάβω ότι το πρόσωπο της ήταν κατακόκκινο πίσω από τις τούφες που πέφταν μπροστά του.

"Ξέρεις.. οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα, ένα από αυτά είναι ότι βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα και πολλές φορές καταλήγουν να κάνουν λάθος" Σήκωσε ξαφνιασμένη και με κοίταξε σαν να μην καταλάβαινε τι της έλεγα.

"Τι εννοείς; Δεν έχω βγάλει κάποιο λάθος συμπέρασμα και το ξέρουμε και οι δύο αυτό. Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα μου. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι μπορούμε να παραμείνουμε φίλοι και δεν με ενοχλεί καθόλου" Συνέχισε και στριφογύρισα τα μάτια μου. Το κάνει όλο και πιο δύσκολο, είπα από μέσα μου.