First Love / M Y G

53

Duyduğum cümle ile kaskatı kesilmiştim.
Yoongi?
Bana?
Evlenme?
Teklifi?
Etti?
Beynimde yankılanan kelimeler başımın dönmesine yol açmıştı. Bunu hiç beklemiyordum. Yoongi umut dolu gözlerle, bana bakarken aynı zamanda gülümsüyordu.
Heyecandan terlediğini rahatlıkla görüyordum, benimde bir farkım yoktu gerçi.
Derin bir nefes aldım, ve duyduğum cümleyi hazetmeye çalıştım.
"Benimle, evlenir misin?"
Sürekli zihnimde yankılanıyordu. Gereğinden fazla heyecanlanmıştım aynı zamanda çok mutluydum. Gerçekten bu kadar şeyi geride bırakıp, bana evlenme teklifi ediyordu.
Nedensizce utanıp yüzüne bakamıyordum, bu sırada Yoongi'nin eli çenemi kavradı ve beni gözlerimizin rahatlıkla buluştuğu bir konuma soktu.

"Cevap verecek misin?" Diyip gülümsedi.
Ne diyeceğimi şaşırmış haldeydim. Çok heyecanlanmıştım.

"Gözlerimi her sabah yanında açmak istiyorum!" Gülümseyerek devam etti:

"Birlikte yaşamak değil, beraber yaşlanmak istiyorum!" Bu sözleri beni öldürecek gibiydi.

"Sonsuza dek seni hiç yalnız bırakmamama izin verir misin?" Derin bir nefes aldım.

"Son nefesime kadar gözlerinin içinde gülmeme izin verir misin? Hayat boyu benimle aynı geceye uyuyup aynı sabaha uyanır mısın?"

"Yoongi, ben." Diye başladığım cümleye devam edememiştim.
"Devam et." Dediğinde derin bir nefes verdim.
Ona deliler gibi aşık olduğum bir gerçekti, ama evlilik bana ağır gelebilirdi. Ama, bana bu teklifi yapan da Yoongi'ydi. Kafam karışmıştı.
Yoongi benim herşeyimdi, ona olan güvenim sonsuzdu. Sanırım, cevabı biliyordum.
"EVET!" Diye bağırdığımda Yoongi gülümsemesini kahkahaya dönüştürdü.
"AH, ŞÜKÜRLER OLSUN!" Dedi ve;
Beni hızlıca kucağına aldı ve denize doğru koştu. Hayır Yoongi bunu yapmamalıydın.
Kahkahalarımız, birbirine karışırken beni sıkıca tutunmuş koşuyordu, bende onun sırtına vuruyordum. O an, o kadar mutluydum ki!
Benimle beraber denize atladığında, gecenin verdiği soğukluk eşliğinde bedenim titremişti. Yoongi'ye sıkıca sarılarak, ısınmaya çalıştım. Az da olsa iyi gelmişti. Hala kahkahalar atıyorduk. Bir kaç insan bize anormal bakışlar atıyordu. Ama tek umurumuzda olan birbirimizdi, birbirimize olan aşkımız, ve mutluluğumuz.
Suyun içinde yavaşça, ısınmaya başladığımda Yoongi'den ayrıldım ve ona delicesine su atmaya başladım. Bana aynı şekilde karşılık vermeye başladığında birbirimizi adeta iki çocuk gibi ıslatıyorduk, kesinlikle hasta olacaktık!
Yoongi'yi bir şekilde durdurdum ve gözlerimizi sabitledim. Sakinleştiğimiz de dudağının kenarını öptüm.
"Seni çok seviyorum, meleğim." Dediğinde ben sadece,
"Bende." Diyebilmiştim. Hala bir nevi şokta sayılırdım. Ara sıra nefesim kesiliyordu. Bu durum beni öylesine heyecanlandırmıştı ki.
"Mutlu olacağız, söz veriyorum. Aynı şimdi olduğu gibi. O zaman hep beraber olacağız, hiç ayrılmayacağız."  Dedi ve yanağımı baş parmağı ile sevmeye başladı.
"Eminim, öyle olacak." Dedim ve umut veren gülümsememin ardından herşeyi boşverip sevdiğim adamın kollarına attım kendimi.
Sıkı, sıkı sarıldığım beden sanki her saniye beni daha çok kendine çekiyordu, ve bu beni daha da heyecanlandırıyordu.

Çok mutluydum, mutluyduk!
-
Akşam beraber yurda geri dönmüştük.
Hala üzerimden dün geceki heyecanı atamıyordum. Yoongi'nin güçlü kolları altında öylece uzanmış yatıyordum. O kadar mutluydum ki, bu anı hiçbir şeyin bozmayacağını, düşünüyordum.
Yoongi ile resmen evlenme kararı almıştık. Bu o kadar güzel ve özel bir şeydi ki, anlatamıyordum bile, tarifi yoktu.
Onunla iken, her şeyin en güzelini yaşıyordum. O hiçbir şey yapmazsa, sadece gözlerime baksa bile yeterdi.
Nereden, nereye gelmiştik. Zaman ne çabuk geçiyordu, öyle. Acısıyla tatlısıyla bir yılı geride, bırakmıştık. Her şeyi beraber atlatmıştık. Birbirimize, güç verenler olmuştuk. Yoongi benimdi, bense onun. Biz birbirimize aittik. Bu gerçeği, kim ne yapmak isterse değiştiremezdi.

Biz, sonsuza kadar beraber olacaktık. Buna hiç bir güç engel olamazdı.