Gün boyunca Yoongi ile birlikte olmak, huzur vermişti.
"Eun Hee. Sana Bir şey, soracağım."
"Sor."
Dedim ve gözlerimi ona çevirdim.
"Ailen nerede?"
Dediğinde derin bir nefes aldım sanırım, bunu öğrenmesi gerekiyordu.
"Ailem yok." Dedim ve anında dolan, gözlerimi saklamaya çalıştım.
"Nasıl yani?" Dediğinde anlamazca, gözlerimin içine baktı.
"Trafik kazasında kaybettim onları. Küçük kardeşim ve ben kurtulmuştuk sadece, zaten ondan sonra da kardeşim de, her neyse.
Derin bir nefes aldı, gözlerinin dolmuş olduğunu rahatlıkla görebiliyordum. Onu ilk defa böyle görmüştüm.
"B-ben bilmiyordum. Sorup sana hatırlattığım için özür dilerim."
"Önemli değil. Ayrıca sen hatırlatmadın, bu durum hiç aklımdan, çıkmıyor."
Dedim ve dolmuş olan gözlerimi elimin tersiyle sildim.
Yoongi bana doğru bir adım attı. Elleriyle yüzümü avuçladı. Bu haraketine karşılık, gözlerimi büyüterek ona baktım.
"Bundan sonra ben varım, yalnız değilsin."
Dediğinde hiç bir şey diyemeden, sadece gözlerinin içine bakmıştım.
Bunu diyen gerçekten o muydu?
Bu bir rüya mıydı, yada kafamdan uydurduğum, her hangi bir şey miydi?
Yoongi'nin böyle bir şey demesi içimde şok etkisi yaratırken, gözlerim hala onunkilere kenetli halde duruyordu. Bu sözü beni ciddi anlamda, mutlu etmişti.
Ne diyeceğimi bilemeden kusursuz yüzüne, öylece bakıyordum.
"T-teşekkür ederim." Dedim ve gülümsedim.
Sanırım uzun süre bu anı, unutamayacaktım.
Unutmak gibi bir niyetim de yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
First Love / M Y G
Fanfiction-yoongι ve eυn нee вιrвιrlerιnιn, ѕonѕυzlυğυ olмυşтυ- ❤❄ "Hayatıma bu kadar kısa sürede girip, bütün ruhumu nasıl ele geçirebildi?"
