First Love / M Y G

54

Yoongi sabah uyandığımızda, beni eve bırakmıştı. Güç bela ayrıldığımızda en kısa zamanda tekrar görüşeceğimiz adına birbirimize söz vermiştik, nasıl olsa artık bazı kararlar bile alınmıştı. Bu aklıma geldikçe aptal gibi, sırıtıyordum.
Gitmeden önce onu çok özleyeceğimi bildiğimden, ona sıkı sıkı sarıldım ve saçlarını yavaşça okşadım. Aynı zamanda eşsiz kokusunu hiç durmadan içime çekip huzur buluyordum. Birbirimizden ayrıldık ve yüzünü okşayarak konuştum.
"Bu sefer arayı çok açarsan, seni döverim. Bilmiş ol."
Ufak bir kahkaha, patlattı.
"Beni dövsene."  Dedi kahkaha atmaya devam ederken.
"Yoongi sus. Ciddiydim."
"Tamam bebeğim, en kısa zamanda  görüşeceğiz." Dedi ve alnıma uzun bir öpücük bıraktı. Yoongi'nin öpücükeri resmen, beni mutlu ediyordu.
"Hoşçakal." Dedim ve gülümseyerek evin bahçesinden arabası ile ayrılmasını izledim. O gittikten sonra, kendimi yatak odamıza attım. Hala yaşananları hazetmeye çalışıyordum.
Her şey yolunda ilerliyordu.
Bu, çok güzeldi.

2 Hafta Sonra
Yoongi ile hala görüşememiştik. Geçen iki hafta boyunca sadece görüntülü konuşmakla yetinmiştik, bu ne kadar canımı sıksa da konserlerinin bitmek üzere olduğunu ve bana daha çok zaman ayıracak olma düşüncesi beni mutlu ediyordu.
Onu gerçekten çok özlüyordum. Bana ettiği,  evlenme teklifinin üzerinden tam iki hafta geçse de benim, üzerimde ki etkisi hala kendini koruyordu. Öyle çok mutlu ve sevinç halindeydim ki, kelimelere dökemiyordum. Yoongi'ye olan özlemim gün geçtikçe artıyordu ve bazen yurda girip onu bulamadığım zamanlar oluyordu.
Onsuz tek kalmak bazen, hatta her zaman beni korkutuyordu.
-
Bir kaç gün sonra, Yoongi eve beni ziyarete gelmişti. Kapıyı açtığımda onu görmemle kucağına atlamış ve yüzünü öpücüklere boğuyordum.
"Yoongi'm, geldi. Sonunda!" Diye bağırdığımda, kahkaha attı.
"Eun Hee'm, sonunda kavuştuk!" Dediğinde
"Evet!" Diyerek çığlık attım. Özlem, gerçekten bize hiç yaramıyordu.
"Ah bebeğim, bir daha bu kadar uzak kalmayalım!" Dediğinde ondan ayrılıp, dudaklarımı büzdüm.
"Hep öyle diyorsun, sonra uzun süre görüşmüyoruz!"
Dedim ve tekrar dudaklarımı büzdüm. Beni hızlıca kendine çekti ve elleri belimi buldu yavaşça belimi okşarken, yanağıma eğilip yumuşacık dudaklarını büyük bir özlemle yanağıma bastırdı.
Bu haraketi karşısında mayışırken, güldüm.
"Beni yalnız, bırakma." Diye fısıldadım.
"Asla." Diyip, hala belimde olan elini yavaşça haraket ettirmeye devam etti.
Dokunuşları bana o kadar büyük bir huzur veriyordu ki, anlatamıyordum.
Beni heyecanlandırıyor, nefesimi kesiyordu adeta. Ona baktığımda bile nefesim kesilirken, bana olan dokunuşlarını çokta garipsememek lazımdı aslında.
"Seni seviyorum." Dedim ve çenesini öptüm.
"Bende seni." Dediğinde aynı şekilde çenemi öpmüştü.
Gülüşerek, eve girdik ve saatlerce sohbet edip, kahkahalarla boğulduk. Artık burada kalacaktı, konserleri yeniden başlayana kadar. Bunu düşünmek bile beni mutlu ediyordu. Onunla artık yan yana olacaktık.
Özlemli günleri bir kenara bırakıyorduk, kavuşmuştuk.

Yoongi güzel gözlerini bana diktiğinde, düşünceli halimden kurtulup ona gülümsedim.
"Ne, güzelsin." Dediğinde gülümsemem büyüdü.
Ellerimle yanağını okşadım, ve yüzünü öptüm.
Bir an duraksadım ve Yoongi'nin gözlerinin tam da içine baktım. Aynı şekilde, o da bana bakarken yavaşça ona yaklaştım. O da beni kendine çekmişti.
Kucağında sayılırdım, yine nefesim kesiliyordu.
Yoongi'ye, biraz daha yaklaştım ve gözlerinin içine son kez bakarak gözlerimi yumdum. Yoongi'de gördüğüm kadarıyla, aynısını yapmıştı. Bu, beni yine gülümsetirken, ona biraz daha yaklaşıp dudaklarımızı özlemle birleştirdim.