First Love / M Y G

27

"Yoongi beni, bırakma!''

''Bu iş bitti, beni rahat bırak!''

''Yalvarırım, böyle bitmemeli.''

Derken hayatımda ailemin ölümünden beri ilk defa bu kadar fazla ağladığımı fark ettim, canım ilk defa bu kadar fazla yanıyordu.
Yanına aldığı kızla kol kola girip hızla uzaklaşan Yoongi'ye bakarak yere çöktüm.
Çaresiz, güçsüz, yapayalnız kalmış bir kızdan farkım yoktu işte. Bitmiştim.
Çığlık atarak peşinden koşmaya başladığımda, yanağıma değen el ile gözlerimi açtım.
Karşımda bana endişeli bakışlar atan Yoongi ile karşılaşınca derin bir nefes, alarak dudaklarına yapıştım. Ah Tanrım rüyaydı.
Dudaklarımı dudaklarından çektim ve ona hiç olmadığı kadar sıkı sarıldım, aynı şekilde bana karşılık verdiğinde rahatlamıştım.

''Yoongi rüyaydı değil mi?''

''Ne gördün bebeğim?''

''Beni bıraktığını.'' dediğimde bana baktı.

''İmkansızla eş değer olan bir şey görmüşsün Eun Hee, geçti sevgilim.''

''Beni hiç bırakma, lütfen.''

''Asla, Eun Hee saçmalama!''

Dediğinde, gözlerimi ona çevirdim.

''Gördüğüm en kötü kabustu.''

''Ateşin bile çıktı.''

''Gerçekten mi?'' dediğimde gerçekten şaşırmıştım. Rüya beni fazlasıyla etkilemişti ki, ateşim çıkmıştı. Zaten fazla terlediğimi hissedebiliyordum.

''Her neyse bebeğim, geçti. Güzel bir kahvaltıya ne dersin?''

''Harika olur.'' dedim ve gülümedim.

Elleriye yanağımı okşarken, konuştu:

''Tamam sevgilim güzlece yüzünü yıkayıp, gel tamam mı?''

''Tamam.'' dedikten sonra paytak adımlarla, tuvalete yöneldim. Arkamdan gülen Yoongi'yi duyduğumda bende sırıttım.

1 Hafta Sonra (Yoongi'den)

''Eun Hee ateşin hiç inmiyor.'' dediğimde aynı zamanda endişeli bakışlarımı Eun Hee'ye sunuyordum. Son bir haftadır çok fazla ateşi vardı ve bir türlü geçmiyordu. Aşık olduğum kadını bu halde görmek canımı yakıyordu.
Büyük gözleri küçülmüş, yanakları kızarmış, normalde dolgun ve kıp kırmızı olan dudakları morarmıştı.

''İyiyim Yoongi endişelenme.'' derken bile öksürmesi beni iyice delirtmişti.

''İyi değilsin.'' dediğimde onaylamazca başını salladı.

''Mükemmelim.''

''Hayır Eun Hee, doktora gideceğiz.'' dediğimde gözleri büyüdü.

Doktordan çok korktuğunu biliyordum, ama şu an yaşadığımız şey çocuk oyuncağı değildi mühim olan aşık olduğum kadının Eun Hee'nin sağlığıyken başka bir şey düşünemezdim.

''Doktor falan istemem.'' diyip bebek gibi dudağını büzdüğünde yüzümü dudaklarına yaklaştırdım. Her zaman ki gibi geri çekildi.

''Sende hasta olacaksın, iyileştikten sonra, ben seni bol bol öperim.'' diyip güldüğünde ona yavaşça sarıldım canını yakmamak için büyük bir uğraş gösteriyordum.

''Sarılmak serbest, sonsuza kadar sarılabiliriz.'' dediğinde tekrar gülümsedim.
-
İnatçı sevgilimi doktor için ikna etmek zor olmuştu ama tatlılıklarıma dayanamıp, kabul etmişti.
Şimdi de yoldaydık, ben ön koltukta araba kullanırken, oda arka iki koltukta uyuyordu, halsiz olduğu heryerinden belli oluyordu. Umarım sonunda herşey iyi olurdu.
Hastanenin önüne yaklaştığımızda arabadan inip güvenliğe, anahtarları bıraktım. Eun Hee'yi uyandırmayacaktım. Yavaşça kucağıma alıp arabadan, indirdim.
Kucağıma aldığım hafif bedenle yürümeye başladığımda kıpırdanmaya başlayan sevgilimin alnına ufak bir öpücük kondurdum.
Doktorun odasına girdiğimde içeride olan hastayı umursamadan Eun Hee ile birlikte ilk koltuğa oturdum. Hasta bir süre daha kaldıktan sonra gitti ve bende doktorun yanına yöneldim.

''Söyle bakalım Yoongi?'' diyen doktora gözlerimi devirdim, beni tanıyorlardı babam olacak adam gibi çok iticiydi.

''Gördüğün gibi.'' diyip Eun Hee'yi, gösterdiğimde uyanmıştı.

''Ne ara, geldik ya?'' diyip gözlerini ovduğunda kızarmış dudaklarına, bakıp iç çektim. Zamanı değil Yoongi, diyip kendimi bastırmaya çalıştığımda doktorla göz göze geldim.

''Neyin var Eun Hee?'' sorusunu yönelten doktora baktım, yavşaklıkta sınır tanımayanlardandı sanırım.

''Sevgilimin 1 haftadır fazla ateşi var geçmiyor.'' dediğimde sevgilim lafını bastırarak söylemiştim çünkü adamın Eun Hee'ye olan bakışları beni katil edebilirdi.

Neden kadın bir doktor bulamamıştım sanki!

''1 haftadır ateşi var, ve şimdi doktora geliyorsunuz?''

''Sanane lan y-''

Eun Hee'nin elimi sıkıca tutması ile susmuştum.

''Doktor bey ben, ve sevgilim şu an gelmeyi uygun gördük, sizi bu kısım ilgilendirmiyor. Sadece ufak bir çözüm öneriniz gerek bize.'' dediğinde elimi tuttuğu elini öptüm. Bu kıza bitiyordum.

''Sizin kadar sinirli bir çift görmedim.'' diyip Eun Hee'ye yaklaşan doktora baktım. Konuşma ihtiyacı duymuştum.

''Ne yapıyorsun?''

''Boğazına bakmam gerek Yoongi sakin ol.'' diyip gülen yavşağa gözlerimi devirdim. Bu hareketi sürekli yapmam artık, bana bile komik geliyordu.

''Ağzını aç, bakalım.'' dediğinde

''Hopp, ne oluyor!'' diye çıkışmıştım.

Eun Hee kahkaha atarken, doktor da şaşkınlık dolu bakışlarını bana sunuyordu. Normalde bu adamı dövmüştüm ama Eun Hee'nin kahkaha sesleri bana huzur veriyordu.
''Oğlum sakin ol doktorum ben.'' diyen doktora tekrar ve tekrar gözlerimi devirdim.
''Aşkım boğazımda bir iltihap olabilir ya hani? Onun için bakacak doktor bey.'' diyen Eun Hee' başımı salladım. Hala onlar gibi ayaktaydım.

''Yoongi otursana.''

''Gerek yok böyle kalacağım, 'doktor bey'. '' diyip sırıttım. Eun Hee' de aynı şekilde sırıttığında ona öpücük yolladım aynısını yaptığında doktorun gülüşünü duymuştum.

''Gençlerin kanı kaynıyor.'' diyip gülmeye devam ettiğinde

''Sanane, işini yap!'' diye bağırmıştım, bu kadar rahat olmam, benden deli gibi korktuklarını bilmemdendi.

''Tamam.'' dediğinde ellerini Eun Hee'nin, yüzünde gezdirmeye başmaıştı.

''Eeeh! Yeter.'' diyip Eun Hee'yi kolundan tutup, odadan çıkardım.

''Yoongi ne yapıyorsun?'' diyen Eun Hee'ye aldırmadan bayan bir doktorun odasına ilerledim. Kapıyı çaldığımda 'gel' sesini duymam ile içeri girdim ve Eun Hee'yi koltuğa oturtup odadan çıktım. Gitmeden önce son kez yanağından öptüm.
Telefonumu elime aldığımda, 6 cevapsız çağrı ile gözlerim büyümüştü.
Hepsi de yeni çıkış yapacağım grupta ki çocuklardandı. Ah başımın belaları!
Eun Hee'ye daha anlatmadığım bir grupta, çıkış yapacak olma durumum, vardı. Sadece annem biliyordu zaten babama da söylemiş olmalıydı.
Grupta ki görevim Rapper'lıktı.
Rap yapmayı çocukuğumdan beri sevdiğim için bu teklifi hemen kabul etmiştim. Bir grupta kendimi gösterebilirsem mükemmel olurdu!
Bunları düşünürken gözüm odadan çıkan Eun Hee'ye takıldı. Yüzünde beni görmeden önce solgun gördükten sonra gülme ifadesi vardı.
''Sevgilim ne oldu?'' diye sorduğumda gülümsedi.

''Gayet iyiyim, sadece üşütmüşüm o kadar.''

''Gerçekten mi?''

''EVET!'' dediğinde gülerek ona sarıldım. Hastalığını da bir şekilde atlattık, sayılırdı. Doktorun verdiği şeyleri içtiği sürece sıkıntı olmazdı. Şu çıkış yapacağım grup olayını da ona anlatmanın zamanı gelmişti. Ona büyük bir süpriz olacağını ve çok sevineceğini hissediyordum.

Umarım herşey hissettiğim gibi iyi devam ederdi...