*Bana sövmeyin sşğwisşd
'
Yoongi'den
Hastanenin beyaz mermerlerin de, adımlarımı hızlandırarak yürüyordum. Eun Hee bir kaç saat için de anlamlandıramadığımız bir şekilde kötüleşmişti. Doktorlar onunla ilgilenirken, odanın içerisinde durmamamı söylemişlerdi. Gözlerimin doluşunu umursamadan, yürümeye devam ediyordum. Ona bir şey olursa yaşayamazdım. Ona bir şey olmayacaktı.
Kafam bulanmışken, Eun Hee'nin kötü olabilme ihtimali beni öldürüyordu.
Odasının önünde durduğumda, derin bir nefes verdim. Eun Hee'nin yüzüne, oksijen maskesi takıyorlardı. Elimi cama yasladım ve tırnaklarımla camı çizmeye başladım.
Eun Hee, gözleri kapalı öylece yatıyordu. Kafamdan kötü ihtimalleri atmaya çalışıyordum. Ona bir şey olmayacaktı. Ona hiç bir şey olamazdı.
Göz yaşlarım artmaya devam ederken, Eun Hee'nin çaresizce yatışı.
Kalbim sıkışıyordu. Onu böyle görmek istemiyordum. Lanet olsun ki, her şey onun başına gelmişti. Ben onun, tüm acılarını üstlenmeye hazırdım. Yeter ki o iyi olsun.
Ellerimin tersi ile gözlerimi silerken, cama bir kaç kez vurdum. Doktor beni fark ettiğinde, yanıma gelmişti.
"Yoongi, sen iyi misin?"
"Hayır. Eun Hee nasıl?"
"İyi olacağını umuyoruz."
"Umuyoruz?"
"Yoongi, onun için her şeyi yaptığımızı biliyorsun."
"Onun için yapmanız gereken, her şeyden de çok."
"Bize güvenebilirsin."
"Güvenemiyorum. Lanet olsun ki hiç bir doktora güvenemiyorum. Eun Hee'yi sağlığına kavuşturamayan hiç kimseye."
"Seni anlıyorum. Ama az da olsa sakin ol."
"Eun Hee iyi olacak değil mi?"
"Onun ne kadar güçlü bir kız olduğunu, hepimiz biliyoruz. Bunu da atlatacak."
Dedi ve sırtımı sıvazladı. Yüzüne gülümsemesini yerleştirmeyi de ihmal etmedi.
Yanımdan ayrılıp, içeri girdiğinde Eun Hee pozisyonunu bozmamış hala aynı şekilde yatıyordu. Doktor sayesinde az da olsa dinen, göz yaşlarım kendilerini tekrardan göstermişlerdi.
Her şey bu kadar berbat ilerlemek zorunda mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
First Love / M Y G
أدب الهواة-yoongι ve eυn нee вιrвιrlerιnιn, ѕonѕυzlυğυ olмυşтυ- ❤❄ "Hayatıma bu kadar kısa sürede girip, bütün ruhumu nasıl ele geçirebildi?"
