NIE, TO NIE YOONKOOK
Prowadzę książkę od 11 rozdziału włącznie
Opowiadanie przeniesione z konta @_AzzuroKookie_ i kontynuowane tutaj przeze mnie
ZAWIERA SCENY PRZEZNACZONE DLA STARSZYCH CZYTELNIKÓW, MŁODSI CZYTAJĄ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ
POCZĄT...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Moje serce zatrzymało się razem z całym otaczającym nas światem. Stałam tam ledwo powtrzymując się od otworzenia szeroko ust w akcie zszokowania. -Jungkook- zaczęłam łapiąc się za czerwone, gorące od emocji policzki. -Błagam, nie mów, że mi odmówisz- zaśmiał się nerwowo drżącym głosem. Moje usta lekko się rozchyliły jednak nie wydobył się z nich żaden dźwięk. Chciałam coś powiedzieć, ale dosłownie zabrakło mi języka w gębie żeby się odezwać. Zaczęłam jedynie energicznie kiwać głową uśmiechając się szeroko, a kiedy wstał rzucając się na mnie udało mi się wyszeptać ciche 'tak' do jego ucha. Zaczął kręcić się ze mną w ramionach po całym pokoju. Śmialiśmy się głośno aż w końcu zatrzymaliśmy się na środku pomieszczenia. Spojrzał głęboko w moje oczy i pocałował mnie szybko, zgarniając moją prawą dłoń w swoją. Wyjął z ciemno zielonego pudełka złoty pierścionek z granatowy kamieniem otoczonym przez mniejsze w białym kolorze, po czym delikatnie wsunął mi go na serdeczny palec. Puścił moją rękę, a ja roześmiałam się jeszcze głośniej. -Jungkook, on jest za duży- powiedziałam. -Kogo to obchodzi? I tak jesteś moja- krzyknął przenosząc pierścionek na palec środkowy, na którym leżał nieco lepiej. Ponownie złączył nasze usta i podrzucił mnie do góry łapiąc za uda. Oplotłam go nogami w pasie, a chłopak powolnym krokiem zaczął kierować się do sypialni. Położył mnie delikatnie na łóżku i znalazł się nade mną, wykonując wszystkie te czynności nie rozłączając naszych ust. Po chwili odsunął się na chwilę, aby ściągnąć koszulkę. Miałam okazję podziwiać jego umięśnione ciało, które samo w sobie doprowadzało mnie do szaleństwa. Ponownie wrócił do mnie i zajął się moimi ubraniami. Całą garderobę zgubiliśmy w bardzo szybkim czasie, ciągle zamieniając się rolami w dominacji. Tę noc chciałam bardzo dobrze zapamiętać i tak się właśnie stało, gdy w należyty sposób uczciliśmy zostanie narzeczeństwem.
NIE MA TAK ŁATWO ZBOCZUCHY
Obudziłam się owinięta jedynie w białą kołdrę i ręką Jungkooka w pasie. Odwróciłam się w jego stronę gdyż z początku leżałam do niego plecami i wpatrywałam się w śpiącego chłopaka. Miał wręcz idealną cerę, pratycznie bez żadnych skaz oprócz niewielkiej blizny na policzku pod lewym okiem, która i tak praktycznie nic nie zmieniała. Dalej był cudowny i wydawał się nie być żywą, oddychającą istotą przez swoją doskonałość. Kiedy otworzył szybko oczy lekko się wzdrygnęłam i wstrzymałam oddech. -Nie strasz mnie- powiedziałam cicho przymykając oczy, na co odpowiedział mi śmiechem. -To nie ja obserwuję cię kiedy śpisz- odgryzł się i podniósł po chwili kołdrę.- Ale jeśli będziemy się budzić tak jak dzisiaj to chyba zacznę- powiedział znajdując się szybko nade mną i całując mnie zachłannie. -Niewyżyty jesteś- mruknęłam, gdy przeniósł się na moją szyję. -Długo nie miałem cię tak długo dla siebie- odpowiedział wtulając twarz w moje włosy, a swoje ręce ulokował w okolicach mojego biustu, zapełniając nam czas przez kolejną godzinę.
